ทำยังไงให้ผ่านพ้น ความสิ้นหวัง ท้อแท้ หดหู่ใจไปได้?

ตอนนี้เรารู้สึกหดหู่ใจ สิ้นหวัง ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ คิดอยากตาย แต่ก็ห่วงพ่อแม่ กลัวบาป ดำเนินชีวิตเพียงผ่านไปวันๆ แบบไม่มีจุดหมาย รู้สึกว่าทำไมโลกไม่เห็นใจเราบ้าง ทำไมใจร้ายกับเราเหลือเกิน มีความรู้สึกด้อยค่าตัวเองตลอดเวลาจนไม่อยากทำอะไร รู้สึกอิจฉาคนที่มีครอบครัวที่อบอุ่น อิจฉาคนที่มีต้นทุนชีวิตที่ดี มีคุณภาพชีวิต มีโอกาสมากกว่าคนอื่นที่สามารถจะเลือกอะไรก็ได้ที่อยากทำ สามารถใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการ ได้รับการศึกษาที่ดี รวมถึงอนาคตก็สามารถเลือกได้ว่าต้องการแบบไหน แต่สำหรับเราไม่มีอะไรเลย ไม่มีแม้โอกาสแบบคนอื่น เพราะมีต้นทุนชีวิตที่ต่ำ ต่อให้พยายามถีบตัวเองแค่ไหนก็ไม่มีวันมีชีวิตที่ดีได้แบบคนที่มีคุณภาพชีวิตดีมาตั้งแต่เกิด เราอยากมีความสุข อยากมีรอยยิ้มกับสิ่งที่เป็นอยู่ แต่ก็อดท้อแท้ใจ สิ้นหวังกับความอิจฉานี้ไม่ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่อยากอยู่ มันเหนื่อยเหลือเกินที่จะก้าวข้ามไปในแต่ละวัน