ความผิดพลาดครั้งใหญ่ของชีวิต

กระทู้สนทนา
รู้สึกเสียใจกับวันนี้มาก คือแม่ผมกวาดบ้านแล้วไม้กวาดไปโดนรถเป็นรอย นิดหน่อย

ผมโวยวายด่าแม่ จนแม่ร้องไห้ ด้วยอารมณ์ ที่ขึ้นมากตอนนั้น ...

ผมกลับเข้าห้องนอนไม่พูดไม่คุยกับแม่จนถึงเย็น ข้างฝาห้องนอนผมเต็มไปด้วยรูปสมัยเด็กๆ กิจกรรมในรูปส่วนใหญ่ ก็มีแต่แม่ทั้งนั้นที่คอยช่วยเราและอยู่ข้างเราตลอด

ทำให้เริ่มคิดได้ (แต่ยังไม่มาก) สักพักแม่มาตามผมไปกินข้าว ทำให้ผมรู้ว่าจิตสำนึกของคนเป็นแม่ ที่ถูกลูกด่าจนร้องไห้ ยังมาตามลูกชั่วๆคนนี้ไปกินข้าวด้วยอีก...

เพื่อนๆคนใหนที่กำลังจะทะเลาะกับพ่อแ่ม่ เพราะสิ่งของ โปรดระลึกไว้เสมอ...

รถคันนี้ ใครช่วยเราซื้อ ใครช่วยเราผ่อน ใครช่วยเราออกเงิน สมัยเด็กใครกันที่สันหาของที่ต้องการมาให้

สิ่งของที่ชำรุด มันยังซ่อมให้หายได้เหมือนใหม่..แต่ใจคนไม่อาจซ่อมได้

อย่าลืมกันนะ..สิ่งของมีไว้ให้ใช้ คนมีไว้ให้ดูแล (!!อย่าห่วงสิ่งของ จนทำร้ายคนรอบข้างแบบผม!!)


..ด่าผมได้เต็มที่เลยนะครับ ผมรู้ผมผิด ผมรู้ผมไม่ดี  แต่วันนี้ผมเข้าใจและ สึกนึกแล้วครับ...
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่