คำถามที่อยู่ในใจทุกครั้งที่เดินทางไปทำงานต่างประเทศคือ ทำไมประเทศเขาถึงเจริญกว่าเรา? ทำไมทุกวันนี้เราต้องซื้อ know how (License) จากต่างประเทศ? เรามีโอกาสทำได้แบบเขาหรือไม่? และเมื่อไหร่เราจะทำได้เสียที?
หลากหลายคำถามมากมายในใจที่เกิดจากความน้อยเนื้อต่ำใจกับสปีดการพัฒนาของประเทศตัวเอง จนบางครั้งก็ปลงและปลอบใจตัวเองว่า ตราบใดที่โลกยังหมุนและพาให้ทุกประเทศหมุนไป ประเทศเราก็ต้องหมุนตามโลกอย่างแน่นอน แต่แค่หมุนช้ากว่าประเทศอื่นก็เท่านั้น
ยกตัวอย่างการหมุนช้าๆ ของประเทศไทย ไม่ใกล้ไม่ไกล...รถไฟฟ้ามหานะเธอ
รถไฟฟ้ามาหาคนไทย เมื่อปี พ.ศ. 2542 ช้ากว่าเกาหลี 25ปี...ก็ไม่ช้ามากนะ แค่เขามีรถไฟฟ้ากันทั่วโลกแล้ว
เกาหลีใช้เวลาพัฒนาโครงข่ายรถไฟฟ้าหรือที่เรียกว่า Seoul Metropolitan Subway ตั้งแต่ปี 2517 ในเป็นเวลา 7 ปี เขามีรถไฟฟ้ารวมกันทั้งหมด 8 สาย ระยะทางรวมกัน 234 กิโลเมตร และในปี 2552 ได้เปิดใช้สายที่ 9 ซึ่งรวมทั้งหมดแล้วระยะทางกว่า 287 กิโลเมตร ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมประเทศเกาหลีไม่มีปัญหารถติดมหาโหดแบบกรุงเทพ...เพราะมีประตูวิเศษอย่างรถไฟฟ้า อยู่หน้าบ้านนี่เอง
ดูพี่ไทยเราซิ จากวันที่เปิดใช้วันแรกจนวันนี้ ผ่านไป 14 ปี พึ่งมีรถไฟฟ้าใช้ 3 สายรวม 82 กิโลเมตร...ก็ดีกว่าไม่มีนะ
เปิดสายใหม่ที ดีใจจนน้ำตาไหล อยากจะไปกราบรัฐบาลงามๆ มีรถไฟฟ้ามาให้ใช้แล้ว...แต่จะให้ดี สายสีม่วง สีเขียว สีอะไรต่างๆ นานาน่าจะมีได้แล้วนะคะ เห็นขายฝันกันไว้ทุกพรรคการเมืองเลย
ไหนๆ ก็กล่าวถึงรถไฟฟ้าเกาหลีแล้ว...เอาบรรยากาศรถไฟฟ้าใต้ดินมาให้ดูซะหน่อย
ตลอดเส้นทางรถไฟใต้ดินจะมีทางคนเดินขนานไปกับเส้นทางรถไฟ เผื่อใครไม่อยากขึ้นรถไฟก็สามารถเดินได้ เป็นการออกกำลังกายไปในตัว ยิ่งตอนหิมะตก อากาศหนาวๆ ยิ่งสะดวก สามารถเดินใต้ดินได้สบายเพราะมีฮีเตอร์คลายหนาว แถมมีร้านรวงมากมายให้ช็อปปิ้งได้ด้วย
ทำไมบ้านเราไม่มีนะ? หรือมันเปลืองงบ? หรือเปลืองแอร์? แต่จริงๆก็เก็บเงินจากค่าเช่าร้านได้นะ
หรือเขาคิดว่าบ้านเราไม่มีหิมะ ไม่มีอากาศหนาวติดลบ เดินบนฟุตบาทได้แหละ...แต่มันร้อนตับแตกมากเลยนะ
แต่ก็ไม่เป็นไร มีใช้ ก็ดีกว่าไม่มี
บันทึกแรงงานต่างด้าว ตอนที่ 2 นักซาน...มองเกาหลีจากมุมสูง
หลากหลายคำถามมากมายในใจที่เกิดจากความน้อยเนื้อต่ำใจกับสปีดการพัฒนาของประเทศตัวเอง จนบางครั้งก็ปลงและปลอบใจตัวเองว่า ตราบใดที่โลกยังหมุนและพาให้ทุกประเทศหมุนไป ประเทศเราก็ต้องหมุนตามโลกอย่างแน่นอน แต่แค่หมุนช้ากว่าประเทศอื่นก็เท่านั้น
ยกตัวอย่างการหมุนช้าๆ ของประเทศไทย ไม่ใกล้ไม่ไกล...รถไฟฟ้ามหานะเธอ
รถไฟฟ้ามาหาคนไทย เมื่อปี พ.ศ. 2542 ช้ากว่าเกาหลี 25ปี...ก็ไม่ช้ามากนะ แค่เขามีรถไฟฟ้ากันทั่วโลกแล้ว
เกาหลีใช้เวลาพัฒนาโครงข่ายรถไฟฟ้าหรือที่เรียกว่า Seoul Metropolitan Subway ตั้งแต่ปี 2517 ในเป็นเวลา 7 ปี เขามีรถไฟฟ้ารวมกันทั้งหมด 8 สาย ระยะทางรวมกัน 234 กิโลเมตร และในปี 2552 ได้เปิดใช้สายที่ 9 ซึ่งรวมทั้งหมดแล้วระยะทางกว่า 287 กิโลเมตร ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมประเทศเกาหลีไม่มีปัญหารถติดมหาโหดแบบกรุงเทพ...เพราะมีประตูวิเศษอย่างรถไฟฟ้า อยู่หน้าบ้านนี่เอง
ดูพี่ไทยเราซิ จากวันที่เปิดใช้วันแรกจนวันนี้ ผ่านไป 14 ปี พึ่งมีรถไฟฟ้าใช้ 3 สายรวม 82 กิโลเมตร...ก็ดีกว่าไม่มีนะ
เปิดสายใหม่ที ดีใจจนน้ำตาไหล อยากจะไปกราบรัฐบาลงามๆ มีรถไฟฟ้ามาให้ใช้แล้ว...แต่จะให้ดี สายสีม่วง สีเขียว สีอะไรต่างๆ นานาน่าจะมีได้แล้วนะคะ เห็นขายฝันกันไว้ทุกพรรคการเมืองเลย
ไหนๆ ก็กล่าวถึงรถไฟฟ้าเกาหลีแล้ว...เอาบรรยากาศรถไฟฟ้าใต้ดินมาให้ดูซะหน่อย
ตลอดเส้นทางรถไฟใต้ดินจะมีทางคนเดินขนานไปกับเส้นทางรถไฟ เผื่อใครไม่อยากขึ้นรถไฟก็สามารถเดินได้ เป็นการออกกำลังกายไปในตัว ยิ่งตอนหิมะตก อากาศหนาวๆ ยิ่งสะดวก สามารถเดินใต้ดินได้สบายเพราะมีฮีเตอร์คลายหนาว แถมมีร้านรวงมากมายให้ช็อปปิ้งได้ด้วย
ทำไมบ้านเราไม่มีนะ? หรือมันเปลืองงบ? หรือเปลืองแอร์? แต่จริงๆก็เก็บเงินจากค่าเช่าร้านได้นะ
หรือเขาคิดว่าบ้านเราไม่มีหิมะ ไม่มีอากาศหนาวติดลบ เดินบนฟุตบาทได้แหละ...แต่มันร้อนตับแตกมากเลยนะ
แต่ก็ไม่เป็นไร มีใช้ ก็ดีกว่าไม่มี