เด็กหาย!!!! น้องเเม็กซ์ 7 ขวบ หายตัวตั้งเเต่วันที่ 10

กระทู้สนทนา

เด็กหาย !!! น้องแม็กซ์ เด็กชายศรัณย์ อินแถลง อายุ 7 ขวบ

หายตัวไปในงานบุญกฐินที่วัดศรีอุดมวงศ์ อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลย เมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน 2556

ลักษณะน้องแม็กซ์ สูง 120 ซม. หนัก 20 กก. รูปร่างเล็ก ตาชั้นเดียว สวมเสื้อยืดสีแดง กางเกงขาสั้นสีเขียว รองเท้าแตะสีเขียว

ผู้ใดพบเห็นเด็กลักษณะดังกล่าว โปรดแจ้ง มูลนิธิกระจกเงา โทร 0807752673
ประกาศเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2556

เมื่อคืนประมาณสามทุ่ม มีแฟนเพจคนหนึ่ง ส่งประกาศเด็กหายมาให้ผมตรวจสอบ ในประกาศแจ้งว่าเป็นเด็กหายอายุ 7 ขวบหายตัวไปที่จังหวัดเลย

ช่วงอายุของเด็ก และจังหวัดที่เด็กหายทำให้ผมตัดสินใจโทรไปตรวจสอบข้อเท็จจริงทันที

การได้คุยรายละเอียดกับผู้ปกครองในเบื้องต้น ทำให้ประเด็นการหายตัวไปอยู่ในกรอบ 2 ประเด็น คือ อุบัติเหตุเสียชีวิต และลักพาตัวเด็ก

ผม Line ไปถามทีมงานว่าสัปดาห์นี้มีงานด่วนอะไรเพิ่มเติมมั้ย รวมทั้งเสาร์อาทิตย์ทีมงานติดภารกิจส่วนตัวอะไรมั้ย เพราะถ้าลงพื้นที่ต้องมีเวลาไม่น้อยกว่า 4 วัน

เช้าตรู่ผมโทรเช็คข้อมูลกับญาติอีกครั้ง ให้ญาติส่งภาพเด็กชัดๆ มาทางอีเมล์ ผมเล่าให้ญาติฟังถึงแผนที่เราจะลงพื้นที่ไปช่วยติดตาม

ทีมงานไปเช่ารถ ส่วนผมมาเตรียมอุปกรณ์ และประสานงานเบื้องต้น เคสเด็กหายหลายรายทำให้เราเรียนรู้ว่าต้องเตรียมอะไรบ้าง

-ผมแวะไปปริ้นภาพเด็กขนาดใหญ่ อันนี้สำหรับให้พ่อแม่เด็กถือเวลาสื่อมาสัมภาษณ์
-ผมเขียนหนังสือถึงรองผู้บังชาการสำนักงานตำรวจแห่งชาติ เพื่อแจ้งเคสนี้ และให้ง่ายในการประสานงานตำรวจในพื้นที่
-ทำประกาศในเพจศูนย์ข้อมูลคนหาย และประกาศแบบใบปลิว
-จัดเตรียมปริ้นเตอร์สำหรับปริ้นใบปลิวจำนวนมากระหว่างอยู่ในพื้นที่

จากนั้นโทรประสานญาติอีกครั้งว่าเราจะเดินทางแน่นอน

ระหว่างทางประสานสื่อทั้งทางโทรศัพท์ Facebook และ Line

เรามาถึงจังหวัดเลยเกือบหนึ่งทุ่ม จากนั้นเข้าไปหาครอบครัวเด็กหายทันที เพื่อสอบถามข้อเท็จจริงในเบื้องต้น และวางแผนในการติดตามหาเด็ดหายร่วมกัน

ตอนนี้ 21.30 น. นี่คือ 24 ชั่วโมง หลังจากได้รับแจ้งเหตุเด็กหายรายล่าสุด.

น้องสาวถามว่า "อ้ายแม็กซ์หายไปไหน"

เธอเขียนจดหมาย ระบายความเศร้า
ฝากไปถึงเขา จะรู้หรือไม่
เรียนท่านนายกฯ ของประเทศไทย
ลูกสาว ลูกชาย หายไปหลายปี

เธอเขียนจดหมาย ระบายความเจ็บ
ร้อยเวร ไม่เก็บแม้แต่รูปสี
ได้ใบแจ้งความ กลับมาแค่นี้
แค่ห้านาที ลงประจำวัน

เธอเขียนจดหมาย ระบายความกลัว
กังวลไปทั่ว ใครลักลูกฉัน
คำตอบจากรัฐ ไม่มีสักวัน
รอคอยอย่างนั้น ทุกวันร่ำไป

เธอเขียนจดหมายจากประชาชน
ฉันต้องอดทน ทุกอย่างใช่มั้ย
เห็นป้ายรัฐมนตรี เฉลิมทีไร
ได้แต่สงสัย ป้ายเด็กหายไม่มี

เธอเขียนจดหมาย ในนามความรัก
นายกประจักษ์ ความรักแม่นี้
น่าจะเข้าใจ ลึกซึ้งอย่างดี
ประสาคนที่ มีลูกเหมือนกัน

เธอเขียน จดหมายบรรทัดสุดท้าย
กราบเรียนเจ้านาย ได้โปรดช่วยฉัน
คุ้มครอง เด็กๆ อย่างเท่าเทียมกัน
อย่าทำเหมือนฉัน ไม่มีตัวตน.