ตั้งแต่เด็กจนโตถูกจำกัดขอบเขตมาโดยตลอด ต้องเข้าบ้านเวลานี้ ห้ามดึกไปกว่านี้ ต้องเรียนที่นี่ เพราะใกล้บ้าน (ถึงแม้เราไม่เห็นด้วยก็ตาม) พอเข้ามหา'ลัย เรียนตรงนี้สิลูก มันดีกว่า บลาๆๆๆ ..... ทนเรียนมา 4 ปีจนจบทั้งๆที่ก็ไม่ได้อินเลยสักนิด พอวัยทำงาน คิดว่าจะเป็นอิสระแล้วแน่ๆๆ แต่ก็เปล่าเลย ลองไปสอบตรงนั้นสิ ทำงานตรงนี้ไปก่อน สอบเข้าตรงนี้ได้แล้วค่อยออก !!! พอพูดเหตุผลไปกลับหาว่าเราโตแล้ว ไม่เชื่อฟังแล้ว ไม่ได้อยากเรียกร้องหรือว่าอะไรมากมาย ขอแค่พื้นที่เล็กๆให้เราได้ทำในสิ่งที่เราคิดเราต้องการบ้างแค่นั้นเอง มันจะดีกว่ามั๊ยถ้าเราผิดพลาดในสิ่งที่เราคิดว่าดีด้วยตัวเราเอง หรือมันอาจจะประสบณ์ผลสำเร็จก็ได้ใครจะรู้ แต่ตอนนี้แทบจะยังไม่ได้ลองอะไรเลย ... เข้าใจนะว่ามันคือความหวังดีที่ต้องการให้เราได้ในสิ่งที่เราดีที่สุด แต่ ... มันดีที่สุดสำหรับตัวใครละ บางที บางอย่างอาจดีที่สุดสำหรับคนบางคน แต่ไม่ได้หมายความว่ามันอาจจะดีที่สุดสำหรับคนอีกคนเสมอไปหนิ ไม่รู้สินะ ... !!!!!!!
เหนื่อย .... ช่วยแชร์ประสบการณ์ที่คล้ายๆกันหน่อยนะค่ะ