ก่อนอื่นขอแนะนำประวัติตัวเองหน่อยนะค่ะดิฉันอายุ17เรียนสายอาชีพ เรียนภาคบ่ายทุกวันจันทร์ถึงศุกร์เวลาเลิกเรียน6โมงก็จะไปรอรถเมไม่ก็ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนใกล้ๆวิลัยบ้าง เวลาจะทำอะไรก็ต้องตามกฎที่ครอบครัวที่ตั้งไว้ถ้าไม่ทำตามหรือกลับบ้านดึกก็จะโดนตีตลอดแต่ที่กลับบ้านดึกเพราะบ้านไกลกับวิลัยมากนั่งรถเมต่อรถเมอีกก็ประมาณ1-2ชั่วโมงแล้วแต่รถติดกลับถึงบ้านไม่20:30น. ก็ถึง 21:00น.เพราะบ้านไกลแต่ทางกลับบ้านสว่างปลอดภัยที่ดิฉันไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนบ้างเพราะไม่เคยได้ออกเสาร์อาทิตย์เลยขอไปเที่ยววันไปวิลัยบ้างเท่านั้นเองเพราะปกติเสาร์อาทิตย์อยู่บ้านก็ช่วยครอบครัวค้าขายตลอด
ตั้งแต่ดิฉันมีแฟนแม่ก็ห้ามโน้นห้ามนี้อารมร้อนตลอดเวลากลับบ้านดึกก็จะตีตลอดไม่ว่าจะทำอะไรผิดนิดหน่อยก็ตีตลอดจนตอนนี้ฉันชินเหมือนไม่มีความรู้สึกแล้ว
แล้วการที่วิลัยให้ฝึกงานหาประสบการทำไมต้องถามว่าทำที่ไหนอะไรยังไง ดิฉันก็บอกทุกอย่างแต่ก็ไม่ได้บอกว่าชื่อบริษัทอะไร
แล้วพ่อแม่จะตามไปดูทำไมต้องมีขอบเขตด้วยดิฉันไม่ชอบการที่ต้องอยู่ในกรอบ บางทีดิฉีนคิดว่าการที่ครอบครัวของเราไม่ลองปล่อยให้เราไปเผชิญเหตุการณ์บ้าง บางทีอาจจะเจอเหตุการณ์ใหญ่กว่านี้แล้วแก้ปัญหาไม่เป็นก็ได้
ทำแบบนี้เด็กเก็บกดและกัดดันมากไม่ชอบเลย ใครเคยเจอคล้ายกันไหมค่ะแล้วต้องทำไงต่อดีให้พ่อแม่เข้าใจว่าเราก็ไม่ชอบการกดดันแบบนี้
ทำไมครอบครัวชอบกดดัน
ตั้งแต่ดิฉันมีแฟนแม่ก็ห้ามโน้นห้ามนี้อารมร้อนตลอดเวลากลับบ้านดึกก็จะตีตลอดไม่ว่าจะทำอะไรผิดนิดหน่อยก็ตีตลอดจนตอนนี้ฉันชินเหมือนไม่มีความรู้สึกแล้ว
แล้วการที่วิลัยให้ฝึกงานหาประสบการทำไมต้องถามว่าทำที่ไหนอะไรยังไง ดิฉันก็บอกทุกอย่างแต่ก็ไม่ได้บอกว่าชื่อบริษัทอะไร
แล้วพ่อแม่จะตามไปดูทำไมต้องมีขอบเขตด้วยดิฉันไม่ชอบการที่ต้องอยู่ในกรอบ บางทีดิฉีนคิดว่าการที่ครอบครัวของเราไม่ลองปล่อยให้เราไปเผชิญเหตุการณ์บ้าง บางทีอาจจะเจอเหตุการณ์ใหญ่กว่านี้แล้วแก้ปัญหาไม่เป็นก็ได้
ทำแบบนี้เด็กเก็บกดและกัดดันมากไม่ชอบเลย ใครเคยเจอคล้ายกันไหมค่ะแล้วต้องทำไงต่อดีให้พ่อแม่เข้าใจว่าเราก็ไม่ชอบการกดดันแบบนี้