ขอเล่าเรื่อยๆนะครับ   ไม่มีไรทํา

  ผมกับเพื่อน2คนได้เดินทางไปธุระเนื่องจากญาติผู้ใหญ่เสียชีวิต ก็เริ่มออกเดินทาง
จากบางกะปิ กทม. ไปจังหวัด สกลนครโดยรถ จยย. ฮอนด้า wave110i ไปคันเดียวด้วย
ออกเดินทางประมาณ ทุ่มกว่าๆ แล้วดันเป็นหน้าฝนด้วยจําได้โดนฝนตลอดทาง ตั้งแต่เลียบด่วน
เอกมัยรามอินทรา ยันขอนแก่น ตลอดทางอย่างที่บอกออกเดินทางกลางคืน


  พอเข้าถึงโคราชหรือทางไหนจําไม่ได้  เป็นทางโค้งตัดใหม่ไม่มีรถร่วมทางเลยร่วม30กว่าโล
มีแต่ไฟข้างทางริบหรี่2ข้างทางเป็นป่ากับภูเขาบรรยากาศเย็นและวังเวงมากๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆผมงี้นั่งตัวเกร็ง
ผมก็ตกลงกับเพื่อนว่าถ้าได้ยินเสียงอะไรห้ามทักห้ามมองกระจกหลัง แล้วหูมันก็พาลหาเรื่อง แอ๊ดดดๆ.ๆๆ.. เป็นเสียงบางอย่าง
ตามท้ายรถมา 2ข้างทางนี่มืดไปหมดฟ้าก็หลัวเมฆครึ้มอากาศค่อนข้างเย็น มีแต่ไฟหน้ากับไฟท้าย
ที่ส่องอยู่เท่านั้น ไม่มีรถอะไรที่จะตามมา เสียงมันแบบว่าแปลกๆนะมันบอกเป็นภาษาพิมพ์ไม่ถูก แบบว่า แอ๊ด. แอ๊ด.. ละกัน ตามท้ายรถมาติด ผมก็อุทานเห้ยเสียงไรวะเพื่อนยักใหล่ใส่ ไหนมิงสัญญากับกุว่าอะไร ผมจึงเงียบ เสียงนั้นตามมาประมาณ
5นาทีจึงเงียบไป และก็ผ่านไปได้ดีไม่มีไรเกิดขึ้น

ฝนกระหนํ่าซัมเมอร์เซล แบบว่าไฟหน้า อย่างดี ส่องทางได้ไม่เกิน 5เมตร
เลยแวะก่อนอันตรายมากถ้าจะไปต่อทางเลี่ยงเมือง รถไม่มี2ข้างทางเป็นป่า
ไงรถผมอึดไหมอัด2คน ฝนตลอดทาง ไม่มีงอแง


แวะกินข้าวในชุดกันฝนที่ไหนจําไม่ได้


ถึงขอนแก่นเช้าใกล้แระ แต่ยังต้องผ่าน กาฬสินอีกไกลโข


ถึงแล้วถึงแค่ป้าย ต้องขึ้น เขาอุทยานภูพานอีก


พลํ่ามานาน พอถึงสกลนคร ที่จะไปต้องผ่าน อุทยานเทือกเขาภูพาน เพื่อที่จะเข้าตัวอําเภอเป็นที่ๆจะไป
ทางผ่านเขานี่ไกลมากขอบอกร่วม 60-70 กม.ได้กว่าจะเข้าอําเภอเมือง
ได้เทโค้ง ปิ้งงูด้วย เหอๆ เสียวชะมัด พอถึงตัวอําเภอเพื่อจะไปโรงพยาบาล ตอนไปญาติท่านนี้ยังไม่เสีย
ก็รีบไปเยี่ยมอาการได้สักพักก็กลับ ไปพักที่บ้านท่าน ซึ่งอยู่ตีนเขาทางที่ผ่านมา ก็ต้องย้อนขึ้นเขาอีก
ซึ่งหมู่บ้านนี้ อยู่ประมาณตีนเขาซึ่งอยู่กึ่งกลางอุทยาน  กว่าจะไปถึงก็ประมาณ6โมงแล้ว นั่งเล่น
แล้วก็นอนพักเอาแรง บ้านที่พักนี้เป็นบ้านของ ญาติผู้ใหญ่ซึ่งป่วยอยู่ ณ ที่ รพ. ซึ่งขณะนั้น
ไม่มีใครอยู่เลยนอกจาก ผม กับ เพื่อน 2คน  คนอื่นไป รพ. หมด พอพวกผมตื่นมา ก็ประมาณ 5ทุ่มกว่าแล้ว
ก็ตกลงกันกว่าจะไปหา เพื่อนผม ซึ่งเป็นลูกชายของญาติผู้ใหญ่ที่ป่วยอยู่ท่านนี้
ก็จัดแจง ปิดประตูล๊อคบ้าน บรรยากาศนอกบ้าน ใครที่เคยไปตามต่าง จว. หรือชนบทไกลๆ
คงจะรู้ใช่ไหมว่ามันน่ากลัวแค่ไหน แล้วหมู่บ้านนี้อยู่ในอุทยานด้วย นึกถึงบรรยากาศตอนนั้นขนลุก
บรรยากาศเงียบสงัด ทุกบ้านปิดไฟหมด ผมกับเพื่อน สตาทรถ มุ่งหน้าขึ้นเขา เพื่อที่จะเข้าตัวเมือง
พอขึ้นเขาไปได้ประมาณ 20 กิโล ท้ายรถสบัด งานเข้ายางหลังรั่ว รอบข้าง เป็นป่าดงดิบ รถสักคันก็ไม่มีผ่าน
คิดว่าเส้นนี้ หลังทุ่มนึง ก็จะไม่มีรถผ่านแล้วกาศหนาวเย็นมากชวนขนลุกเข้าไปอีก 50% มืดสนิท มีแต่ไฟหน้ารถกับแสงจันเท่านั้น
คิดว่าทั้งเขาในรัศมี 50 กม. มีผมกับเพื่อน2คนแน่นอน2ข้างทางจะมีป้าย ระวังช้างป่า  โหผีก็กลัว ต้องมาระวังสัตว์ป่าอีก
แล้วไอหลอดไฟทางเจ้ากรรม ดันห่าง กันเสาละ เป็นกิโล แถมดีบ้างติดบ้าง
เอาไงละครับ บดกลับ บดลงเขา 20กว่าโล ด้วยความเร็ว 10-15 กม.ต่อ ชม. คิดดูกว่าจะถึง ต้องทนหลอนตามทาง
มองข้างบนก็ เป็นยอดไม้ทึบๆ มองข้างๆนี่ไม่เห็นไรเลย มัดมืดสนิท มองหลังไม่ต้องคิดไม่กล้า มองหน้าอย่างเดียว
พอลงเขาเสร็จ จะเข้าหมู่บ้านไม่ใช่จะลดความหน้ากลัวลงเลย เพราะหมู่บ้านนี้ ไกลปืนเที่ยงมาก
ใครเคยดูหนังผี แบบว่าหลงเข้าไปในหมู่บ้านร้างหมู่บ้านผี อะไรปานนี้แหละ

ขอยืมรูปเว็ปมาหน่อยนะครับ จะเป็นประมาณนี้ แต่เป็นกลางคืน


พอมาถึงบ้านที่พัก ยังไม่จบ
เข้าบ้านไม่ได้ เพราะกุญแจอยู่กับเพื่อน ตอนออกไป กุญแจล๊อคได้ แต่ไม่ได้นึกถึงว่าต้องกลับมา
จะบ้าตาย โทรหาเพื่อน เพื่อนบอกต้องรอเช้าเพราะไม่มีรถไป ตอนนั้นเวสลาประมาณ ตี1กว่าๆ
คิดไรไม่ออกนั่งให้ยุงกัด อยู่เกือบชั่วโมง เกิดหิว ก็ย่องกันไปหลังบ้าน โอ้มายก็อด หลังบ้านอย่างหลอน
ไฟก็เปิดไม่ได้สวิสอยู่ข้างใน ด้านหลังเป็นทุ่งนากว้างใหญ่ แบบว่ามีแต่แสงจันส่องให้เห็นหลัวๆ
คนอ่าน นึกภาพตาม ทุ่งนาต่าง จว. ในป่าในเขา ตอนกลางคืนมันเป็นยังไง
สักพักมีโทรศัพท์เพื่อนโทรมาบอกว่า ให้รอเดี่ยวให้ญาติเอากุญแจสํารองไปเปิดให้ โล่ง
รอเกือบ ครึ่งชั่วโมงก็เห็น เงา คน2คนตะคุ่มๆมา เป็นตา ยาย 2คน เอากุญแจมาเปิดให้ก็กล่าวขอบคุณ
แล้วก็เข้าไปนอนกันในบ้านนั้นมีผมกับเพื่อน2คนเท่านั้นนะครับ พอถึงตอนเช้า มีคนมาเคาะประตู
แล้วก็มีเสียงคนมาทําอะไรที่บ้าน เยอะมากหลายคน มียายคนนึงเดินเข้ามาบอก
ว่าญาติผู้ใหญ่ท่านนั้นเสียชีวิตตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว อึ้งตกใจ ทําไรไม่ถูก เมื่อวานเย็น
ยังคุยกันอยู่เลย ผมสงสัยว่า เมื่อคืนที่ยางรั่วบนเขา เหมือน แกไม่อยากไห้ผมไปหรือปล่าว
อยากให้พวกผมพักผ่อน แล้วก็คอยคุ้มครองพวกผมให้กลับมาแบบปลอดภัย
หลังจากนั้นก็นําศพมาประกอบพิธีที่บ้าน เย็นวันนั้นผมก็กลับกัน ระหว่างกลับ โคราชอีกแล้ว
มีตัวไรซักอย่าง จู่ๆก็โผล่มาที่หน้ารถ แบบว่าโผล่มาเลย เป็นลักษณะคร้ายหมา สีดํา
เพื่อนผมซึ่งเป็นคนขับสติดีหักหลบทันแล้วยังสามารถควบคุมรถได้อยู่ ไม่งั้นลงข้างทาง
ไอเจ้าตัวนั้น หายไปเลย เรื่องก็มีเท่านี้แหละครับ