ขอลงรูป พร้อมเล่าเรื่องไปส่งเจมส์ ไว้ที่นี่ที่เดียวก็แล้วกันค่ะ เพราะมีคนถามมาเยอะ
เริ่มจากรู้ว่าน้องไปวันไหน ก็เลยจองไฟลต์บินไปด้วย หวังว่าจะไปเก็บภาพแก้คิดถึง
และก็หวังจะไปส่งน้องซะหน่อย อย่างไรก็ดี เรื่องการถ่ายภาพนั้นก็ทำใจไว้ก่อนเลยว่า
อาจจะได้แค่ภาพที่สนามบินสุวรรณภูมิและอินชอน เพราะไม่รู้เลยว่าจะได้เจอหรือเปล่า
ซึ่งก็เป็นไปตามคาด ตลอดเวลา 5 วัน ได้ถ่ายภาพแค่วันแรกวันเดียว (คือวันที่ไปถึง)
พอผู้จัดการเกาหลี ชื่อแดเนียล เห็นเราถ่ายรูปน้อง เค้าบอกเลยว่า Sorry, No James' Photo.
จากนั้น วันที่ 2 ได้เจอน้องแว้บนึงตอนเดินมาทานข้าวเที่ยง / ทดสอบสมรรถภาพร่างกาย
(โชคดีสุดๆ ที่ สถานที่ทดสอบสมรรถภาพอยู่ในที่มองเห็นได้ ตรงสี่แยก Cube Cafe )
วันที่ 3 เจอตอนทดสอบสมรรถภาพ และไปเจออีกทีนึงตอนดึก (ซ้อมเลิกดึกมาก 5 ทุ่ม)
และวันที่ 4 เราไปเที่ยวเกาะนามิช่วงกลางวัน เจอน้องครั้งเดียวเลยรอบดึกก่อนกลับ
ดีเหลือเกินที่ได้ลาน้องเมื่อคืนวันที่ 4 .. เพราะวันที่ 5 (วันกลับ) ตกรอบ ไม่เจอเลย Y___Y
สำหรับคนที่จะตามไปหลังจากนี้ บอกเลยว่ายากมากค่ะ น้องเข้า-ออกไม่เป็นเวลาเท่าไหร่
นี่พวกดิชั้น "ยืน" รอในอากาศ 4-10 องศานะคะ (ส่วนใหญ่จะเลขตัวเดียว และลมแรงมาก)
อันที่จริงก็มีร้านให้นั่งรออุ่นๆ แหละ แต่มันจะมองถนน/ทางเข้าออกไม่ชัด ก็ต้องทนหนาว
มายืนรอ วันละ 5-6 ชั่วโมง เช้าก่อน 8 โมงถึงบ่าย เพื่อให้แน่ใจว่า ไม่เจอแน่แล้ว (- - ")
สงสารตัวเองมากจริงๆ บอกเลย ..แต่ก็บ่นอะไรไม่ได้ เลือกเอง มารอเอง ไม่มีใครเชิญ
มีเวลาแว่บไปเที่ยวแค่ 2 วัน (สั้นๆ) นอกจากนั้นก็แทบไม่ต่างจากติ่งอยู่กรุงเทพ (T-T)
แต่ลำบากขนาดนี้ พอได้เจอรอยยิ้มของน้อง ตอนทักทายกันมันก็หายเหนื่อยอ่ะนะ
เอาเป็นว่าจะไม่ขัดศรัทธาใครที่อยากมา แต่ไม่โกหกเลยที่จะบอกว่า "ลำบากโคตรๆ"
ดิชั้นโดนลมเย็นจนกลับมาป่วย และเดินจนปวดเท้า เพราะสถานีรถไฟฟ้าต้องเดินไกลมาก
เราไม่ค่อยเหนื่อยเหมือนเดินที่บ้านเรา เพราะอากาศเย็นมาก แต่มันจะปวดเท้า/ปวดขา
นี่พอกลับมาถึงเมืองไทยปุ๊บ เจ็บคอกำเริบ ต้องนอนพักลาป่วยอีกวันไปทำงานไม่ไหว
บางคนอาจจะมีคำถามว่า แล้วจะเสียเงิน เสียเวลาไปลำบากทำไม ตอบเลยว่า เพื่อพิสูจน์ค่ะ
ไม่อย่างนั้น นั่งอยู่บ้านก็เฝ้าจะสงสัยว่า ถ้าไปแล้วจะเจอเจมส์ไหม ได้ถ่ายรูปสวยๆ ไหม ฯลฯ
ไปซะให้หายสงสัย ลำบากหรือแฮปปี้ก็ไปพิสูจน์ให้มันรู้ .. ตามนั้น ^^
***ขอความกรุณาอย่างหนึ่ง ดิชั้นอุตส่าห์ใส่เครดิตไว้นอกรูป ไม่ให้เกะกะสายตา
เพราะฉะนั้น ถ้าอยากจะเอารูปไปใช้ ขอร้องอย่าเอาเครดิตออกเลยค่ะ
หรือถ้าจำเป็นจริงๆ อยากเอาออก ขอแค่แจ้งว่าต้นตอรูปมาจากไหน ก็จะขอบคุณมากค่ะ***
**กระทู้รูป** ไปส่งเจมส์ จิรายุ ที่เกาหลี
เริ่มจากรู้ว่าน้องไปวันไหน ก็เลยจองไฟลต์บินไปด้วย หวังว่าจะไปเก็บภาพแก้คิดถึง
และก็หวังจะไปส่งน้องซะหน่อย อย่างไรก็ดี เรื่องการถ่ายภาพนั้นก็ทำใจไว้ก่อนเลยว่า
อาจจะได้แค่ภาพที่สนามบินสุวรรณภูมิและอินชอน เพราะไม่รู้เลยว่าจะได้เจอหรือเปล่า
ซึ่งก็เป็นไปตามคาด ตลอดเวลา 5 วัน ได้ถ่ายภาพแค่วันแรกวันเดียว (คือวันที่ไปถึง)
พอผู้จัดการเกาหลี ชื่อแดเนียล เห็นเราถ่ายรูปน้อง เค้าบอกเลยว่า Sorry, No James' Photo.
จากนั้น วันที่ 2 ได้เจอน้องแว้บนึงตอนเดินมาทานข้าวเที่ยง / ทดสอบสมรรถภาพร่างกาย
(โชคดีสุดๆ ที่ สถานที่ทดสอบสมรรถภาพอยู่ในที่มองเห็นได้ ตรงสี่แยก Cube Cafe )
วันที่ 3 เจอตอนทดสอบสมรรถภาพ และไปเจออีกทีนึงตอนดึก (ซ้อมเลิกดึกมาก 5 ทุ่ม)
และวันที่ 4 เราไปเที่ยวเกาะนามิช่วงกลางวัน เจอน้องครั้งเดียวเลยรอบดึกก่อนกลับ
ดีเหลือเกินที่ได้ลาน้องเมื่อคืนวันที่ 4 .. เพราะวันที่ 5 (วันกลับ) ตกรอบ ไม่เจอเลย Y___Y
สำหรับคนที่จะตามไปหลังจากนี้ บอกเลยว่ายากมากค่ะ น้องเข้า-ออกไม่เป็นเวลาเท่าไหร่
นี่พวกดิชั้น "ยืน" รอในอากาศ 4-10 องศานะคะ (ส่วนใหญ่จะเลขตัวเดียว และลมแรงมาก)
อันที่จริงก็มีร้านให้นั่งรออุ่นๆ แหละ แต่มันจะมองถนน/ทางเข้าออกไม่ชัด ก็ต้องทนหนาว
มายืนรอ วันละ 5-6 ชั่วโมง เช้าก่อน 8 โมงถึงบ่าย เพื่อให้แน่ใจว่า ไม่เจอแน่แล้ว (- - ")
สงสารตัวเองมากจริงๆ บอกเลย ..แต่ก็บ่นอะไรไม่ได้ เลือกเอง มารอเอง ไม่มีใครเชิญ
มีเวลาแว่บไปเที่ยวแค่ 2 วัน (สั้นๆ) นอกจากนั้นก็แทบไม่ต่างจากติ่งอยู่กรุงเทพ (T-T)
แต่ลำบากขนาดนี้ พอได้เจอรอยยิ้มของน้อง ตอนทักทายกันมันก็หายเหนื่อยอ่ะนะ
เอาเป็นว่าจะไม่ขัดศรัทธาใครที่อยากมา แต่ไม่โกหกเลยที่จะบอกว่า "ลำบากโคตรๆ"
ดิชั้นโดนลมเย็นจนกลับมาป่วย และเดินจนปวดเท้า เพราะสถานีรถไฟฟ้าต้องเดินไกลมาก
เราไม่ค่อยเหนื่อยเหมือนเดินที่บ้านเรา เพราะอากาศเย็นมาก แต่มันจะปวดเท้า/ปวดขา
นี่พอกลับมาถึงเมืองไทยปุ๊บ เจ็บคอกำเริบ ต้องนอนพักลาป่วยอีกวันไปทำงานไม่ไหว
บางคนอาจจะมีคำถามว่า แล้วจะเสียเงิน เสียเวลาไปลำบากทำไม ตอบเลยว่า เพื่อพิสูจน์ค่ะ
ไม่อย่างนั้น นั่งอยู่บ้านก็เฝ้าจะสงสัยว่า ถ้าไปแล้วจะเจอเจมส์ไหม ได้ถ่ายรูปสวยๆ ไหม ฯลฯ
ไปซะให้หายสงสัย ลำบากหรือแฮปปี้ก็ไปพิสูจน์ให้มันรู้ .. ตามนั้น ^^
***ขอความกรุณาอย่างหนึ่ง ดิชั้นอุตส่าห์ใส่เครดิตไว้นอกรูป ไม่ให้เกะกะสายตา
เพราะฉะนั้น ถ้าอยากจะเอารูปไปใช้ ขอร้องอย่าเอาเครดิตออกเลยค่ะ
หรือถ้าจำเป็นจริงๆ อยากเอาออก ขอแค่แจ้งว่าต้นตอรูปมาจากไหน ก็จะขอบคุณมากค่ะ***