เรื่องมีอยู่ว่า แม่เราเป็นคนดุมาก ดุทุกคน ดุเรา ดุคนงาน ดุพ่อด้วย แล้วก็ดุพ่อต่อหน้าทุกคนเหมือนกัน พ่อเราเค้าก้อดทนมาได้ตลอด เวลาแม่ดุเค้าก้จะยิ้มๆหัวเราะ เราก็เลยรู้สึกว่า พ่อเราน่ารักมากเลย ไม่ค่อยโกรธด้วย.... แต่ช่วงหลังๆนี้ พ่อเราไม่ได้นอนที่บ้านค่ะ พ่อเรานอนที่ทำงาน เพราะเค้าต้องทำงานแต่เช้า เลยไม่กลับบ้านดีกว่า... มันก้เลยเป็นเหมือนจุดเปลี่ยนค่ะ
พ่อเราเริ่มแปลกไป เริ่มไม่ค่อยยิ้มไม่ค่อยหัวเราะเวลาแม่ดุ แล้วก้มีวันนึงมาถึง ... พ่อเราคุยโทรศัพท์กับแม่ แล้วแม่เราก้ดุเค้าเหมือนเดิม พ่อเราก้พูดขึ้นมาว่า ถ้าลูกเรียนจบ เค้าจะหายไปเลย จะไปอยู่ที่อืน ... เค้าคิดไว้แล้ว และเค้าก็จะหย่ากับแม่...
แม่เราด้วยความที่ไม่เคยคิดมาก่อน เค้าเอาแต่ทำงาน ก้มหน้าก้มตา เพื่อบั้นปลายชีวิตที่มีความสุข ... แต่เค้าก้ลืมคิดถึงจิตใจคนรอบข้าง..
ตอนแรกเราโทษแม่ เพราะเราก็เห็นด้วยที่พ่อเราจะมีสิทธิโกรธแม่บ้าง เพราะแม่ไม่ให้เกียรติพ่อเลย ไม่ว่าจะต่อหน้าใครก็ตาม
เราก้เลยเรียกทุกคนกลับมาเคลียร์ที่บ้าน ... ก็มีเรา มีแม่ พ่อ แล้วก็พี่ชายเรา ... เราตั้งกฎว่า เราจะแจกกระดาษคนละใบกับดินสอคนละแท่ง ...แล้วถ้าคนนึงพูดอยู่ อีกคนห้ามพูด แต่ถ้าอยากจะพูดเรื่องอะไรให้จดเอาไว้ในกระดาษ พอถึงคิวตัวเองค่อยพูดเรื่องที่อยากพูดได้... แม่เราเลยไม่มีสิทธิเถียงอะไรพ่อทั้งสิ้น เราโอเคกับสถานการณ์ตอนนั้นมากเลย เพราะพอพ่อพูดจบ ก้ตาแม่พูด... แม่เราก็ร้องไห้ แล้วก็ขอโทษพ่อทุกอย่างเค้าบอกเค้ากราบขอโทษพ่อที่เคยทำเรื่องให้คิดมากขนาดนี้ เค้าไม่รู้จริงๆ เค้าสัญญาว่าเค้าจะเปลี่ยน ... พอหลังจากวันนั้น ...แม่เราก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจิงๆ เวลายิ่งผ่านไปนานเท่าไหร่ แม่เราก้ยิ่งดูใจเย็นมากขึ้น เพื่อที่จะให้พ่อกลับมา...
เราดีใจมากเลยตอนแรกอะ เพราะว่าเรื่องนี้ทำให้แม่เราเปลี่ยนไปได้ จากคนอีโก้มากๆ มั่นใจสุดๆ ไม่ฟังใครทั้งสิ้น ชั้นถูกเสมอ...กลายเปนคนอ่อนลง แล้วก้ฟังคนพูด แล้วก้คิดตาม แล้วถ้าตัวเองผิด ก็จะพูดว่าขอโทษ
แต่พอแม่ยิ่งอ่อนลง พ่อเรากลับยิ่งแข็งขึ้น ... เค้าลืมเรากับพี่ชายไปแล้ว เค้าไม่โทรมาถามสารทุกข์สุขดิบ ไม่ถามว่าเราเปนยังไงอยู่ได้มั้ย สบายดีมั้ยใดๆเลย ... เราเครียดมาก จนมีอยู่วันนึงเราไปสังสรรกับเพื่อน แล้วเพื่อนบอกให้โทรไปหาพ่อ บอกว่าเมาให้มารับหน่อย ... แต่เราไม่ได้เมานะคะ เราก็โทรไปตอน5ทุ่ม ประมาณ4สาย พ่อไม่รับ เราเลยLineไป พ่อก้ยังไม่อ่าน มาอ่านอีกทีประมาณ5ทุ่มครึ่ง ถามเราว่า "เป็นไร?" เราบอกว่าเมา มารับหน่อย ... เค้าพิมกลับมาว่า "พ่อต้องไปแอร์พอร์ตตอนตี4 ... Good night na". ...........................
เราแบบอึ้งอะค่ะ เพราะว่าเค้าไม่สนใจเราเลย ขนาดเราบอกว่าเราเมาเค้ายังไม่สนใจ
ละเราก็มารู้ว่า คืนนั้นอะ เค้านอนอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เค้าไปเที่ยว....
จนมาวันนี้แม่เราก้จับได้ว่า เค้ามีเป็นตัวเป็นตนอยู่คนนึง เป็นคนเวียดนามค่ะ
แต่ทุกคืนที่เค้าไปเที่ยว เค้าจะไปเที่ยวกับผู้หญิงขายบริการค่ะ ... พ่อเราเคยเป็นคนดีมาก ... ไม่เคยเที่ยวผู้หญิง ... ไม่เคยนอกใจแม่ รักลูก อบอุ่น รักครอบครัว ... แต่ตอนนี้ ยิ่งแม่ดีกับเค้าเท่าไหร่ เค้ายิ่งเตลิดค่ะ แต่พอแม่ถาม เค้าก้เล่าความจริงให้แม่เราฟังทั้งหมด หวังที่จะสะใจ ไม่คิดถึงจิตใจแม่ กับจิตใจลูกเลย ... แต่ก็ยังโอเคที่พูดความจิง
ตอนนี้เราไม่โกรธแม่แล้วค่ะ เพราะเราสงสารแม่ที่สุดเลย
แต่มันกลายเป็นว่า ตอนนี้พ่อทำมากเกินไป มากไปจนเราแทบจะเกลียดเค้าอยู่แล้ว...
เรารู้สึกว่าพ่อเราไม่ให้อภัยอะไรเลยค่ะ เรื่องของแม่อาจจะเป็นเรื่องของพวกเค้า เรื่องของผู้ใหญ่...แต่เรื่องของลูกมันก็อีกเรื่องนึงปะคะ ทำไมต้องมาไม่สนใจใยดีกับลูกๆด้วย เราไม่เข้าใจ
ปล. แม่เราไม่อยากเลิกกับพ่อ เพราะยังหวังว่าพ่อจะกลับมา แล้วก้จะมามีชีวิตด้วยกันตอนบั้นปลายชีวิต ... แม่เราเค้าให้โอกาสทุกคนค่ะ ... แม่เราเคยเสียสละ ไต 1ข้าง ให้น้องของแม่ เพราะน้องของแม่เราไตวาย ... แต่พ่อเราเสียสละแม้แต่ความเห็นแก่ตัวให้ครอบครัวยังไม่ได้เลย ... แถมยังบอกแม่อีกว่าจะไปสร้างครอบครัวใหม่ ...
.
.
.
แบบนี้เราควรจะทำยังไงคะ เพราะเราก็ให้กำลังใจแม่ไปทุกอย่างแล้ว จนตอนนี้ตัวเราเองก็ขาดกำลังใจอย่างที่สุดเหมือนกัน
พ่อเราเปลี่ยนไปค่ะ
พ่อเราเริ่มแปลกไป เริ่มไม่ค่อยยิ้มไม่ค่อยหัวเราะเวลาแม่ดุ แล้วก้มีวันนึงมาถึง ... พ่อเราคุยโทรศัพท์กับแม่ แล้วแม่เราก้ดุเค้าเหมือนเดิม พ่อเราก้พูดขึ้นมาว่า ถ้าลูกเรียนจบ เค้าจะหายไปเลย จะไปอยู่ที่อืน ... เค้าคิดไว้แล้ว และเค้าก็จะหย่ากับแม่...
แม่เราด้วยความที่ไม่เคยคิดมาก่อน เค้าเอาแต่ทำงาน ก้มหน้าก้มตา เพื่อบั้นปลายชีวิตที่มีความสุข ... แต่เค้าก้ลืมคิดถึงจิตใจคนรอบข้าง..
ตอนแรกเราโทษแม่ เพราะเราก็เห็นด้วยที่พ่อเราจะมีสิทธิโกรธแม่บ้าง เพราะแม่ไม่ให้เกียรติพ่อเลย ไม่ว่าจะต่อหน้าใครก็ตาม
เราก้เลยเรียกทุกคนกลับมาเคลียร์ที่บ้าน ... ก็มีเรา มีแม่ พ่อ แล้วก็พี่ชายเรา ... เราตั้งกฎว่า เราจะแจกกระดาษคนละใบกับดินสอคนละแท่ง ...แล้วถ้าคนนึงพูดอยู่ อีกคนห้ามพูด แต่ถ้าอยากจะพูดเรื่องอะไรให้จดเอาไว้ในกระดาษ พอถึงคิวตัวเองค่อยพูดเรื่องที่อยากพูดได้... แม่เราเลยไม่มีสิทธิเถียงอะไรพ่อทั้งสิ้น เราโอเคกับสถานการณ์ตอนนั้นมากเลย เพราะพอพ่อพูดจบ ก้ตาแม่พูด... แม่เราก็ร้องไห้ แล้วก็ขอโทษพ่อทุกอย่างเค้าบอกเค้ากราบขอโทษพ่อที่เคยทำเรื่องให้คิดมากขนาดนี้ เค้าไม่รู้จริงๆ เค้าสัญญาว่าเค้าจะเปลี่ยน ... พอหลังจากวันนั้น ...แม่เราก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจิงๆ เวลายิ่งผ่านไปนานเท่าไหร่ แม่เราก้ยิ่งดูใจเย็นมากขึ้น เพื่อที่จะให้พ่อกลับมา...
เราดีใจมากเลยตอนแรกอะ เพราะว่าเรื่องนี้ทำให้แม่เราเปลี่ยนไปได้ จากคนอีโก้มากๆ มั่นใจสุดๆ ไม่ฟังใครทั้งสิ้น ชั้นถูกเสมอ...กลายเปนคนอ่อนลง แล้วก้ฟังคนพูด แล้วก้คิดตาม แล้วถ้าตัวเองผิด ก็จะพูดว่าขอโทษ
แต่พอแม่ยิ่งอ่อนลง พ่อเรากลับยิ่งแข็งขึ้น ... เค้าลืมเรากับพี่ชายไปแล้ว เค้าไม่โทรมาถามสารทุกข์สุขดิบ ไม่ถามว่าเราเปนยังไงอยู่ได้มั้ย สบายดีมั้ยใดๆเลย ... เราเครียดมาก จนมีอยู่วันนึงเราไปสังสรรกับเพื่อน แล้วเพื่อนบอกให้โทรไปหาพ่อ บอกว่าเมาให้มารับหน่อย ... แต่เราไม่ได้เมานะคะ เราก็โทรไปตอน5ทุ่ม ประมาณ4สาย พ่อไม่รับ เราเลยLineไป พ่อก้ยังไม่อ่าน มาอ่านอีกทีประมาณ5ทุ่มครึ่ง ถามเราว่า "เป็นไร?" เราบอกว่าเมา มารับหน่อย ... เค้าพิมกลับมาว่า "พ่อต้องไปแอร์พอร์ตตอนตี4 ... Good night na". ...........................
เราแบบอึ้งอะค่ะ เพราะว่าเค้าไม่สนใจเราเลย ขนาดเราบอกว่าเราเมาเค้ายังไม่สนใจ
ละเราก็มารู้ว่า คืนนั้นอะ เค้านอนอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เค้าไปเที่ยว....
จนมาวันนี้แม่เราก้จับได้ว่า เค้ามีเป็นตัวเป็นตนอยู่คนนึง เป็นคนเวียดนามค่ะ
แต่ทุกคืนที่เค้าไปเที่ยว เค้าจะไปเที่ยวกับผู้หญิงขายบริการค่ะ ... พ่อเราเคยเป็นคนดีมาก ... ไม่เคยเที่ยวผู้หญิง ... ไม่เคยนอกใจแม่ รักลูก อบอุ่น รักครอบครัว ... แต่ตอนนี้ ยิ่งแม่ดีกับเค้าเท่าไหร่ เค้ายิ่งเตลิดค่ะ แต่พอแม่ถาม เค้าก้เล่าความจริงให้แม่เราฟังทั้งหมด หวังที่จะสะใจ ไม่คิดถึงจิตใจแม่ กับจิตใจลูกเลย ... แต่ก็ยังโอเคที่พูดความจิง
ตอนนี้เราไม่โกรธแม่แล้วค่ะ เพราะเราสงสารแม่ที่สุดเลย
แต่มันกลายเป็นว่า ตอนนี้พ่อทำมากเกินไป มากไปจนเราแทบจะเกลียดเค้าอยู่แล้ว...
เรารู้สึกว่าพ่อเราไม่ให้อภัยอะไรเลยค่ะ เรื่องของแม่อาจจะเป็นเรื่องของพวกเค้า เรื่องของผู้ใหญ่...แต่เรื่องของลูกมันก็อีกเรื่องนึงปะคะ ทำไมต้องมาไม่สนใจใยดีกับลูกๆด้วย เราไม่เข้าใจ
ปล. แม่เราไม่อยากเลิกกับพ่อ เพราะยังหวังว่าพ่อจะกลับมา แล้วก้จะมามีชีวิตด้วยกันตอนบั้นปลายชีวิต ... แม่เราเค้าให้โอกาสทุกคนค่ะ ... แม่เราเคยเสียสละ ไต 1ข้าง ให้น้องของแม่ เพราะน้องของแม่เราไตวาย ... แต่พ่อเราเสียสละแม้แต่ความเห็นแก่ตัวให้ครอบครัวยังไม่ได้เลย ... แถมยังบอกแม่อีกว่าจะไปสร้างครอบครัวใหม่ ...
.
.
.
แบบนี้เราควรจะทำยังไงคะ เพราะเราก็ให้กำลังใจแม่ไปทุกอย่างแล้ว จนตอนนี้ตัวเราเองก็ขาดกำลังใจอย่างที่สุดเหมือนกัน