In My Eyes
อีกแล้วนะ ผมเจอ “เธอ” คนนั้นที่ร้านกาแฟร้านนี้อีกแล้ว แต่มันก็เป็นความตั้งใจของผมเอง เพราะผมรู้อยู่แก่ใจดีว่าถ้ามาร้านนี้ ผมจะได้เจอกับเธอ
ผมชอบผู้หญิงคนนี้...ใช่ ผมชอบเธอ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมชอบมองหน้าตาน่ารัก อีกทั้งผมยาวๆนั่นเวลาสะบัดไปมา ชอบแม้กระทั่งตอนเธอทำหน้าเศร้า ชอบมองเธอเวลาเธอเหม่อ ผมไม่รู้จักชื่อเธอด้วยซ้ำ ผมได้แต่แอบมองเธออย่างเงียบๆมาเป็นเวลาหลายเดือน แปลกมาก เป็นเรื่องที่แปลกมากสำหรับผม ผมไม่เคยต้องมานั่งแอบมองใคร แต่ผมก็ไม่เคยวิ่งตามใครเช่นกัน ผมเป็นพวกไม่พูดเยอะพร่ำเพรื่อจนบางครั้งอาจจะเงียบจนเกินไป แต่กับเธอคนนี้ ทำไมผมถึงอยากเป็นฝ่ายเข้าไปชวนคุยก็ไม่รู้ อยากทำให้หน้าบึ้งๆนั่นยิ้มสักที อยากแบ่งปันในสิ่งที่ผมคิด สิ่งที่ผมชอบ
“ช้อกโกแลต” ช้อกโกแลต เป็นสิ่งที่ผมชอบ
ผมเริ่มทำการแอบส่งช้อกโกแลตให้เธอ ครั้งแรกผมฝากไปกับพนักงานเสิร์ฟที่ร้านกาแฟร้านนี้ ไม่รู้เธอจะจำได้มั้ย โพสต์อิทใบแรกนั้นเป็นสีฟ้า สีที่ผมชอบที่สุด ผมดูเป็นผู้ชายละเอียดมากเลยใช่มั้ยล่ะ ฮ่ะๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองมีมุมแบบนี้ด้วย ผมวาดรอยยิ้มลงไป เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากได้จากเธอ ผมแอบมองอาการของเธอตอนได้รับช้อกโกแลตกล่องนั้นอย่างเงียบๆ เธอดูงงมากกว่าจะดีใจ แน่ล่ะ...ก็เธอไม่รู้ว่ามันส่งมาจากใคร
ผมทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง บางครั้งก็ฝากไว้กับบรรณารักษ์ที่หอสมุด ผมเฝ้ามองเธอจนรู้ว่าเธอชอบไปที่ไหน เวลาไหน ชีวิตเธอดูเรียบง่าย เรียบง่ายจนน่าสนใจ
ผมลองถามเรื่องของเธอจากคนรอบตัวของผม บางคนรู้จักเธอ แต่แค่เพียงภายนอกเท่านั้น หลายคนรู้จักเธอเพราะเธอน่ารักจนโดดเด่น แต่ผมว่าเธอคงไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ แต่มีเพื่อนสนิทของผมอีกคนที่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับความรักของเธอเพราะเพื่อนผมรู้จักกับแฟนเก่าของเธอ ผมจึงได้รู้ว่าเธอเพิ่งเลิกกับแฟน ด้วยเหตุผลที่ไร้เหตุผลเหลือเกิน ผมพาลโกรธไปยันเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อข้าวฟ่าง ผมไม่ชอบที่สองคนนี้มองความรักของเธอไม่มีค่า ในขณะที่ผม ไม่เคยได้รับแม้แต่รอยยิ้มจากเธอ
ผมแอบส่งช้อกโกแลตให้เธอเรื่อยๆ จนคิดว่าเธอคงจะชินกับมันไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่ส่ง หัวใจของผมจะเต้นแรงตลอดให้ตาย
ผมบังเอิญสบตากับเธอครั้งแรกที่หอสมุด เป็นครั้งแรกที่ผมเชื่อว่าเธอมองเห็นผม ไม่ใช่ผมมองเห็นเธอแต่เพียงฝ่ายเดียวอีกต่อไป ถึงแม้เธอเดินผ่านผมไปแล้ว แต่ผมกลับไม่ยอมขยับตัวไปไหน ถึงแม้การบังเอิญครั้งนี้จะมาจากการที่ผมเอาช้อกโกแลตไปฝากไว้ให้เธอก็เถอะ แต่เป็นการบังเอิญที่มีอิทธิพลต่อผมเหลือเกิน
อยากอยู่ใกล้ อยากพูดคุยให้มากกว่านี้…
ผมตัดสินใจแล้ว ช้อกโกแลตกล่องที่สามสิบ จะเป็นกล่องที่ผมได้ยื่นให้เธอด้วยมือผมเอง
วันนั้นทั้งวัน ผมได้แต่นั่งคิดวนไปวนมา ว่าผมควรพูดอะไรกับเธอดี บ้าชะมัด! ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ถึงแม้ผมจะต้องพยายามมากแค่ไหน ผมก็คิดว่ามันคู่ควรกับเธอคนนั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
“ของคุณ” เธอจะรู้มั้ยนะว่ามือผมสั่น เก็บอาการหน่อยสิอาย อย่ามาอายสมชื่อตอนนี้
“ขอบคุณค่ะ ใครฝากมาคะ” เธอเงยหน้าถามผมด้วยใบหน้าที่มีแต่ความสงสัย น่ารักชะมัด ไม่ว่าจะทำอะไร เธอก็น่ารักไปหมด ผมว่าผมชอบเธอมากเกินไปแล้วนะ ตาย...สมองผมเบลอไปหมด ผมรวบรวมสติที่แทบไม่เหลือของตัวเอง พร้อมยื่นกล่องช้อกโกแลตไปให้เธอ
“ผมฝากมา กล่องที่สามสิบแล้วนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ผมไม่รู้ ว่าผมจะต้องให้ช้อกโกแลตเธออีกกี่กล่อง
ผมไม่รู้ ว่าที่ผมทำนั้นมันจะพอมีความหมายสำหรับเธอบ้างหรือเปล่า
แต่ที่ผมรู้ ผมจะทำต่อไปเรื่อยๆ ผมจะทำให้เธอยิ้มเพราะผม
บางทีคนเราก็ไม่ควรดูถูกความบังเอิญหรือรักแรกพบนะครับ ผมเจอเธอด้วยความบังเอิญ ผมเจอเธอในวันที่เธออาจจะเศร้าใจที่สุด แต่ขอบคุณวันที่เศร้าใจที่สุดของเธอ ที่ทำให้เราได้เจอกัน ผมว่าผมมีช้อกโกแลตมากพอที่จะให้เธอได้ทั้งชีวิตเลยล่ะ
Chocolate love -4
อีกแล้วนะ ผมเจอ “เธอ” คนนั้นที่ร้านกาแฟร้านนี้อีกแล้ว แต่มันก็เป็นความตั้งใจของผมเอง เพราะผมรู้อยู่แก่ใจดีว่าถ้ามาร้านนี้ ผมจะได้เจอกับเธอ
ผมชอบผู้หญิงคนนี้...ใช่ ผมชอบเธอ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมชอบมองหน้าตาน่ารัก อีกทั้งผมยาวๆนั่นเวลาสะบัดไปมา ชอบแม้กระทั่งตอนเธอทำหน้าเศร้า ชอบมองเธอเวลาเธอเหม่อ ผมไม่รู้จักชื่อเธอด้วยซ้ำ ผมได้แต่แอบมองเธออย่างเงียบๆมาเป็นเวลาหลายเดือน แปลกมาก เป็นเรื่องที่แปลกมากสำหรับผม ผมไม่เคยต้องมานั่งแอบมองใคร แต่ผมก็ไม่เคยวิ่งตามใครเช่นกัน ผมเป็นพวกไม่พูดเยอะพร่ำเพรื่อจนบางครั้งอาจจะเงียบจนเกินไป แต่กับเธอคนนี้ ทำไมผมถึงอยากเป็นฝ่ายเข้าไปชวนคุยก็ไม่รู้ อยากทำให้หน้าบึ้งๆนั่นยิ้มสักที อยากแบ่งปันในสิ่งที่ผมคิด สิ่งที่ผมชอบ
“ช้อกโกแลต” ช้อกโกแลต เป็นสิ่งที่ผมชอบ
ผมเริ่มทำการแอบส่งช้อกโกแลตให้เธอ ครั้งแรกผมฝากไปกับพนักงานเสิร์ฟที่ร้านกาแฟร้านนี้ ไม่รู้เธอจะจำได้มั้ย โพสต์อิทใบแรกนั้นเป็นสีฟ้า สีที่ผมชอบที่สุด ผมดูเป็นผู้ชายละเอียดมากเลยใช่มั้ยล่ะ ฮ่ะๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองมีมุมแบบนี้ด้วย ผมวาดรอยยิ้มลงไป เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากได้จากเธอ ผมแอบมองอาการของเธอตอนได้รับช้อกโกแลตกล่องนั้นอย่างเงียบๆ เธอดูงงมากกว่าจะดีใจ แน่ล่ะ...ก็เธอไม่รู้ว่ามันส่งมาจากใคร
ผมทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง บางครั้งก็ฝากไว้กับบรรณารักษ์ที่หอสมุด ผมเฝ้ามองเธอจนรู้ว่าเธอชอบไปที่ไหน เวลาไหน ชีวิตเธอดูเรียบง่าย เรียบง่ายจนน่าสนใจ
ผมลองถามเรื่องของเธอจากคนรอบตัวของผม บางคนรู้จักเธอ แต่แค่เพียงภายนอกเท่านั้น หลายคนรู้จักเธอเพราะเธอน่ารักจนโดดเด่น แต่ผมว่าเธอคงไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ แต่มีเพื่อนสนิทของผมอีกคนที่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับความรักของเธอเพราะเพื่อนผมรู้จักกับแฟนเก่าของเธอ ผมจึงได้รู้ว่าเธอเพิ่งเลิกกับแฟน ด้วยเหตุผลที่ไร้เหตุผลเหลือเกิน ผมพาลโกรธไปยันเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อข้าวฟ่าง ผมไม่ชอบที่สองคนนี้มองความรักของเธอไม่มีค่า ในขณะที่ผม ไม่เคยได้รับแม้แต่รอยยิ้มจากเธอ
ผมแอบส่งช้อกโกแลตให้เธอเรื่อยๆ จนคิดว่าเธอคงจะชินกับมันไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่ส่ง หัวใจของผมจะเต้นแรงตลอดให้ตาย
ผมบังเอิญสบตากับเธอครั้งแรกที่หอสมุด เป็นครั้งแรกที่ผมเชื่อว่าเธอมองเห็นผม ไม่ใช่ผมมองเห็นเธอแต่เพียงฝ่ายเดียวอีกต่อไป ถึงแม้เธอเดินผ่านผมไปแล้ว แต่ผมกลับไม่ยอมขยับตัวไปไหน ถึงแม้การบังเอิญครั้งนี้จะมาจากการที่ผมเอาช้อกโกแลตไปฝากไว้ให้เธอก็เถอะ แต่เป็นการบังเอิญที่มีอิทธิพลต่อผมเหลือเกิน
อยากอยู่ใกล้ อยากพูดคุยให้มากกว่านี้…
ผมตัดสินใจแล้ว ช้อกโกแลตกล่องที่สามสิบ จะเป็นกล่องที่ผมได้ยื่นให้เธอด้วยมือผมเอง
วันนั้นทั้งวัน ผมได้แต่นั่งคิดวนไปวนมา ว่าผมควรพูดอะไรกับเธอดี บ้าชะมัด! ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ถึงแม้ผมจะต้องพยายามมากแค่ไหน ผมก็คิดว่ามันคู่ควรกับเธอคนนั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
“ของคุณ” เธอจะรู้มั้ยนะว่ามือผมสั่น เก็บอาการหน่อยสิอาย อย่ามาอายสมชื่อตอนนี้
“ขอบคุณค่ะ ใครฝากมาคะ” เธอเงยหน้าถามผมด้วยใบหน้าที่มีแต่ความสงสัย น่ารักชะมัด ไม่ว่าจะทำอะไร เธอก็น่ารักไปหมด ผมว่าผมชอบเธอมากเกินไปแล้วนะ ตาย...สมองผมเบลอไปหมด ผมรวบรวมสติที่แทบไม่เหลือของตัวเอง พร้อมยื่นกล่องช้อกโกแลตไปให้เธอ
“ผมฝากมา กล่องที่สามสิบแล้วนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
ผมไม่รู้ ว่าผมจะต้องให้ช้อกโกแลตเธออีกกี่กล่อง
ผมไม่รู้ ว่าที่ผมทำนั้นมันจะพอมีความหมายสำหรับเธอบ้างหรือเปล่า
แต่ที่ผมรู้ ผมจะทำต่อไปเรื่อยๆ ผมจะทำให้เธอยิ้มเพราะผม
บางทีคนเราก็ไม่ควรดูถูกความบังเอิญหรือรักแรกพบนะครับ ผมเจอเธอด้วยความบังเอิญ ผมเจอเธอในวันที่เธออาจจะเศร้าใจที่สุด แต่ขอบคุณวันที่เศร้าใจที่สุดของเธอ ที่ทำให้เราได้เจอกัน ผมว่าผมมีช้อกโกแลตมากพอที่จะให้เธอได้ทั้งชีวิตเลยล่ะ