จริงๆผมก็อายุไม่ได้เยอะมากมาอะไรหรอครับ แค่ยี่สิบกลางๆ แต่เห็นเด็กสมัยนี้ ประถม มัธยมต้น พูดจาได้ดูเอาเรื่องมากเลยครับ หรือว่าถูกสอนมาแบบนี้หรือว่าเป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่โหดร้าย (ไม่ได้จะโทษใครนะครับ) เข้าเรื่องเลยแล้วกัน

วันนี่ผมกำลังเดินซื้อของกับเพื่อนครับ แล้วเดินถอยหลังมาชนเด็กน้อยคนนึ่ง กำลังถือของกินอยู่ครับ ด้วยความที่เราเดินถอยหลังแบบก้าวสองก้าวแบบไม่ทันมอง(อารมณ์เดินถอยหลังเหยียบเท้าคนข้างหลัง)เลยไปชน ของกินเด็กน้อยคนนั้ก็ตกหมดครับ ผมเลยหันไปขอโทษแล้วถามว่าเป็นอะไรไหม เหยียบเท้าหรือเปล่าครับ แต่เด็กน้อยก็บอกว่า "ไม่ได้เหยียบ แต่ขนมปังตก" ระหว่างนั้นผมก็เก็บขึ่นมาแล้วบอกว่ามันหกแล้วกินไม่ได้แล้ว แต่ทันไดนั้นเด็กก็แหกปากเรียกแม่มาครับ ผมก็โทษอีกครั้งแต่เด็กน้อยยังคงไม่พอใจครับ แต่แม่เด็กบอกว่าไม่เป็นไรน้องไม่ได้เจ็บอะไร

เด็กน้อยก็สวนขึ่นมาว่า "ให้พี่ไปซื้อขนมปังมาคืนหนูด้วย" แม่เด็กบอกว่าไม่เป็นไรแต่เด็กก็จะเอาให้ได้ เพื่อนผมได้ยินเลยไปซื้อให้ครับ แต่ร้านมันปิดแล้ว

ผมเลยเดินไปบอกคู้แม่ลูกนั้นว่าร้านปิดแล้ว ขอโทษนะครับไม่ได้ตั้งใจจริงๆ แม่เด็กยังคงพูดว่าไม่เป็นไรค่ะ กำลังจะเดินจากไปแต่ ไม่จบซิครับ เด็กน้ยคนนั้นบอกว่า "ทำไมพี่ไม่มีความรับผิดชอบแบบนี่ ทำของคนอื่นเสียแล้วไม่รับผิดชอบ" แม่เด็กอธิบายให้เด็กน้อยฟังว่า "พี่เค้าไม่ได้ตั้งใจ แค่ขนมปังเดียวแม่ซื้อให้ไหม่ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย" เด็กน้อยสวนขี่นมาครับ "พี่เค้าเป็นคนทำต้องรับผิดชอบ"

แม่เด็กก็อธิบายให้ลูกฝังและไกล่เกลียให้ (เรื่องขนมปังถาดละ35 บาท ) แม่เด็กเลยถามว่า "แล้วหนูจะให้พี่เค้าทำยังไงร้านมันปิดแล้ว"
คำตอบที่ได้คือ "ไม่รู้แต่พี่ต้อง เอาของของหนูคืนมา" ผมถึงกับงงกับเด็กคนนี้เลยครับว่าทำไมถึงเรื่องเยอะแบบนี้ แต่ก็นะเราผิด ผมเลยบอกว่า"เอาแบบนี้เดียวให้ตังไว้ซื้อครั้งหน้านะ เพราะร้านมันปิดแล้ว พี่ต้องไปแล้ว " แต่ประโยคที่ได้กลับ อึ้งเลยครับ  "หนูไม่อยากได้เงิน แม่หนูก็มีทำไมต้องเอาเงินพี่" พระเจ้านี่มันเด็กอะไรวะเนีย?????????????? เพื่อนผมก็เดินไปที่ถังขยะครับ แล้วไปลือหาไอ้ถาดขนมปังที่พึงทิ้ง มาคืนเด็กน้อย ผมก็บอกว่า "อันนี้พี่เอาของเดิมมาคืนแล้วเอาเงินไปซื้ออันไหม่ ซื้อต้อนไม่ได้เพราะร้านมันปิด"

เสียงเด็น้อยจากที่ดังอยู่แล้วดังมากกว่าเดิมครับ เหมือนเด็กที่เอาแต่ใจจะต้องเอาให้ได้ครับ  น้องก็ตะโกน"บอกแล้วไงว่าไม่เอา ไม่ได้ยินหรอ ไปเอาขนมปังคืนมาเลย"

เริ่มด่าผมแบบ ไม่มีมารยาท บล๊าๆ ซึ่งบางคำก็นะเด็กน้อยไม่รู้จะด่าอะไรก็พูดแบบงง ผมเลยอธิบายให้แม่เด็กฟัง ว่าไม่ได้ตั้งใจแต่น้องยังไม่พอใจ ซึ่งผมก็รู้ว่าแม่เด็กเข้าใจแต่ทำไมถึงทำอะไรลูกตัวเองไม่ได้เลยละปล่อยให้ตะโกนใส่คนอื่นแบบนี้ ผมเลยเดินออกมาเลย ได้ยินคำด่าสุดท้าย ว่าทุเรศ (จริงๆนะอยากจะเดินย้อนกลับไป เบริดหัวไอ้เด็กนั้จริงๆจะเอายังไงกันแน่ว่ะ) ผมไม่รู้เด็กดูละครมากไปเปล่านะเล่นหูเล่นตาจิกหน้าจิกตาซะเพื่อนผมทนไม่ได้ต้องเดินหนีไม่งั้นเด็กน้อยได้มีหัวทิ่มแน่

แม่เด็กพูดกับผมดีมากครับ และพูดกับลูกตัวเองก้ดีเช่นกัน แต่ลูกไม่ฟังเลย

ปล. เด้กหน้าจะอายุ12ได้นะครับไม่แน่ใจอายุ ดูจากการแต่งตัว ผมว่าถูกสอนมาดีครับ ใสเสือยืน กระโปรงสั้นๆ รองเท้าบูท น่ารักดี ดัดฟันด้วย
ปล. คหสวนตัว ผมไม่ได้ติดใจอะไรกับเด้กครับแต่อยากเล่าให้ฟังเท่านั้น เพราะอยู่ในช่วงวัยเรียนแบบรึเปล่าไม่รู้ เท่าที่ดู