ปรัชญาริมทาง l EP.3 เธอเดินคนเดียวเสมอ เธอเดินผ่านฉันทุกวัน... เหมือนใครบางคนที่ลืมว่าตัวเองเคยหัวเราะยังไง กระเป๋าผ้าใบเดิม รองเท้าผ้าใบเก่า แววตา... ที่ไม่ได้เศร้า แต่ก็ไม่สดใส เธอไม่เคยพูดกับใคร

เมื่อเขาทำ น้ำตาไหล ดุจสายฝนไม่เห็นเธอ ต้องทน ให้หม่นหมางยังมีคน คอยห่วงใย ไม่จืดจางกับทุกอย่าง ที่เธอ เจอร่ำไป เธออาจเป็น ก้อนดิน สิ้นราคาไม่เหลือค่า ให้เขา เอาใจใส่แต่เธอเป็น เช่นดาว ประดับใจส่องสกา

ทำสวนพรวนดินรินน้ำรด ทั้งอดทั้งทนตั้งเท่าไหร่ รอวันรากหยั่งลึกลงไป มั่นคงปลอดภัยไม่เปราะบาง ปุ๋ยไม่ขาดก้านไม่แซงใบแต่งตัด แมลงปัดไม่เร่งรัดยาสักอย่าง อยากเห็นตอนดอกออกกลิ่นจาง เฝ้าอยู่ข้างข้างไม่วางตา