ปุณณกมาณพทูลถามปัญหาว่า...สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดเป็นมนุษย์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง...?

ปุณณกปัญหาที่ ๓
             [๔๒๗] ปุณณกมาณพทูลถามปัญหาว่า
                          ข้าพระองค์มีความต้องการด้วยปัญหา จึงมาเฝ้าพระองค์ผู้ไม่มี
                          ความหวั่นไหว ผู้ทรงเห็นรากเหง้ากุศลและอกุศล
                          สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดเป็นมนุษย์ในโลกนี้
                          คือ ฤาษี กษัตริย์ พราหมณ์ เป็นอันมาก
                          อาศัยอะไร จึงบูชายัญแก่เทวดาทั้งหลาย
                          ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์ขอทูลถามพระองค์
                          ขอพระองค์จงตรัสบอกความข้อนั้นแก่ข้าพระองค์เถิด ฯ
             พระผู้มีพระภาคทรงพยากรณ์ว่า ดูกรปุณณกะ
                          สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดเป็นมนุษย์เหล่าใดเหล่าหนึ่งเป็นอันมากในโลกนี้
                          คือ ฤาษี กษัตริย์ พราหมณ์ ปรารถนาความเป็นมนุษย์เป็นต้น
                          อาศัยของมีชรา จึงบูชายัญแก่เทวดา ทั้งหลาย ฯ
             ป.     สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดเป็นมนุษย์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง เป็นอันมาก
                          ในโลกนี้ คือ ฤาษี กษัตริย์ พราหมณ์ บูชายัญแก่เทวดา
                          ทั้งหลาย ข้าแต่พระผู้มีพระภาคผู้นิรทุกข์
                          สัตว์ทั้งหลายผู้ เกิดเป็นมนุษย์เหล่านั้น
                          เป็นคนไม่ประมาทในยัญ ข้ามพ้น  ชาติและชราได้บ้างแลหรือ
                          ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์ ขอทูลถามพระองค์
                          ขอพระองค์ตรัสบอกความข้อนั้นแก่ ข้าพระองค์เถิด ฯ
             พ.     ดูกรปุณณกะ สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดเป็นมนุษย์เหล่านั้น
                          ย่อมมุ่งหวัง ย่อมชมเชย ย่อมปรารถนา ย่อมบูชา ย่อมรำพันถึงกาม
                          ก็เพราะอาศัยลาภ เรากล่าวว่า สัตว์เหล่านั้นประกอบการบูชา
                          ยังเป็นคนกำหนัดยินดีในภพ ไม่ข้ามพ้นชาติและชราไปได้ ฯ
             ป.     ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ ถ้าหากว่าสัตว์เหล่านั้นผู้ประกอบการบูชา
                         ไม่ข้ามพ้นชาติและชราไปได้ด้วยยัญญวิธีทั้งหลายไซร้
                          เมื่อเป็นเช่นนี้ ใครเล่าในเทวโลกและมนุษยโลก
                          ข้ามพ้นชาติและชราไปได้ในบัดนี้
                          ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์ขอทูลถามพระองค์
                          ขอพระองค์จงตรัสบอกความข้อนั้นแก่ ข้าพระองค์เถิด ฯ
             พ.     ดูกรปุณณกะ ผู้ใดไม่มีความหวั่นไหว (ดิ้นรน) ในโลกไหนๆ
                          เพราะได้พิจารณาเห็นธรรมที่ยิ่งและหย่อนในโลก
                          ผู้นั้นสงบแล้ว ไม่มีความประพฤติชั่วอันจะทำให้มัวหมอง
                          ดุจควันไฟ ไม่มีกิเลสอันกระทบจิต หาความ (ปรารถนา)หวังมิได้
                          เรากล่าวว่า ผู้นั้นข้ามพ้นชาติและชราไปได้แล้ว ฯ
จบปุณณกมาณวกปัญหาที่ ๓

ศึกษาเพิ่มเติมที่
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=11022&Z=11059
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=427