เรื่องของโฟล 2

พี่...หนูอยากออกไป อยากออกไปช่วย

'จงมีชีวิตอยู่ หนูจะอยู่ต่อไปได้ แม้ไม่มีฉันแล้ว จงเข้มแข็งและทระนงในสายเลือดราชินีที่ไหลเวียนอยู่ในกายของหนูเถิด'

สิ้นเสียงนั้น ร่างกายของฉันก็เบาหวิว เสียงโห่ร้องดังไหลออกไป เสียงของพี่สาวก็ดังไกลออกไป แทงก์ของฉันตกลงสู่เบื้องล่างที่ทำให้ฉันมิอาจสัมผัสได้ถึงการมีตัวตนอยู่ของพี่สาวได้อีก

นับแต่วันนั้น ก็มีเพียงฉันและแทงก์ที่หนาวเหน็บ โดดเดี่ยว

ไม่ว่าจะคอยเท่าไหร่ ความอบอุ่นและน้ำเสียงอ่อนโยนนั้นก็ไม่เคยกลับมาหาฉันอีก

ฉันกลายเป็นมนุษย์ทดลองที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะเห็นหน้าของผู้ดูแล

ร่างกายของฉันหลับใหลอยู่ภายในแทงก์ใบนี้ รอเวลาที่จะได้ออกมาอย่างเงียบงัน แล้ววันนั้นก็มาถึง แทงก์ของฉันแตกร้าว

ฉันมองเห็นโลกภายนอกเป็นครั้งแรก ท้องฟ้าที่มีดวงดาวพร่างพราย และใบหน้าของหญิงสาวที่ตอบรับฉัน

"ออกมาได้แล้วเรอะ...รอมาตั้งเกือบปี รู้ไหม"

มือที่สวมถุงมือ เสื้อนอกเป็นสีน้ำตาลจับมือของฉันให้ลุกขึ้นมาจากแทงก์ น้ำตาของฉันไหลเป็นทาง ความอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมานาน ตอนนี้หญิงสาวทำให้ฉันได้รู้ถึงการมีชีวิตและมีตัวตน

เธอได้มอบสิ่งที่เรียกว่าความรักให้กับฉัน

ฉันและหญิงสาวเสื้อนอกสีน้ำตาลใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่คนทั่วไปอยู่ร่วมกับ 'มนุษย์ทดลอง'

เธอมอบสองสิ่งให้กับฉัน เธอบอกว่าได้มันมาจากเพื่อนผู้หนึ่งซึ่งเคยศึกษาเผ่าพันธุ์ของฉัน มันคือแผ่นหนังเก่าแก่ที่จารึกสิ่งที่ฉันอ่านแล้วไม่อาจเข้าใจเอาไว้กับแหวนใสที่ปรากฏชื่อของใครคนหนึ่งอยู่ด้วย