เป็นโรคกลัวสังคมเรียนไม่รู้เรื่องเลยคะ?

ตอนนี้กำลังขึ้นปี1เรียนอยู่ที่มหาลัยอยู่คะ โรคกลัวสังคมของเราทำให้ตอนนี้เราเรียนอยู่ในห้องไม่รู้เรื่องเลยคะ
เพราะรู้สึกเหมือนโดนเพื่อนจ้องมองตลอด และเรารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถโฟกัสให้ตั้งใจเรียนได้เลยคะ
เพราะเหมือนเวลาที่เรากำลังมองอาจารย์และฟังเนื้อหาที่เรียนอยู่ มุมตาของเราจะชอบโฟกัสไปที่อื่นคะ
เช่น เรามองอาจารย์อยู่ แต่เรากลับโฟกัสไปที่เพื่อนข้างๆ ที่นั่งเล่นไอโฟนอยู่ เหมือนรับรู้ว่าเพื่อนกำลังเล่นไอโฟน
กดแป้นพิมไปมาทำให้เราเรียนไม่รู้เรื่องเลย เพราะมัวแต่ไปโฟกัสที่เพื่อนเล่นไอโฟนอยู่
แล้วเวลาเราจะมองอาจารย์เราก็รู้สึกเหมือนว่าจะมองเห็นคนที่นั่งข้างๆ ด้วยนะคะว่าเค้าทำอะไรอยู่
เหมือนสายตาเรามันมองได้360องศา ทำให้เรารู้สึกอึดอัดก้มหน้าก้มตาบ่อยมาก
จะมองอาจารย์บางครั้งเพราะกลัวเพื่อนจะอึดอัดสายตาของเรา เหมือนเราสามารถมองคนจากมุมตาได้ตลอด
ซึ่งเราคิดว่าเราแปลกมากๆ ที่มีอาการแบบนี้ด้วยตอนนี้ไม่อยากจะไปเจอผู้คนอีกแล้ว
เรามีปัญหากับการมองมากๆ เลยคะ คือเวลามองเราก็จะไม่ค่อยชอบมองตาคนเวลาพูดด้วย
ทำให้เพื่อนบางคนไม่ค่อยอยากคุยกับเรา ปัญหานี้ทำให้เราคิดมากแทบไม่อยากจะไปเรียนแล้วคะ
เราควรจะแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ นอกเหนือจากการไปพบแพทย์?
ขอบคุณคะ

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
ผิดที่ทัศนะคติความคิดค่ะ แก้ทีละปัญหานะคะ เม่าบัลเล่ต์

คนเรามีตาไว้มองค่ะ ถ้ามองไม่เห็นก็คือคนตาบอด แต่คุณโชคดีที่ตาไม่บอด
ที่ต้องการจะบอกก็คือการมองคนอื่นและสิ่งรอบตัวถือเป็นเรื่องปกติ ตราบใดที่คุณไม่ไปจ้องหน้าหาเรื่องใคร
โดยมากคนส่วนใหญ่มักมองคนอื่นแบบผ่านๆ จะเริ่มมองอย่างจริงจังก็ต่อเมื่อจะสนทนา

การมองตากับคู่สนทนา ถือเป็นการให้เกียรติฝ่ายตรงข้าม ว่าคุณฟังเขาอยู่
แต่ไม่จำเป็นต้องฝืนสายตาไปจ้องมาลูกตาเค้านะคะ
คนเรามีอำนาจทางสายตาไม่เท่ากัน คนที่แววตามีพลังมาก เราจะสบตาเค้าได้ไม่นาน
เอาเป็นว่ามุ่งเน้นไปที่ประเด็นของบทสนทนา ให้ฟัง คิดตามและจับใจความได้ค่ะ

คนโลกส่วนตัวสูงมีหลายประเภท แต่ไม่ได้เหมารวมว่าจะเป็นคนเข้าถึงยาก
บางคนแค่เน้นให้เวลากับตัวเองมากกว่าให้เวลากับคนอื่น บางคนมีกิจกรรมมากมายที่ทำให้ตัวเองไม่เบื่อ
มนุษย์ทุกคนต้องเจอทั้งสองอย่าง ทั้งการอยู่ร่วมกับสังคมและการอยู่ตัวคนเดียว ธรรมดาม๊ากกก

ถ้าคุณเป็นคนขี้อาย หรือไม่มั่นใจในตัวเอง อย่ามองว่าจุดนี้จะทำให้คุณแปลกหรือด้อยค่า
เอาเวลาที่เครียดว่าทำไมฉันเป็นอย่างนู้น ทำไมฉันแย่อย่างนี้ เริ่มลงมือทำอะไรซักอย่างซักที
เริ่มจากรักตัวเองหาสิ่งดีๆให้ตัวเองมากๆ เมื่อคุณพอใจในตัวเองความมั่นใจมันจะเกิด
สุดท้ายอยากจะบอกว่าการกล้าแสดงออกไม่ใช่สิ่งที่น่าอาย ถ้าคุณแสดงออกในสิ่งที่ถูกต้องและสมควรนะ สู้ๆค่ะ

เห็นคุณตั้งซ้ำหลายกระทู้มาก เราอยากช่วย แต่ถ้ายังไม่พอใจในคำตอบแนะนำพบจิตแพทย์ค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่