หลังจากคนไทยได้รัฐธรรมนูญ 2540 นั้นเราเคยเชื่อกันว่ารัฐประหารเกิดไม่ได้แล้ว สังคมไทย สังคมโลกไม่ยอมรับ แต่มันก็เกิดขึ้นได้ แต่ได้นำความบอบช้ำมาให้ประเทศ ฉุดประเทศสู่ความขัดแย้งสับสน ความดีความเลวแยกแยะกันยาก
ในอดีตรัฐประหารเป็นเครื่องมือที่ชะงัดในการขจัดความขัดแย้งในเรื่องการแก่งแยกอำนาจของชนชั้นปกครอง และเป็นส่วนหนึ่งของระบบการเมืองไทย แต่เมื่อเกิดรัฐประหาร 2534 และตามมาด้วยเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ 2535 ประชาชนคนไทยได้แสดงออกอย่างชัดเจนว่าการใช้กำลังทหารมาจัดการปัญหาการเมืองในเมืองหลวงนั้นไม่สามารถทำให้อะไรดีขึ้น สังคมได้เรียนรู้และพัฒนาขึ้น มีการรณรงค์เรื่องรัฐธรรมนูญด้วยธงเขียว จนเราได้รัฐธรรมนูญที่เรียกว่าเป็นฉบับประชาชนเป็นครั้งแรกในปี 2540
คนไทยตอนนั้นภูมิใจกับผลงานนี้มากและเชื่อว่าพลังฝ่ายเผด็จการคงอ่อนลง ยอมปรับตัว และคงไม่กล้าที่จะนำทหารเข้ามาสู่วังวนการเมืองอีก
แต่มันก็เกิดจนได้ เกิดบนสภาพที่สังคมไทย สังคมโลกไม่ยอมรับ รัฐประหาร 2549 จึงไม่ใช่เครื่องมือปกติในระบบอีกต่อไป แต่เป็น anomaly ที่ฝ่ายเผด็จการและชนชั้นสูงในเมืองหลวงดันทุรังที่จะใช้ เพราะไม่สามารถหาทางกำจัดทักษิณได้ (ลอบสังหารหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ)
ด้วยความที่ฝ่ายชนชั้นสูงและเผด็จการรู้ว่าการทำรัฐประหารเพียงอย่างเดียวไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เขาต้องทำอะไรหลายอย่างซึ่งได้วางแผนและคิดกันมาอย่างดี ดังนี้
1. ต้องกำจัดทักษิณและความนิยมในตัวทักษิณ
2. ต้องสร้างความมั่นใจให้คณะ คมช. ว่าจะไม่โดนเอาผิดฐานล้มล้างการปกครอง
3. ต้องควบคุมรัฐสภาให้อยู่ในอำนาจ ผ่านองค์กรอิสระ
4. ต้องปิดกั้น กำจัด ประชาชนที่เห็นต่างไม่ให้ขยายความคิดต่อต้านออกไป
5. ต้องสร้างพลังมวลชนให้เห็นด้วยกับการรัฐประหาร สร้างกระแสสังคมให้ยอมรับ เพื่อใช้ในการเจรจากับต่างประเทศ
6. ต้องป้องกันความเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับสถาบัน เพราะ คมช. ใช้สถาบันเป็นข้ออ้าง 1 ใน 4 ข้อในการทำรัฐประหาร
............
ผมขอเขียนเท่านี้ก่อน ถ้าสมาชิกท่านใดอยากเสริม เชิญได้ตามสบายครับ ที่ผมอยากให้เสริมก็คือรายละเอียดของวิธิการและการปฏิบัติการต่าง ๆ ของทั้ง 6 ข้อนั้น พวกเขาทำอย่างไรบ้าง ผ่านกลไกอะไรบ้าง และเงินภาษีพวกเราไปอย่างมหาศาลทีเดียวครับ
จริง ๆ แล้วรัฐประหาร 2549 และการกระทำต่อเนื่องของฝ่ายเผด็จการมาจนถึงปัจจุบันเป็น anomaly (ความผิดปกติ) ของระบบ
ในอดีตรัฐประหารเป็นเครื่องมือที่ชะงัดในการขจัดความขัดแย้งในเรื่องการแก่งแยกอำนาจของชนชั้นปกครอง และเป็นส่วนหนึ่งของระบบการเมืองไทย แต่เมื่อเกิดรัฐประหาร 2534 และตามมาด้วยเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ 2535 ประชาชนคนไทยได้แสดงออกอย่างชัดเจนว่าการใช้กำลังทหารมาจัดการปัญหาการเมืองในเมืองหลวงนั้นไม่สามารถทำให้อะไรดีขึ้น สังคมได้เรียนรู้และพัฒนาขึ้น มีการรณรงค์เรื่องรัฐธรรมนูญด้วยธงเขียว จนเราได้รัฐธรรมนูญที่เรียกว่าเป็นฉบับประชาชนเป็นครั้งแรกในปี 2540
คนไทยตอนนั้นภูมิใจกับผลงานนี้มากและเชื่อว่าพลังฝ่ายเผด็จการคงอ่อนลง ยอมปรับตัว และคงไม่กล้าที่จะนำทหารเข้ามาสู่วังวนการเมืองอีก
แต่มันก็เกิดจนได้ เกิดบนสภาพที่สังคมไทย สังคมโลกไม่ยอมรับ รัฐประหาร 2549 จึงไม่ใช่เครื่องมือปกติในระบบอีกต่อไป แต่เป็น anomaly ที่ฝ่ายเผด็จการและชนชั้นสูงในเมืองหลวงดันทุรังที่จะใช้ เพราะไม่สามารถหาทางกำจัดทักษิณได้ (ลอบสังหารหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ)
ด้วยความที่ฝ่ายชนชั้นสูงและเผด็จการรู้ว่าการทำรัฐประหารเพียงอย่างเดียวไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เขาต้องทำอะไรหลายอย่างซึ่งได้วางแผนและคิดกันมาอย่างดี ดังนี้
1. ต้องกำจัดทักษิณและความนิยมในตัวทักษิณ
2. ต้องสร้างความมั่นใจให้คณะ คมช. ว่าจะไม่โดนเอาผิดฐานล้มล้างการปกครอง
3. ต้องควบคุมรัฐสภาให้อยู่ในอำนาจ ผ่านองค์กรอิสระ
4. ต้องปิดกั้น กำจัด ประชาชนที่เห็นต่างไม่ให้ขยายความคิดต่อต้านออกไป
5. ต้องสร้างพลังมวลชนให้เห็นด้วยกับการรัฐประหาร สร้างกระแสสังคมให้ยอมรับ เพื่อใช้ในการเจรจากับต่างประเทศ
6. ต้องป้องกันความเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับสถาบัน เพราะ คมช. ใช้สถาบันเป็นข้ออ้าง 1 ใน 4 ข้อในการทำรัฐประหาร
............
ผมขอเขียนเท่านี้ก่อน ถ้าสมาชิกท่านใดอยากเสริม เชิญได้ตามสบายครับ ที่ผมอยากให้เสริมก็คือรายละเอียดของวิธิการและการปฏิบัติการต่าง ๆ ของทั้ง 6 ข้อนั้น พวกเขาทำอย่างไรบ้าง ผ่านกลไกอะไรบ้าง และเงินภาษีพวกเราไปอย่างมหาศาลทีเดียวครับ