-เปิดตอนมา โดจิม่ากำลังจ้องมองโซมะอยู่เงียบๆพร้อมกับคิดว่าเหลือเวลาไม่มากแล้ว นายจะทำยังไงละ? โซมะ? ส่วนด้านโซมะที่คิดวิธีออกก็คิดว่าตอนนี้เขาต้องการใครก็ได้สักคนหนึ่งมาทานอาหารของเขาก่อน



-ว่าแล้วโซมะก็เหลือบไปเห็นเด็กกลุ่มหนึ่งที่กำลังตื่นเต้นกับอาหารของเอรินะอยู่ ดูเหมือนเด็กผู้หญิงทวินเทลคนหนึ่งที่เข้าไปดูใกล้ๆจะโดนเด็กผู้ชายในกลุ่มดันออกมา โซมะเห็นแบบนั้นเลยตัดสินใจกวักมือเรียกเธอมาหา แล้วบอกเธอว่าเดียวเขาจะแสดงเวทมนต์ของไข่ให้ดู



-ว่าแล้วโซมะก็กลับออมเล็ตโชว์ต่อหน้าเด็กสาวทวินเทลทำให้เธอสนใจ กลิ่นหอมฉุยของซูเฟ่ออมเล็ตก็ลอยไปแตะจมูกเธอทำให้เธอตัดสินใจเดินเข้ามาที่เคาเตอร์ของโซมะ



-โซมะวางออมเล็ตที่เสร็จแล้วตกแต่งอย่างรวดเร็วให้เธอลองชิมดู เมื่อเธอตักขึ้นมาก็เห็นว่าออมเล็ตมันหยุ่นๆเหมือนกับเยลลี่ไม่ก็ปาน แต่ตาเห็นมีหรือจะเท่ากับลองชิม ว่าแล้วเธอก็ตักซูเฟ่ออมเล็ตเข้าปากไปทันที



-เด็กสาวทวินเทลเอ่ยคำว่าอร่อยออกมาพร้อมกับบอกว่ารสสัมผัสเหมือนฝองน้ำนุ่มๆเลย น่าแปลกมาก แถมมันยังค่อยๆละลายหายไปเมื่ออยู่ในปากอีก ซึ่งเธอก็สงสัยว่าทำได้ยังไงโซมะเองก็ตอบไปว่า เหมือนเวทมนต์เลยใช่ไหมละ? ในตอนนั้นเองสองสาวพนักงานเสิร์ฟที่เคยชิมอาหารของทาคุมิก็มาเจอโซมะเข้า แล้วสงสัยว่านี้ไม่ใช่ออมเล็ตธรรมดาหรอกเหรอ? ว่าแล้วพวกเธอก็ลองชิมดูทันที

-ว่าแล้วก็ต้องพบกับความแปลกใจ...ทั้งๆที่รสชาติเหมือนออมเล็ตแต่สัมผัสกับนุ่มราวกับเป็นปุยคล้ายกับซูเฟที่เป็นของหวาน แถมถ้าลองเอาช้อนกดลงไปมันจะเด็งกลับมาด้วย เห็นดังนั้นคนรอบๆก็เลยเริ่มสนใจหันมาดูอาหารของโซมะเป็นการใหญ่ ซึ่งโซมะก็คิดขึ้นมาทันทีเลยว่าได้โอกาสล่ะ เขาต้องรีบคว้าช่วงเวลานี้เอาไว้ให้ได้นานที่สุดแค่สี่เตาคงไม่น่าจะพอแล้วเห็นทีเขาต้องใช้...

-"แปดเตา!"ซึ่งโซมะก็เริ่มทำออมเล็ตพร้อมกันทีเดียวแปดเตาทันที ซึ่งเอรินะเองเห็นแบบนั้นก็ถึงกับอึ้งแล้วคิดขึ้นมาว่า นายรู้ตัวรึเปล่าว่าต้องทำอีก180กว่าที่ในเวลา30นาทีนะ ด้านโถงE สาวน้อยตัวละครใหม่ก็เอ่ยออกมาว่าวัตถุดิบที่เธอเตรียมไว้สำหรับทำอาหารให้แขกหมดซะแล้ว ฮิโตชิที่คุมสอบอยู่เลยอนุญาติให้เธอจบการสอบได้ ซึ่งเธอก็หันมาหานิคุมิแล้วบอกลาเธอไป ด้านนิคุมิเองก็ได้แต่เจ็บใจเพราะเธอไม่คิดว่าแม่นี้จะได้ไปถึง380ที่!

-ซึ่งพอเธอว่างแบบนี้แล้วเธอก็เลยคิดจะไปดูเอรินะสักหน่อย ว่าแล้วเธอก็นึกถึงโซมะขึ้นมาได้ ตอนนี้หมอนั่นจะเป็นยังไงนะ... ตัดไปด้านโซมะ ที่กำลังโชว์แยกไข่อย่างรวดเร็วให้บรรดาแขกตกตะลึงกันอยู่ ซึ่งบรรดาแขกก็ไม่เชื่อว่าโซมะจะทำได้เร็วถึงขนาดนี้

-โดจิม่ากับฮิโรมิเองก็ดูการทำงานของโซมะอยู่ ในตอนนั้น นาฬิกาเตือนก็ดังขึ้น โซมะเลยหันไปกลับไข่อย่างรวดเร็วทีเดียว8ที่ทันที ซึ่งฮิโรมิก็ชมโซมะขึ้นมาในใจ พร้อมกับบอกว่าโซมะจัดขั้นตอนงานได้ไม่มีพลาดเลย นอกจากจะรวดเร็วแล้ว ทุกครั้งที่ใช้กระทะเสร็จแล้ว จะเติมไข่ชุดใหม่ใส่กระทะลงไปทอดต่อทันที ทำให้การทำงานไม่มีขาดช่วง

-ซึ่งโซมะเองก็ทวนการทำงานในหัวของตัวเองอยู่ตลอดเวลา หลังจากปิดฝาอบไข่แล้ว เขาก็ต้องตีไข่ขาว ปรุงรสไข่แดงด้วยครีมสด เกลือแล้วก็พริกไทย จากนั้นชิมเช็ค เมื่อเสร็จขั้นตอนหมดนี้แล้วก็ได้เวลา ไข่ที่ทอดอยู่ได้ที่แล้ว...

-ว่าแล้วโซมะก็หันควับไปกดหยุดเวลาที่นาฬิกาในตอนที่มันดังพอดีแบบเป๊ะๆ ทำให้ฮิโรมิถึงกับทึ่งที่โซมะจำเวลาได้แม่นยำขนาดนี้ ว่าแล้วโซมะก็จัดลงจาน ตกแต่งด้วยซอสมะเขือเทศกับพาสเล่ย์*ก่อนจะส่งให้แขกโดยไม่ลืมเอ่ยว่า"ขอโทษที่ให้รอนาน" ซึ่งแขกเองนอกจากจะประทับใจกับรสชาติของอาหารโซมะแล้ว ยังตื่นเต้นกับการทำอาหารที่รวดเร็วของเขาอีกด้วย จากแปดสิบที่ เป็นเก้าสิบที่แล้วก็เป็นหนึ่งร้อยที่ แม้แต่ทางด้านของเอรินะเอง ก็เริ่มมีแขกหันไปสนใจด้านโซมะกันมากขึ้นทำให้เธอถึงกับหัวเสีย

(พาสเล่ย์ เป็นพืชที่ใช้ตกแต่งในอาหารฝรั่ง ทั้งเป็นใบๆหรือเอามาสับละเอียดโรยหน้า หรือบางทีก็นำมาใช้ผสมกับของที่ต้องการให้มีสีออกเขียว)



-ด้านโดจิม่าที่มองโซมะอยู่นั้นก็บอกว่า การกระทำของโซมะแบบนี้คือสิ่งที่เรียกว่า"ไลฟ์คุกกิ้ง"หรือการโชว์ทำอาหารให้ดูต่อหน้า แขกไม่ได้แค่นั่งรอเอาอาหารไปเสิร์ฟที่โต๊ะ แต่ยังได้เห็นการทำอาหารทุกขั้นตอน ของคนปรุงอาหารอีกด้วย นอกจากจะเพิ่มความน่าสนใจแล้ว แขกยังรู้สึกว่าได้กลิ่นของร้อนๆใหม่ๆมากกว่าเอาไปเสิร์ฟที่โต๊ะเสียอีก ว่าง่ายๆก็คือ เป็นการขายกรรมวิธีที่โชว์การเปลี่ยนจาก"วัตถุดิบ"ให้กลายเป็น"อาหาร"โชว์ต่อหน้าลูกค้านั้นเอง เหล่าเด็กๆที่มองโซมะก็ถึงกับปลื้มชื่นชมออกมาว่า ทำได้เร็วสุดยอดแถมทำเยอะตั้งขนาดนั้นยังทำออกมาได้เร็วไม่มีหยุดเลย เรียกได้ว่าบรรดาเด็กๆมองโซมะที่โชว์ลวดลายลีลาการทำอาหารด้วยตาเป็นประกายไม่ละสายตาเลยทีเดียว ซึ่งโดจิม่าเองก็สรุปว่า การโชว์ที่ดูอลังการเกินจริงแบบนี้ของโซมะ จะยิ่งเรียกแขกมาดูได้มากและสร้างความประทับใจให้แขกมากขึ้นหลายสิบเท่า



-โดจิม่าคิดขึ้นมาอีกว่า นี้เป็นการแก้ไขสถานการณ์โดยวิธีการเรียบง่ายอย่าง"โชว์ฝีมือ" แต่กลับทำให้โซมะสามารถผลิกวิกฤติในสถานการณ์แบบนี้ได้...ว่าแล้วก็เหลือเวลาอีก5นาทีเท่านั้น... แต่แขกยังคงกรูเข้ามาไม่หยุด

เหลืออีก3นาที...เมงุมิกับทาคุมิต่างลุ้นให้โซมะผ่านจำนวนจานเกินสองร้อยให้ได้



-เหลืออีก2นาที แม้แต่แม่สาวตัวละครใหม่ที่มาแอบดูยังต้องตกใจ...

เหลืออีก30วิ...และ...



-5วินาทีก่อนจะหมดเวลาการทดสอบ... "ยูกิฮิระ โซมะ" ทำครบ 200จานได้สำเร็จ!!!



-ซึ่งเสียงประกาศให้หยุดทำก็ดังขึ้นมา โซมะถอดผ้าโพกหัว ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อน ส่วนบรรดาคนอื่นๆนั้น ต่างก็ถอนหายใจเช่นกันที่โซมะทำได้สำเร็จ มีแต่เอรินะที่ดูจะไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก



-ซึ่งโซมะก็หันไปชูนิ้วโป้งให้เอรินะ ทำให้เอรินะแขวะว่า ไอ้ท่าที่เหมือนกำลังจะบอกว่า"เป็นไงละ!"ของนายนี้มันอะไรกัน! อีกอย่างผ่านตอนห้าวินาทีสุดท้ายมันไม่เห็นจะน่าภูมิใจตรงไหน แต่ก็โดนตัวละครหญิงคนใหม่กระโดดเข้ามาขัดก่อน ซึ่งเธอก็บอกว่าไม่น่าเชื่อเลยนะว่าโซมะจะผ่าน เธอคิดว่าเขาจะติดแหง่กอยู่ที่8จานซะอีก...ว่าแล้วเธอก็แสยะยิ้มน่ากลัวออกมาแล้วเอ่ยออกไปว่า "อย่าคิดนะว่าจะผ่านที่นี้ไปได้ด้วยการแสดงปาหี่แบบนี้ทั้งหมด" ด้านโดจิม่ากับฮิโรมิเอง ก็กำลังคุยกันถึงเรื่องโซมะ ฮิโรมิชมว่าโซมะมีพลังกายที่ดีมาก ถึงสามารถทำอาหารเยอะๆแบบนั้นได้ ส่วนโดจิม่าก็ชมว่า จุดประสงค์ของการทดสอบครั้งนี้คือการจินตนาการสถานการณ์ให้ออก ซึ่งนับว่าโซมะที่แก้ไขสถานการณ์กลางทางถือว่าทำได้เยี่ยมสมบูรณ์แบบ ถ้าคาดการณ์เหตุการณ์ได้ การทำงานในโถงอาหารเช้าหรือห้องอาหารบุฟเฟ่ห์ก็จะไม่มีปัญหา

(ปกติแล้วการทำงานในห้องอาหารที่วางอาหารทิ้งไว้ จะมีคนหนึ่งคนคอยออกมาเช็คหรือเดินดูเรื่อยๆครับว่ามีปัญหาอะไรรึเปล่า แต่ถ้าเกิดสามารถจินตนาการปริมาณแขกรวมถึงออกแบบเมนูที่เหมาะสมได้ ก่อนจะทำให้สามารถจัดการปัญหาในห้องอาหารแบบนี้ได้อย่างราบรื่น)



-ก่อนที่โดจิม่าจะชมอีกว่า สิ่งสำคัญที่สุดคือโซมะมีทักษะที่เรียกว่า"การรับมือกับสถานการณ์จริง" แทนที่จะเลือกเปลี่ยนเมนูแต่โซมะกลับใช้สถานการณ์แบบนี้สร้างข้อได้เปรียบให้กับเมนูของตัวเองจากเดิมที่เสียเปรียบ ซึ่งฮิโรมิก็เลยสรุปว่า โซมะถึงจะดูยังไม่เข้าที่เข้าทางแต่ก็เป็นคนที่น่าสนใจมาก ยิ่งกว่านั้นในรุ่นนี้...มีนาคิริ เอรินะคนเดียวที่ได้จำนวนจานเกิน400 ส่วนเธอ(ตัวละครหญิงคนใหม่)ก็ทำไปได้380จานโดยยังมีเวลาเหลืออีกกว่า10นาที... ตัดกลับมาทางด้านโซมะ ตัวละครหญิงคนใหม่ที่เข้ามาคุยด้วยก็บอกว่า การแสดงปาหี่อย่างเดียวไม่ทำให้นายขึ้นไปถึงอันดับหนึ่งได้หรอก มันต้องใช้ทั้งความรู้แล้วก็วิธีสมัยใหม่แบบฉันด้วย ซึ่งดูเหมือนเธอจะนึกขึ้นได้ว่าเธอยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ว่าแล้วเธอก็เลยแนะนำตัวให้โซมะได้รู้จักสักหน่อย



-โดจิม่ากับฮิโรมิที่แอบมองอยู่ห่างๆนั้นก็บอกว่า การเข้าค่ายครั้งนี้มีคนที่น่าสนใจอยู่เยอะจริงๆ ซึ่งโดจิม่าบอกว่าเขาเองก็กำลังจับตาดูไม่ให้คลาดสายตาอยู่ แต่ก็อีกไม่นานแล้วที่เหล่าอัญมณี(นักเรียน)เหล่านี้จะได้ปะทะกันสักที ด้านตัวละครหญิงคนใหม่เองก็แนะนำตัวออกไปว่า

"ฉันชื่อนาคิริ อลิส จำชื่อนี้ไว้ให้ดีละ...ชื่อที่จะไปอยู่บนจุดสูงสุด"

จบตอน

---

เป็นตอนที่ครบรสจริงๆ ทั้งได้เห็นความเท่ของโซมะ แล้วก็การท้าทายจากตัวละครหญิงคนใหม่ และที่แจ่มที่สุดคือสาวน้อยทวินเทล

อาจจะเห็นว่าตอนนี้ลงรูปเยอะหน่อย แต่ตัดใจไม่ได้จริงๆ สาวน้อยทวินเทลน่ารักซะขนาดนี้ เพราะโซมะเท่สุดๆ

นาคิริ อลิส? น่ากลัวเล่นมุขตระกูลใหญ่ตระกูลย่อยในบ้านนาคิริแน่ๆ ส่วนเรื่องปะทะกันที่โดจิม่าพูดขึ้นนี้คือคำใบ้สำหรับบททดสอบต่อไป? จากคำโปรยดูเหมือนใกล้จะจบภาคค่ายฝึกฝนแล้ว และอีกเรื่องก็คือ อาทิตย์หน้าโซมะได้หน้าสีอีกแล้วครับ!