-เปิดตอนมาฮิโตชิเข้ามาแจ้งว่าพวกนักเรียนเริ่มลงมือทำอาหารกันแล้ว ซึ่งโดจิม่าก็บอก การสอบครั้งนี้แตกต่างจากครั้งอื่นๆที่ผ่านมาเพราะเหมือนจะหนักหนาสาหัสกว่าการสอบที่ใช้ความรวดเร็วครั้งอื่นๆมาก แต่อาจารย์โรแลนด์ก็บอกว่า ในสถานการณ์ที่เหมือนอยู่ในพายุแห่งความสับสนแบบนี้จะต้องใช้สมาธิและความตั้งใจมากกว่าความรวดเร็วนี้ซะอีก
-หน้าเปิดล้อสตีทไฟต์เตอร์ (โซมะ - ริว , ยูกิ - ชุนลี , เมงุมิ - แคมมี่ , ไข่ -เวก้า(ไบสัน)
-ตัดมาที่ห้องครัว บรรดานักเรียนกำลังเคร่งเครียดกับการคิดอาหาร ซึ่งโซมะก็เริ่มแต่งตัวแล้วก็เตรียมเริ่มลุยการคิดเมนูอาหารเช้าซึ่งเขาก็นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่พึ่งเจอมา
-หลังจากแยกย้ายกันแล้ว พวกโซมะกำลังรีบวิ่งกลับที่ห้องไปเปลี่ยนชุด ซึ่งยูกิก็บอกว่าพวกเราคงไม่มีเวลามานอนจริงๆ สงสัยคงต้องทุ่มเวลาคิดเมนูให้ดีที่สุดจนถึงตอนเช้าแน่ๆ แต่เมงุมิก็แย้งว่าแต่ถ้าทำแบบนั้นล่ะก็ร่างกายจะไม่ได้พักผ่อนและอาจทำให้ตอนสอบจริงทำไม่ไหวก็ได้นะ ซึ่งเรียวโกะก็บอกว่าหัวใจหลักของการทดสอบนี้ก็คือการทำและคิดให้รวดเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้มีเวลาเหลือไปงีบหลับ ส่วนโซมะเองก็ถามขึ้นมาว่า เขาคิดไม่ออกเลยว่าอาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ห์ของโรงแรมไฮคลาสเนี่ยมันเป็นยังไง นอกจากนั้นก็คือ บุฟเฟ่ห์เนี่ยคืออาหารที่วางเอาไว้แล้วมีคนมาตักได้เรื่อยๆใช่ไหม? ซึ่งยูกิก็บอกว่าใช่ อาหารทั้งหมดจะถูกวางเรียงเอาไว้และแขกสามารถมาตักทานได้เรื่อยๆจำนวนไม่อั้น (โซมะไม่รู้จักบุฟเฟ่ห์? จริงดิ)
-ซึ่งเรียวโกะก็พูดเสริมออกไปว่า ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ แค่เรื่องรสชาติยังไม่พอต้องคำนวนถึงปริมาณแขกที่จะมาทานอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้นทั้งหมดก็ต้องสอดคล้องกับระดับของโรงแรมไฮคลาสอย่างที่โทสึกินี้อีกด้วย ทำให้ยูกิโวยวายออกมาว่าแบบนี้ก็มีอะไรให้คิดเยอะแยะนะสิ ว่าแล้วยูกิก็เลยปลุกใจทุกคนบอกให้หอโพลาห์สตาร์สู้ๆ ซึ่งเมงุมิก็ยกมือตามแบบงงๆทำให้อิบุซากิกับเรียวโกะต้องเข้ามาขัดประมาณว่าเมงุมิไม่ต้องไปทำตามยูกิซะทุกเรื่องก็ได้ กลับมาปัจจุบันโซมะเลยตัดสินใจทำอาหารจานไข่ทั้งหมดที่นึกออกดูแทน
-ว่าแล้วโซมะก็ประเดิมด้วย ไข่ม้วนกับซุปดาชิ(ซุปสาหร่ายที่เรียกว่าคอมบุดาชิ เป็นเหมือนเบสของการทำอาหารญี่ปุ่นเพราะใช้ไปเป็นส่วนผสมของทั้งซุปมิโซะแล้วก็อาหารญี่ปุ่นชนิดอื่นๆ)แล้วก็สคัมเบิลเอ็ก(หรือไข่คน จริงๆแล้วมันก็คือออมเล็ตแบบที่คนให้เนื้อไข่แตกกระจายแทนที่จะพับกันเป็นรูปทรงแบบออมเล็ต)
-ซึ่งพอโซมะลองชิมแล้วก็บอกว่าอร่อย จนคนรอบๆถึงกับตกใจแต่โซมะเองก็คิดว่านี้ยังไม่พอเพราะต้องทำให้เซอร์ไพรซ์ยิ่งกว่านี้ ว่าแล้วโซมะก็รู้สึกว่ามันเหมือนกับการที่ต้องคิดเมนูที่ร้านเลย ซึ่งก็ย้อนเหตุการณ์ไปในอดีต พ่อของโซมะบอกว่าโซมะทำอะไรที่น่าสนใจมาอีกแล้วนะสิ
-แต่ก็กลับลำออกไปว่า ยังใช้ไม่ได้ ทำให้โซมะถามพ่อว่าจานที่เขาทำมามันไม่ดีตรงไหน พ่อก็บอกว่ารสชาติอร่อยแล้วไม่ใช่เหรอ? ซึ่งพ่อโซมะก็ตอบว่าใช่ แต่ร้านของเราเป็นร้านอาหารพิเศษประจำวันลูกค้าที่มาต่างก็คาดหวังอาหารที่พิเศษในแต่ละวัน ถ้าแกทำอาหารโดยไม่ได้คำนึงถึงจุดนี้ล่ะก็ อาหารที่จะเป็นเมนูประจำวันก็ถือว่ายังดีไม่พอหรอก ว่าแล้วโซมะก็เริ่มนึกใหม่ อย่างแรกต้องเป็นอาหารที่ดูไม่แปลกตาเท่าไรเหมาะกับมื้อเช้า เหมาะกับโรงแรมไฮคลาสและเนื่องจากมันไม่แปลกตาทำให้ต้องมีเซอร์ไพรซ์ให้คนทานด้วยเพื่อที่จะได้โดดเด่นขึ้นมา ว่าแล้วโซมะก็เริ่มนึกออกว่าเขาจะทำอะไรดี
-ว่าแล้วก็ตัดไปที่ตัวประกอบคนหนึ่งกำลังชิมเมนูของตัวเองแล้วคิดว่าใช่ได้แล้ว แต่แล้วจู่ๆเขาก็เปลี่ยนใจลองเปลี่ยนการปรุงรสดู ซึ่งอิบุซากิกับเรียวโกะที่ยืนมองอยู่ก็บอกว่านี้เป็นการทดสอบที่หนักหนาเอาการอยู่ ซึ่งเรียวโกะก็บอกว่าเพราะมันเป็นเมนูอาหารเช้าสินะ
-และความยากที่สุดของมันก็คือ ต่อให้คิดอาหารออกมาได้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็เถอะ แต่พอจะหลบไปนอนก็ต้องเจอกับความคิดที่ว่า จานนั้นจะดีจริงๆเหรอ หรือว่าจะกลับไปลองแก้ไขให้มันดียิ่งขึ้นดีไหม ด้วยความคิดกังวลแบบนั้นสุดท้ายก็ทำให้นอนไม่หลับซะอีก ถ้าไม่มีความมั่นใจในอาหารของตัวเองจริงๆละก็ คงข่มตานอนไม่ได้แน่ๆ ว่าแล้วก็ตัดไปทางเอรินะ ที่บอกกับผู้ช่วยว่าเธอขอตัวไปพักก่อน ว่าแล้วก็ถามผู้ช่วยไปว่ายังลองทดสอบอาหารอยู่อีกเหรอ? ซึ่งเธอก็ตอบว่ากำลังทดสอบอยู่ เอรินะก็เลยแนะไปว่าให้เธอรีบๆทำและหาโอกาสพักให้ได้มากที่สุดดีกว่า
-ทำให้ผู้ช่วยถึงกับปลื้ม แล้วคิดว่าสมกับเป็นท่านเอรินะ ด้วยท่าทางที่เหมือนเจ้าหญิงแบบนี้ทำให้เธอดูไม่มีความกดดันเลยสักนิด ว่าแล้วเอรินะก็ชี้นิ้วมาทางผู้ช่วยแล้วบอกว่า อย่าลืมนะว่าคืนพรุ่งนี้มีแข่งโอเทโล่กัน แล้วก็เกมอูโน่เมื่อวานเธอก็ยังไม่เอาจริงสักนิดคราวหน้าเธอไม่แพ้แน่ๆ ทำให้ผู้ช่วยถึงกับปลื้มว่า ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ง่ายๆมุ่งมั่นที่จะเอาชนะสมกับเป็นท่านเอรินะจริงๆ หลังจากเอรินะเดินไป เธอก็นึกถึงตอนทานอาหารของโซมะขึ้นมาก่อนที่จะนึกขึ้นมาว่า เธอจะปฏิเสธอาหารของโซมะผ่านอาหารของเธอ และจะโชว์ให้หมอนั่น(โซมะ)เห็นว่าอาหารจานไข่ชั้นสูงสำหรับโทสึกิเป็นยังไง
-ด้านพี่น้องอัลดินี่ ทาคุมิก็กำลังดีใจที่ในที่สุดเขาก็ทำอาหารจานไข่ของตัวเองสำเร็จ เป็นอาหารจานไข่ที่ใส่สไตล์ของอัลดินี่เข้าไปในข้อจำกัด ไม่ได้ใช้ส่วนผสมหรือวิธีอะไรที่แปลกประหลาดแต่ก็สามารถสร้างความประหลาดใจให้กับคนทานได้เสมือนกับเดินเล่นอยู่ในสวนสนุกตระการตา ด้วยคุณสมบัติเหล่านี้ทำให้คนทานต้องได้รับความพึงพอใจสูงสุดแน่ๆ ว่าแล้วก็บอกให้โซมะล้างคอเตรียมดูอาหารจานไข่ของเขาเอาไว้เลย ซึ่งอิซามิน้องชายก็บอกว่าถ้าทำเสร็จแล้วก็ให้พี่รีบไปพักเถอะ อีกด้านหนึ่งเมงุมิเองก็กำลังคิดค้นอาหารของตัวเองอยู่
-ดูเหมือนเธอจะเริ่มลนลานพร้อมกับคิดว่าจะทำอะไรดี ก่อนจะนึกถึงโซมะว่าถ้าเป็นเขาจะทำอาหารแบบไหนกันนะ ว่าแล้วเธอก็นึกถึงคำพูดของโซมะกับโดจิม่า ที่ว่าให้ทำอาหารที่เหมาะกับตัวเธอแล้วก็เรื่องที่อาหารของเธอมีสิ่งที่เรียกว่า"จิตบริการ"อยู่ เมื่อคิดแบบนั้นเมงุมิเลยนึกขึ้นได้ว่า มื้อเช้าเองก็คงมีคนที่ไม่อยากทานเยอะๆอยู่เหมือนกัน ทำอาหารที่แน่นท้องหรือต้องทานเยอะๆในตอนเช้าไม่ดีแน่ๆ ว่าแล้วเธอก็นึกถึงจำนวนขึ้นมา ก่อนที่ภาพจะตัดไปที่ไข่ลูกเล็กๆลูกหนึ่ง(น่าจะไข่นกกระทา)ในหมู่ไข่ใบใหญ่ แสดงว่าเมงุมิน่าจะใช้ไข่นกกะทาทำอาหารแน่ๆ (ถึงปริมาณจะไม่เยอะแต่คลอเลสเตอรอลไม่ได้เล็กตามเหมือนขนาดไข่นะจ๊ะเมงุมิ โดยส่วนตัวคิดว่าเมงุมิน่าจะทำอาหารปริมาณน้อยนิดสุดๆ คนอยากทานเยอะก็หยิบเยอะๆ คนทานน้อยก็กินแต่พอประมาณ)
-ว่าแล้วทุกคนก็ลงมือกันคิดอาหารอย่างขมักเขม่น ทั้งอิบุซากิ ยูกิหรือนิคุมิก็ด้วย ส่วนโซมะเองก็ตัดสินใจได้แล้วว่าจะทำอะไร หลังจากหาส่วนผสมมาครบเขาก็กะจะลองทำดูซะหน่อย (ดูผ่านๆส่วนผสมของโซมะมี ไข่ นม มะเขือเทศ ท่าทางจะทำออมเล็ตละมั้ง?)
-แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองก็ปรากฎว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งจ้องเขาอยู่ทำให้โซมะตกใจ(ตัวละครใหม่ในตอนที่แล้ว) ก่อนจะพูดออกไปว่าเธอทำให้ฉันตกใจหมดเลยนะ ส่วนฝ่ายหญิงก็ตอบออกมาว่า ดูเหมือนโซมะกำลังจะทำอะไรดีๆอยู่สินะ ทำให้โซมะตอบรับคำชมไปอย่างง่ายๆว่าขอบใจก่อนจะสังเกตผู้หญิงคนนี้
-ทั้งผิว ทั้งผมล้วนเป็นสีขาวหมดในครัวมีคนแบบนี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย ว่าแล้วเธอก็ขอตัวแล้วบอกว่าจะรอเจอในการทดสอบตอนเช้านะ พอเดินจากไปไม่เท่าไรก็ชนกับผู้ชายที่ยืนอยู่ด้วยกันข้างๆทันที ก่อนที่เธอจะพูดออกไปว่า นายอย่ามาขวางทางฉันสิ
-แต่ฝ่ายชายก็ตอบออกมาว่า แต่คุณหนูบอกให้มายืนอยู่ด้านหลังแบบนี้ไม่ใช่เหรอ? ซึ่งเธอก็ตอบว่าใช่ แต่ในกรณีที่เธออยากจะขู่ใครสักคนเท่านั้น การยืนเฉียงๆแนวทแยงช่วยเพิ่มความน่าเกรงขามได้ ว่าแล้วเธอก็ถามว่าไอ้ลูกบอลกลมๆที่ถือตอนที่แล้วไปอยู่ไหนแล้ว ซึ่งฝ่ายชายก็ตอบว่าดูเหมือนเขาจะลืมไว้สักที่นั้นแหละ ทำให้โดนสวดกลับมาว่า ไม่ไหวเลย ไอ้ของนั้นมันก็ช่วยเพิ่มความน่ากลัวได้นะตอนขู่ทำไมทำหายซะได้ เจ้าหัวกลวง... ว่าแล้วเธอก็หันมาทางโซมะแล้วบอกว่าขอโทษทีเมื้อกี้เราคุยกันถึงไหน ซึ่งโซมะก็ตัดมุขไปว่าพวกเราไม่ได้คุยกันซะด้วยซ้ำ ก่อนโซมะจะถามออกไปว่า แต่แบบนี้แสดงว่าพวกเธอสองคนคิดเมนูที่จะทำได้แล้วสินะ เร็วแฮะ ซึ่งฝ่ายหญิงก็ตอบว่าก็ประมาณนั้นแหละ
(จำได้ว่าตอนที่แล้วท่านเกียงอุยโพสมาประมาณว่า ลองมาเดากันไหมว่าสองคนนี้กี่ตอนถึงจะรั่ว...ผลก็คือ....เก็กอยู่ได้ไม่ถึงตอนด้วยซ้ำเพราะตอนถัดมารั่วซะแล้ว Orz)
-ว่าแล้วทั้งคู่ก็เดินออกไปแล้วขอให้โซมะโชคดี ทำเอาโซมะถึงกับสงสัยว่าสองคนนั้นมันอะไรกัน ในระหว่างที่เดินออกมา ฝ่ายหญิงก็พึมพำประมาณว่า หมอนั่นคือยูกิฮิระโซมะงั้นเหรอ ผิดจากข่าวลือที่ได้ยินมาแฮะ ดูน่าผิดหวังนิดหน่อยและที่สำคัญทำอาหารแบบนั้นออกมา
-"ท่าทางจะอยากสอบตกเต็มที่เลยละสิ" ว่าแล้วเวลาก็ผ่านไปจนพระอาทิตย์เริ่มจะขึ้นบรรดาตัวประกอบทั้งหลายที่กำลังง่วนอยู่ก็วิตกกันสุดขีด ก่อนที่เสียงประกาศจะดังขึ้น...หกโมงแล้ว ได้เวลาสำหรับการทดสอบ
จบตอน
ฟันธงเลยว่าอาหารโซมะ ดูบ้านๆแต่มีอะไรซ่อนอยู่อีกแหง่มๆ (ตัวละครใหม่คงประเมินแบบนั้นเพราะเดาแค่วัตถุดิบของโซมะ)
สำหรับตอนหน้า มาลุ้นอาหารไข่ของแต่ละคนกันเถอะ ว่าใครจะทำอะไรออกมา!
ป.ล เช่นเคยครับผิดตรงหน้าทักท้วงได้เลยเน่อ
<Spoil> ยอดนักปรุงโซมะ (Shokugeki no Souma) 29 -ไข่ก่อนฟ้าสาง-
-หน้าเปิดล้อสตีทไฟต์เตอร์ (โซมะ - ริว , ยูกิ - ชุนลี , เมงุมิ - แคมมี่ , ไข่ -เวก้า(ไบสัน)
-ตัดมาที่ห้องครัว บรรดานักเรียนกำลังเคร่งเครียดกับการคิดอาหาร ซึ่งโซมะก็เริ่มแต่งตัวแล้วก็เตรียมเริ่มลุยการคิดเมนูอาหารเช้าซึ่งเขาก็นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่พึ่งเจอมา
-หลังจากแยกย้ายกันแล้ว พวกโซมะกำลังรีบวิ่งกลับที่ห้องไปเปลี่ยนชุด ซึ่งยูกิก็บอกว่าพวกเราคงไม่มีเวลามานอนจริงๆ สงสัยคงต้องทุ่มเวลาคิดเมนูให้ดีที่สุดจนถึงตอนเช้าแน่ๆ แต่เมงุมิก็แย้งว่าแต่ถ้าทำแบบนั้นล่ะก็ร่างกายจะไม่ได้พักผ่อนและอาจทำให้ตอนสอบจริงทำไม่ไหวก็ได้นะ ซึ่งเรียวโกะก็บอกว่าหัวใจหลักของการทดสอบนี้ก็คือการทำและคิดให้รวดเร็วที่สุดเพื่อที่จะได้มีเวลาเหลือไปงีบหลับ ส่วนโซมะเองก็ถามขึ้นมาว่า เขาคิดไม่ออกเลยว่าอาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ห์ของโรงแรมไฮคลาสเนี่ยมันเป็นยังไง นอกจากนั้นก็คือ บุฟเฟ่ห์เนี่ยคืออาหารที่วางเอาไว้แล้วมีคนมาตักได้เรื่อยๆใช่ไหม? ซึ่งยูกิก็บอกว่าใช่ อาหารทั้งหมดจะถูกวางเรียงเอาไว้และแขกสามารถมาตักทานได้เรื่อยๆจำนวนไม่อั้น (โซมะไม่รู้จักบุฟเฟ่ห์? จริงดิ)
-ซึ่งเรียวโกะก็พูดเสริมออกไปว่า ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ แค่เรื่องรสชาติยังไม่พอต้องคำนวนถึงปริมาณแขกที่จะมาทานอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้นทั้งหมดก็ต้องสอดคล้องกับระดับของโรงแรมไฮคลาสอย่างที่โทสึกินี้อีกด้วย ทำให้ยูกิโวยวายออกมาว่าแบบนี้ก็มีอะไรให้คิดเยอะแยะนะสิ ว่าแล้วยูกิก็เลยปลุกใจทุกคนบอกให้หอโพลาห์สตาร์สู้ๆ ซึ่งเมงุมิก็ยกมือตามแบบงงๆทำให้อิบุซากิกับเรียวโกะต้องเข้ามาขัดประมาณว่าเมงุมิไม่ต้องไปทำตามยูกิซะทุกเรื่องก็ได้ กลับมาปัจจุบันโซมะเลยตัดสินใจทำอาหารจานไข่ทั้งหมดที่นึกออกดูแทน
-ว่าแล้วโซมะก็ประเดิมด้วย ไข่ม้วนกับซุปดาชิ(ซุปสาหร่ายที่เรียกว่าคอมบุดาชิ เป็นเหมือนเบสของการทำอาหารญี่ปุ่นเพราะใช้ไปเป็นส่วนผสมของทั้งซุปมิโซะแล้วก็อาหารญี่ปุ่นชนิดอื่นๆ)แล้วก็สคัมเบิลเอ็ก(หรือไข่คน จริงๆแล้วมันก็คือออมเล็ตแบบที่คนให้เนื้อไข่แตกกระจายแทนที่จะพับกันเป็นรูปทรงแบบออมเล็ต)
-ซึ่งพอโซมะลองชิมแล้วก็บอกว่าอร่อย จนคนรอบๆถึงกับตกใจแต่โซมะเองก็คิดว่านี้ยังไม่พอเพราะต้องทำให้เซอร์ไพรซ์ยิ่งกว่านี้ ว่าแล้วโซมะก็รู้สึกว่ามันเหมือนกับการที่ต้องคิดเมนูที่ร้านเลย ซึ่งก็ย้อนเหตุการณ์ไปในอดีต พ่อของโซมะบอกว่าโซมะทำอะไรที่น่าสนใจมาอีกแล้วนะสิ
-แต่ก็กลับลำออกไปว่า ยังใช้ไม่ได้ ทำให้โซมะถามพ่อว่าจานที่เขาทำมามันไม่ดีตรงไหน พ่อก็บอกว่ารสชาติอร่อยแล้วไม่ใช่เหรอ? ซึ่งพ่อโซมะก็ตอบว่าใช่ แต่ร้านของเราเป็นร้านอาหารพิเศษประจำวันลูกค้าที่มาต่างก็คาดหวังอาหารที่พิเศษในแต่ละวัน ถ้าแกทำอาหารโดยไม่ได้คำนึงถึงจุดนี้ล่ะก็ อาหารที่จะเป็นเมนูประจำวันก็ถือว่ายังดีไม่พอหรอก ว่าแล้วโซมะก็เริ่มนึกใหม่ อย่างแรกต้องเป็นอาหารที่ดูไม่แปลกตาเท่าไรเหมาะกับมื้อเช้า เหมาะกับโรงแรมไฮคลาสและเนื่องจากมันไม่แปลกตาทำให้ต้องมีเซอร์ไพรซ์ให้คนทานด้วยเพื่อที่จะได้โดดเด่นขึ้นมา ว่าแล้วโซมะก็เริ่มนึกออกว่าเขาจะทำอะไรดี
-ว่าแล้วก็ตัดไปที่ตัวประกอบคนหนึ่งกำลังชิมเมนูของตัวเองแล้วคิดว่าใช่ได้แล้ว แต่แล้วจู่ๆเขาก็เปลี่ยนใจลองเปลี่ยนการปรุงรสดู ซึ่งอิบุซากิกับเรียวโกะที่ยืนมองอยู่ก็บอกว่านี้เป็นการทดสอบที่หนักหนาเอาการอยู่ ซึ่งเรียวโกะก็บอกว่าเพราะมันเป็นเมนูอาหารเช้าสินะ
-และความยากที่สุดของมันก็คือ ต่อให้คิดอาหารออกมาได้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็เถอะ แต่พอจะหลบไปนอนก็ต้องเจอกับความคิดที่ว่า จานนั้นจะดีจริงๆเหรอ หรือว่าจะกลับไปลองแก้ไขให้มันดียิ่งขึ้นดีไหม ด้วยความคิดกังวลแบบนั้นสุดท้ายก็ทำให้นอนไม่หลับซะอีก ถ้าไม่มีความมั่นใจในอาหารของตัวเองจริงๆละก็ คงข่มตานอนไม่ได้แน่ๆ ว่าแล้วก็ตัดไปทางเอรินะ ที่บอกกับผู้ช่วยว่าเธอขอตัวไปพักก่อน ว่าแล้วก็ถามผู้ช่วยไปว่ายังลองทดสอบอาหารอยู่อีกเหรอ? ซึ่งเธอก็ตอบว่ากำลังทดสอบอยู่ เอรินะก็เลยแนะไปว่าให้เธอรีบๆทำและหาโอกาสพักให้ได้มากที่สุดดีกว่า
-ทำให้ผู้ช่วยถึงกับปลื้ม แล้วคิดว่าสมกับเป็นท่านเอรินะ ด้วยท่าทางที่เหมือนเจ้าหญิงแบบนี้ทำให้เธอดูไม่มีความกดดันเลยสักนิด ว่าแล้วเอรินะก็ชี้นิ้วมาทางผู้ช่วยแล้วบอกว่า อย่าลืมนะว่าคืนพรุ่งนี้มีแข่งโอเทโล่กัน แล้วก็เกมอูโน่เมื่อวานเธอก็ยังไม่เอาจริงสักนิดคราวหน้าเธอไม่แพ้แน่ๆ ทำให้ผู้ช่วยถึงกับปลื้มว่า ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ง่ายๆมุ่งมั่นที่จะเอาชนะสมกับเป็นท่านเอรินะจริงๆ หลังจากเอรินะเดินไป เธอก็นึกถึงตอนทานอาหารของโซมะขึ้นมาก่อนที่จะนึกขึ้นมาว่า เธอจะปฏิเสธอาหารของโซมะผ่านอาหารของเธอ และจะโชว์ให้หมอนั่น(โซมะ)เห็นว่าอาหารจานไข่ชั้นสูงสำหรับโทสึกิเป็นยังไง
-ด้านพี่น้องอัลดินี่ ทาคุมิก็กำลังดีใจที่ในที่สุดเขาก็ทำอาหารจานไข่ของตัวเองสำเร็จ เป็นอาหารจานไข่ที่ใส่สไตล์ของอัลดินี่เข้าไปในข้อจำกัด ไม่ได้ใช้ส่วนผสมหรือวิธีอะไรที่แปลกประหลาดแต่ก็สามารถสร้างความประหลาดใจให้กับคนทานได้เสมือนกับเดินเล่นอยู่ในสวนสนุกตระการตา ด้วยคุณสมบัติเหล่านี้ทำให้คนทานต้องได้รับความพึงพอใจสูงสุดแน่ๆ ว่าแล้วก็บอกให้โซมะล้างคอเตรียมดูอาหารจานไข่ของเขาเอาไว้เลย ซึ่งอิซามิน้องชายก็บอกว่าถ้าทำเสร็จแล้วก็ให้พี่รีบไปพักเถอะ อีกด้านหนึ่งเมงุมิเองก็กำลังคิดค้นอาหารของตัวเองอยู่
-ดูเหมือนเธอจะเริ่มลนลานพร้อมกับคิดว่าจะทำอะไรดี ก่อนจะนึกถึงโซมะว่าถ้าเป็นเขาจะทำอาหารแบบไหนกันนะ ว่าแล้วเธอก็นึกถึงคำพูดของโซมะกับโดจิม่า ที่ว่าให้ทำอาหารที่เหมาะกับตัวเธอแล้วก็เรื่องที่อาหารของเธอมีสิ่งที่เรียกว่า"จิตบริการ"อยู่ เมื่อคิดแบบนั้นเมงุมิเลยนึกขึ้นได้ว่า มื้อเช้าเองก็คงมีคนที่ไม่อยากทานเยอะๆอยู่เหมือนกัน ทำอาหารที่แน่นท้องหรือต้องทานเยอะๆในตอนเช้าไม่ดีแน่ๆ ว่าแล้วเธอก็นึกถึงจำนวนขึ้นมา ก่อนที่ภาพจะตัดไปที่ไข่ลูกเล็กๆลูกหนึ่ง(น่าจะไข่นกกระทา)ในหมู่ไข่ใบใหญ่ แสดงว่าเมงุมิน่าจะใช้ไข่นกกะทาทำอาหารแน่ๆ (ถึงปริมาณจะไม่เยอะแต่คลอเลสเตอรอลไม่ได้เล็กตามเหมือนขนาดไข่นะจ๊ะเมงุมิ โดยส่วนตัวคิดว่าเมงุมิน่าจะทำอาหารปริมาณน้อยนิดสุดๆ คนอยากทานเยอะก็หยิบเยอะๆ คนทานน้อยก็กินแต่พอประมาณ)
-ว่าแล้วทุกคนก็ลงมือกันคิดอาหารอย่างขมักเขม่น ทั้งอิบุซากิ ยูกิหรือนิคุมิก็ด้วย ส่วนโซมะเองก็ตัดสินใจได้แล้วว่าจะทำอะไร หลังจากหาส่วนผสมมาครบเขาก็กะจะลองทำดูซะหน่อย (ดูผ่านๆส่วนผสมของโซมะมี ไข่ นม มะเขือเทศ ท่าทางจะทำออมเล็ตละมั้ง?)
-แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองก็ปรากฎว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งจ้องเขาอยู่ทำให้โซมะตกใจ(ตัวละครใหม่ในตอนที่แล้ว) ก่อนจะพูดออกไปว่าเธอทำให้ฉันตกใจหมดเลยนะ ส่วนฝ่ายหญิงก็ตอบออกมาว่า ดูเหมือนโซมะกำลังจะทำอะไรดีๆอยู่สินะ ทำให้โซมะตอบรับคำชมไปอย่างง่ายๆว่าขอบใจก่อนจะสังเกตผู้หญิงคนนี้
-ทั้งผิว ทั้งผมล้วนเป็นสีขาวหมดในครัวมีคนแบบนี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย ว่าแล้วเธอก็ขอตัวแล้วบอกว่าจะรอเจอในการทดสอบตอนเช้านะ พอเดินจากไปไม่เท่าไรก็ชนกับผู้ชายที่ยืนอยู่ด้วยกันข้างๆทันที ก่อนที่เธอจะพูดออกไปว่า นายอย่ามาขวางทางฉันสิ
-แต่ฝ่ายชายก็ตอบออกมาว่า แต่คุณหนูบอกให้มายืนอยู่ด้านหลังแบบนี้ไม่ใช่เหรอ? ซึ่งเธอก็ตอบว่าใช่ แต่ในกรณีที่เธออยากจะขู่ใครสักคนเท่านั้น การยืนเฉียงๆแนวทแยงช่วยเพิ่มความน่าเกรงขามได้ ว่าแล้วเธอก็ถามว่าไอ้ลูกบอลกลมๆที่ถือตอนที่แล้วไปอยู่ไหนแล้ว ซึ่งฝ่ายชายก็ตอบว่าดูเหมือนเขาจะลืมไว้สักที่นั้นแหละ ทำให้โดนสวดกลับมาว่า ไม่ไหวเลย ไอ้ของนั้นมันก็ช่วยเพิ่มความน่ากลัวได้นะตอนขู่ทำไมทำหายซะได้ เจ้าหัวกลวง... ว่าแล้วเธอก็หันมาทางโซมะแล้วบอกว่าขอโทษทีเมื้อกี้เราคุยกันถึงไหน ซึ่งโซมะก็ตัดมุขไปว่าพวกเราไม่ได้คุยกันซะด้วยซ้ำ ก่อนโซมะจะถามออกไปว่า แต่แบบนี้แสดงว่าพวกเธอสองคนคิดเมนูที่จะทำได้แล้วสินะ เร็วแฮะ ซึ่งฝ่ายหญิงก็ตอบว่าก็ประมาณนั้นแหละ
(จำได้ว่าตอนที่แล้วท่านเกียงอุยโพสมาประมาณว่า ลองมาเดากันไหมว่าสองคนนี้กี่ตอนถึงจะรั่ว...ผลก็คือ....เก็กอยู่ได้ไม่ถึงตอนด้วยซ้ำเพราะตอนถัดมารั่วซะแล้ว Orz)
-ว่าแล้วทั้งคู่ก็เดินออกไปแล้วขอให้โซมะโชคดี ทำเอาโซมะถึงกับสงสัยว่าสองคนนั้นมันอะไรกัน ในระหว่างที่เดินออกมา ฝ่ายหญิงก็พึมพำประมาณว่า หมอนั่นคือยูกิฮิระโซมะงั้นเหรอ ผิดจากข่าวลือที่ได้ยินมาแฮะ ดูน่าผิดหวังนิดหน่อยและที่สำคัญทำอาหารแบบนั้นออกมา
-"ท่าทางจะอยากสอบตกเต็มที่เลยละสิ" ว่าแล้วเวลาก็ผ่านไปจนพระอาทิตย์เริ่มจะขึ้นบรรดาตัวประกอบทั้งหลายที่กำลังง่วนอยู่ก็วิตกกันสุดขีด ก่อนที่เสียงประกาศจะดังขึ้น...หกโมงแล้ว ได้เวลาสำหรับการทดสอบ
จบตอน
ฟันธงเลยว่าอาหารโซมะ ดูบ้านๆแต่มีอะไรซ่อนอยู่อีกแหง่มๆ (ตัวละครใหม่คงประเมินแบบนั้นเพราะเดาแค่วัตถุดิบของโซมะ)
สำหรับตอนหน้า มาลุ้นอาหารไข่ของแต่ละคนกันเถอะ ว่าใครจะทำอะไรออกมา!
ป.ล เช่นเคยครับผิดตรงหน้าทักท้วงได้เลยเน่อ