(ระบาย..มั้ง) การเป็นคนร่าเริงเกินไป บางครั้งก็รู้สึกว่าไม่ดีเลยแฮะ..

คนรอบข้างมักมองว่า เราร่าเริง ดูมีความสุขอยู่ตลอดเวลา
อาจจะเป็นเพราะว่า เรามักจะแสดงออกอย่างนั้นเองแหละ เมื่อพบปะใครๆ
แต่เมื่อคนที่ร่าเริง มีความทุกข์ มันยากมากๆกับการที่เราจะระบายให้ใครสักคนฟัง
เพราะคนอื่นมักจะคิดว่า คนแบบเธอมีเรื่องให้เครียดด้วยหรอ ก็เห็นยังลั้ลลาได้หนิ
แล้วแบบนี้ ใครจะไปกล้าพูดกันหละ...
พอปริปากที่จะปรึกษาทีไร ก็ไม่เห็นมีใครสนใจเลย
ทุกคนยังคิดว่าเราจะเล่นมุขด้วยซ้ำ เฮ้อ...
สุดท้ายก็ต้องกลับมาอยู่กับตัวเองที่บ้านทุกทีสิ
แล้วมันก็เครียดสะสมๆ
สุดท้าย เราก็มักจะพึ่งตัวเอง แก้ปัญหาด้วยตัวเอง ทุกที

คนที่มีความทุกข์ ในบางครั้งแล้ว.. เขาอาจไม่ได้ต้องการให้ใครสักคนช่วยหาทางออกก็ได้นะ
แต่เขาก็แค่ อยากหาใครสักคนรับฟัง แค่นั้นเอง

ปล. แต่ก็ไม่ได้คิดว่า การเป็นคนร่าเริงมันไม่ดีขนาดนั้นหรอก แค่บางเรื่องน่ะ
ปล2. ไม่คิดว่ากระทู้แรกจะเป็นการบ่น ซะงั้น