เพราะความเชื่อว่ามีการสืบต่อไปได้อีกหลังจากตายไปแล้ว (หรือมีการเกิดขึ้นมาใหม่ได้เหมือนเดิมอีก) ก็จัดเป็นความเห็นผิดพวกสัสสตทิฎฐิ

แต่ถ้ามีความเชื่อว่าหลังจากตายไปแล้วตัวเราก็จะสูญหายไปเลย ก็จัดเป็นความเห็นผิดพวกอุจเฉททิฎฐิ

สรุปถ้าเชื่อว่ามีตัวเราไปเกิดใหม่ได้อีก ก็เป็นความเห็นผิด หรือถ้าเชื่อว่ามีตัวเราที่สูญหายไป ก็เป็นความเห็นผิดอีกเหมือนกัน จะต้องมีความเข้าใจอย่างถูกต้องว่า "แท้จริงมันไม่มีตัวเราอยู่จริง" (หรือไม่มีเรามาเกิด และไม่มีเราตาย) จึงจะเป็นความเห็นที่ถูกต้องหรือเป็นสัมมาทิฎฐิของพระพุทธเจ้า ที่เป็นปัญญาสูงสุดอันจะนำมาใช้คู่กับสมาธิเพื่อดับทุกข์ของจิตใจมนุษย์ตามหลักอริยสัจ ๔