ความเชื่อว่าเมื่อเราตายแล้วยังมีเราเกิดมาใหม่ได้อีกนั้น เป็นแค่ความเชื่อ ยังไม่ใช่ปัญญา

ความเชื่อว่าเมื่อเราตายแล้วจะยังมีเราเกิดขึ้นมาใหม่เพื่อรับผลกรรมนั้น เป็นความเชื่อระดับศีลธรรม ที่ไม่ต้องมีเหตุผลมาอธิบาย ไม่ต้องมีความจริงรองรับ ขอให้เชื่อมั่นอย่างเดียว ซึ่งก็มีผลดีตรงที่ทำให้คนไม่ความทำชั่ว เพราะกลัวตกนรก แต่อยากทำความดี เพราะอยากขึ้นสวรรค์ โดยผลของการปฏิบัติศีลธรรมก็คือ ทำให้สังคมสงบสุขและผู้ปฏิบัติก็มีความปกติสุข

ความเชื่อระดับศีลธรรมนี้แม้จะปฏิบัติได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็ยังไม่ช่วยให้ความทุกข์ทางใจของผู้ปฏิบัติไม่มีได้ เพราะยังไม่ใช่คำสอนระดับสูง (ปรมัตถธรรม)เรื่องการดับทุกข์ (อริยสัจ ๔) ของพระพุทธเจ้า ดังนั้นถ้าใครปรารถนาจะดับทุกข์ทางจิตใจก็ต้องเลื่อนระดับสติปัญญาให้สูงขึ้นจากความเชื่อมาเป็นการใช้ปัญญาตามหลักอริยสัจ ๔ ของพระพุทธเจ้า

ซึ่งปัญญานี้ย่อมจะไม่มีเรื่องความเชื่ออย่างศีลธรรมมาเกี่ยวข้อง เพราะความเชื่อนั้นจะไม่ประกอบด้วยปัญญา ดังนั้นเราจะต้องละทิ้งความเชื่อทั้งหลาย (เช่นจากครูอาจารย์ หรือจากตำรา) ก่อน แล้วมาศึกษาร่างกายและจิตใจที่เรามีอยู่จริงในปัจจุบันด้วยเหตุด้วยผล จนเกิดเป็นความเข้าใจอย่างแจ่มชัดในเรื่องความเป็น อนิจจัง (ไม่เที่ยง) ทุกขัง (สภาวะที่ต้องทน) และ อนัตตา (ความไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง) ในร่างกายและจิตใจรวมทั้งในสิ่งทั้งหลายของธรรมชาติ เราก็จะเกิดปัญญาที่จะนำมาใช้ร่วมกับสมาธิเพื่อดับทุกข์ของจิตใจในปัจจุบันตามหลักอริยสัจ ๔ ขงพระพุทธเจ้าได้แล้ว