ทำไมเวลาเดินจงกรมนั่งสมาธิเสร็จแล้วมากำหนดแผ่เมตตา แผ่ส่วนบุญให้สัตว์ทั้งหลาย ถึงมีอาการซาบซ่านทั่วร่างกายครับ

ผมลองนั่งสมาธิโดยไม่โฟกัสความรู้สึกไปที่ลมหายใจ แต่พุ่งความรู้สึกไปที่ร่างกายส่วนต่างๆ และสะกดจิตว่าร่างกายส่วนนั้นผ่อนคลาย และใช้น้ำมันหอมระเหยกลิ่นยูคาลิปตัส หยดลงบนเทียน หรือหินอเมทิส หรือใบยูคาลิป

เมื่อก่อนชอบกำหนดจิตแผ่เมตตา คิดซะว่าแผ่ไปทั่วเลย ไม่มีขอบเขต ต่อๆมาเวลานั่งสมาธิ ก็จะนึกว่าปล่อยวางทุกอย่าง ปล่อยวางร่างกาย หลังจากนึกอย่างนี้ ก็มีแต่ความรู้สึกสบายเกิดขึ้น ยิ่งนั่งก็ยิ่งสบาย ความสบา

เช้านี้ (15 พ.ย.63) นั่งสมาธิอานาปานสติ-ดูลมหายใจ 2 ชั่วโมง 6:30 - 8:30 น. นั่งเอาสติดูลมหายใจ เข้า-ออก ที่โพรงจมูกไปเรื่อยๆ เผลอคิดสิ่งอื่นให้มีสติกลับมาดูลมใหม่ นั่งไปเรื่อยๆไม่ได้คาดหวังอะไร จนเกิ

สัพพปัตติทานคาถา (บทแผ่ส่วนบุญ)   ถ้าเราสวดเองก็ได้   เราควรใช้สวดตอนไหนครับ?   เช่น หลังจากที่เราสวดมนต์ทุกบทเสร็จแล้ว   เราต้องสวดแผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน (อะห

ทำไมนั่งสมาธิ จิตนิ่งวินาทีเดียว ถึงกำไรบุญมากมหาศาล รักษาศีลก็ไม่เท่ากับนั่งสมาธิ ทำทาน กินอะไรเอ่ย ก็ไม่เท่ากับนั่งสมาธิ นี่แค่วินาทีเดียวเองน้า อย่างนี้ก็ไม่ต้องทำทานละสิ บางทีผมก็นั่ง นั่งทุกวัน พ