เมฆดำ ฟ้าคล้ำครึ้ม......................เสียงกระหึ่ม ครั่นครืนดัง
ผวา คราเมื่อฟัง.........................ชวนไหวหวั่น พรั่นสะพรึง

แสงสาย ประกายวาบ..................โค้งฟ้าทาบ นาบพาดผึง
จับจ้อง มองตลึง........................ดั่งพิโรธ โกรธรุนแรง

หวิวหวีด ลมกรีดก้อง...................ยามผ่านต้อง ปองสำแดง
พัดพาน รานกำแหง....................ต้องสะบั้น หากหาญทาน

เวฬุ ฤากล้าแกร่ง.......................อ่อนล้าแรง มิอาจต้าน
ลู่ลู่ อู้ลำปาน............................จะถอนราก พรากลาดิน

ริ้วริ้ว ปลิวใบว่อน......................ตามลมร่อน ดังโบยบิน
เอียดเอียด เสียดสียิน.................เบียดลำต้น ทนต่อกร

สาดสาย ไอหยาดน้ำ..................ยิ่งหยาดซ้ำ ย้ำอาทร
ห่วงหา โลกหล้าร้อน...................ผ่อนสักน้อย เพื่อพลอยเย็น

ค่ำคืน ยืนเปียกหนาว...................โอ้เจ้าสาว คราวคอยเพ็ญ
ร้างร้าว ดาวเดือนเห็น..................ต้องสะท้าน ต้านฝนโปรย

โชกชุ่ม นุ่มเนื้อนวล....................น้องนางป่วน ฤดีโดย
แรงลม ฝนพัดโชย......................อีกสายน้ำ ที่ร่ำริน

กระหวัด รัดสองแขน..................โอบอกแน่น แนบกายิน
ผมเผ้า เจ้าเปียกสิ้น....................ยินเสียงร่ำ พร่ำรำพัน

ริกริก กระซิกไห้.........................สะอื้นใน แทรกครืนครั่น
ไหวไหว กายสั่นสั่น....................เธอสะท้าน ทั้งใจกาย

คนึง คร่ำครวญหา.....................อ้อมอุรา อบอุ่นคล้าย
แอบอิง พักพิงหมาย...................ในแพรเพลา เนาว์เนิ่นครา

บัดนี้ ทั้งฝนลม.........................ซ้ำพร่างพรม หนาวหนักหนา
ห่างหาย ไกลลับตา....................คนชิดเคล้า เฝ้าพนอ

ยืนมอง ส่องเพ็ญแสง.................เมฆกลับแกล้ง บังแสงหนอ
ดวงใจ เธอคงพ้อ......................ใยใจร้าย..ทำร้ายกัน

คืนนี้..ฟ้านะฟ้า.........................มิเมตตา แม้ปลอบขวัญ
น้องนาง ร้างจาบัลย์..................กลับกระหน่ำ ช้ำซ้ำ..เธอ