หลายคนอาจพอเคยเห็นปัญหาของเรามาบ้างแล้ว
เราเองซึ่งก็พยายามหาทางออกมาหลายทางมากแล้ว แต่ปัญหาก็ยังไม่จบ ยังคงเป็นประเด็นเก่า ๆ เหมือนเดิม
คือเรามีสามี มีลูก 1 คน ยังเป็นวัยรุ่นทั้งคู่ ตอนนี้ สามีเราเป็นทหาร เราเรียนหนังสือ เรียนไป และกำลังเริ่มทำงาน
เข้าเรื่องเลยละกันนะคะ คือ สามีเราเป็นคนคิดมาก ปากบอกว่ารักเรามาก
แต่รักของเค้าคือการครอบครอง ต้องการรู้ ต้องการสั่ง และบงการความเป็นไปในชีวิต
เค้าทนไม่ได้เลย ถ้ามีช่วงเวลาที่เรามีความสุข แล้วไม่มีเค้าเข้ามาร่วมในเวลานั้น
เช่นเราติดละคร เราจะดูหนังให้จบ แล้วค่อยโทรหาเค้า เค้าจะทนไม่ได้ คือ จะให้เราคอยโทรหาเค้าตอนโฆษณาด้วย
เมื่อก่อนจะทะเลาะกันเรื่องที่เราไปเรียน เห็นเราคุยหัวเราะกับเพื่อน เค้าจะโกรธมาก แล้วจะเอามาทะเลาะ
พอมาตอนนี้ เราเริ่มทำงาน ยังไม่ผ่านประเมิน เช้าก่อนทำงาน เราก็โทรหาเค้า เย็นเลิกงานเราก็โทรหาเค้า
เพียงแค่ช่วงเวลาเราไม่โทร เพราะ เราไม่อยากคุยโทรศัพท์ในเวลางาน เค้าก็จะตั้งแง่ อยากจะคุยแต่เวลางานกับเรา
ไม่รู้เพื่ออะไร แต่วันไหน ที่เราว่างแล้วเราโทร เค้าไม่รับนะ เค้าบอก ทำงานอยู่ อันนั้น เค้าไม่คิดว่าเราโทรแล้วเค้าทำงานอยู่รับไม่ได้
แต่พอเราไม่ว่าง เราไม่โทร เพราะเราทำงานอยู่ เราผิด !!
หลายเรื่องมากค่ะ ทะเลาะกันจนเรายอมเลิกเลยนะ เลิกคุยไปประมาณเดือนนึง เค้าก็มาง้อ
เราก็ โอเค สงสาร เลยกลับไปคุยกันเหมือนเดิม เพื่อครอบครัว เพื่อลูก แล้วอีกอย่างคือ เรายังอยู่บ้านเค้า
เค้าเข้าไปดูเฟสเรา เห็นเพื่อนเรานิสัย แรด ( ขอโทษนะคะ ที่พูดตรง ๆ ) เค้าก็รับไม่ได้ เห็นเราพูดอะไรเล่นกับเพื่อน
ก็เอามาเป็นจริงเป็นจังหมดเลย จ้องแต่ จะให้เราเป็นฝ่ายโทรหา แต่ตัวเองไม่โทรมาก่อน แล้วไม่คิดบ้างเหรอ บางทีเราก็รอเหมือนกัน
จนมาวันนี้ ทะเลาะกันเหมือนเดิม เรื่องเดิม ๆ เราบอกเค้า ให้เค้ามองตัวเองบ้าง
เค้าเอาความคิดเค้าเป็นใหญ่ คิดแทนเราตลอด ว่าเราต้องไม่อยากให้เค้าเข้ามาอยู่ในชีวิตเรา
เราอยากได้อิสระ เราไม่ต้องการเค้าอีกแล้ว ซึ่งอิสระ เราก็ต้องการ แต่เรื่องพวกนี้มันสามารถเดินไปพร้อมกันได้ไม่ใช่เหรอ
เราคิดว่า ฟ้าให้แขนเรามา 2 ข้าง เพื่อโอบกอดกันและกัน ไม่ใช่ผูกรัด ผูกมัดกันเอาไว้ จนไม่มีที่หายใจแบบนี้
เราเลยพยายามหาข้อสรุป ว่าทำยังไง ถึงจะเลิกทะเลาะกันซักที ทะเลาะกันก็มีแต่เรื่องเดิม ๆ
วันนี้เค้ายอมรับมาแล้ว ว่า เค้าต้องการความสบายใจ ซึ่งความสบายใจของเค้า คือการครอบครองเรา
คือการที่เราให้เวลาเค้าเต็มที่ ต้องมีเพียงแค่เค้า ๆๆๆๆๆ เค้าทนไม่ได้ ที่เห็นเรามีความสุข
เราบอกเค้าไป ว่าเราให้เค้าทั้งชีวิตไม่ได้หรอก ทำไม เค้าไม่รักที่เราเป็นเราล่ะ
เราเป็นคนนะ คนธรรมดา มีเพื่อน มีสังคม นี่ เพื่อนมาบ้านเรา มาทำโปรเจคจบ เราก็ผิด
จริง ๆ เราอยู่ได้นะ ไม่มีเค้าอะ สบายใจด้วย เพราะเค้าเองก็ไม่ได้ดีเลิศ ไม่ได้มารับผิดชอบชีวิตเรากับลูกเท่าไหร่
เงินเดือนได้มา ก็ไม่เคยจะส่งมา จะว่ามีดีที่รักเรามากก็ไม่ใช่ เพราะ คนรักกัน มันต้องอยากเห็นอีกฝ่ายมีความสุขไม่ใช่เหรอ
รักแบบนี้มันอึดอัดนะ บางคนมองอาจเหมือนเป็นเรื่องไร้สาระ แต่สำหรับเรา มันทรมานนะ จะเลิกก็เลิกไม่ได้
จะรักต่อก็ไม่มีความสุข เราแทบจะไม่เหลือความเป็นคนแล้ว ทำงานหาค่าเทอมลูก ยังจะต้องมาทนกับการทะเลาะแบบนี้อีก
เราอยากพาเค้าไปหาหมอนะ อยากรักษาอาการพวกนี้ เหมือนเค้าเป็นคนโรคจิต แล้วกำลังจะทำให้เราเป็นโรคประสาทตามไปด้วย
ขอโทษที่รบกวนเวลาของทกคนนะคะ เราแค่อยากระบาย อยากได้กำลังใจ
อยากได้แนะนำดี ๆ อยากรู้จักหมอจิตแพทย์ดี ๆ ที่ไม่แพงมากด้วยค่ะ เพราะเราก็ไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร่
กะว่าถ้าเค้ากลับมาจากทหาร จะไปปรึกษาแพทย์จริง ๆ
ขอบคุณทุกคนนะคะ ^^
เมื่อรัก คือ การให้ชีวิต !!
เราเองซึ่งก็พยายามหาทางออกมาหลายทางมากแล้ว แต่ปัญหาก็ยังไม่จบ ยังคงเป็นประเด็นเก่า ๆ เหมือนเดิม
คือเรามีสามี มีลูก 1 คน ยังเป็นวัยรุ่นทั้งคู่ ตอนนี้ สามีเราเป็นทหาร เราเรียนหนังสือ เรียนไป และกำลังเริ่มทำงาน
เข้าเรื่องเลยละกันนะคะ คือ สามีเราเป็นคนคิดมาก ปากบอกว่ารักเรามาก
แต่รักของเค้าคือการครอบครอง ต้องการรู้ ต้องการสั่ง และบงการความเป็นไปในชีวิต
เค้าทนไม่ได้เลย ถ้ามีช่วงเวลาที่เรามีความสุข แล้วไม่มีเค้าเข้ามาร่วมในเวลานั้น
เช่นเราติดละคร เราจะดูหนังให้จบ แล้วค่อยโทรหาเค้า เค้าจะทนไม่ได้ คือ จะให้เราคอยโทรหาเค้าตอนโฆษณาด้วย
เมื่อก่อนจะทะเลาะกันเรื่องที่เราไปเรียน เห็นเราคุยหัวเราะกับเพื่อน เค้าจะโกรธมาก แล้วจะเอามาทะเลาะ
พอมาตอนนี้ เราเริ่มทำงาน ยังไม่ผ่านประเมิน เช้าก่อนทำงาน เราก็โทรหาเค้า เย็นเลิกงานเราก็โทรหาเค้า
เพียงแค่ช่วงเวลาเราไม่โทร เพราะ เราไม่อยากคุยโทรศัพท์ในเวลางาน เค้าก็จะตั้งแง่ อยากจะคุยแต่เวลางานกับเรา
ไม่รู้เพื่ออะไร แต่วันไหน ที่เราว่างแล้วเราโทร เค้าไม่รับนะ เค้าบอก ทำงานอยู่ อันนั้น เค้าไม่คิดว่าเราโทรแล้วเค้าทำงานอยู่รับไม่ได้
แต่พอเราไม่ว่าง เราไม่โทร เพราะเราทำงานอยู่ เราผิด !!
หลายเรื่องมากค่ะ ทะเลาะกันจนเรายอมเลิกเลยนะ เลิกคุยไปประมาณเดือนนึง เค้าก็มาง้อ
เราก็ โอเค สงสาร เลยกลับไปคุยกันเหมือนเดิม เพื่อครอบครัว เพื่อลูก แล้วอีกอย่างคือ เรายังอยู่บ้านเค้า
เค้าเข้าไปดูเฟสเรา เห็นเพื่อนเรานิสัย แรด ( ขอโทษนะคะ ที่พูดตรง ๆ ) เค้าก็รับไม่ได้ เห็นเราพูดอะไรเล่นกับเพื่อน
ก็เอามาเป็นจริงเป็นจังหมดเลย จ้องแต่ จะให้เราเป็นฝ่ายโทรหา แต่ตัวเองไม่โทรมาก่อน แล้วไม่คิดบ้างเหรอ บางทีเราก็รอเหมือนกัน
จนมาวันนี้ ทะเลาะกันเหมือนเดิม เรื่องเดิม ๆ เราบอกเค้า ให้เค้ามองตัวเองบ้าง
เค้าเอาความคิดเค้าเป็นใหญ่ คิดแทนเราตลอด ว่าเราต้องไม่อยากให้เค้าเข้ามาอยู่ในชีวิตเรา
เราอยากได้อิสระ เราไม่ต้องการเค้าอีกแล้ว ซึ่งอิสระ เราก็ต้องการ แต่เรื่องพวกนี้มันสามารถเดินไปพร้อมกันได้ไม่ใช่เหรอ
เราคิดว่า ฟ้าให้แขนเรามา 2 ข้าง เพื่อโอบกอดกันและกัน ไม่ใช่ผูกรัด ผูกมัดกันเอาไว้ จนไม่มีที่หายใจแบบนี้
เราเลยพยายามหาข้อสรุป ว่าทำยังไง ถึงจะเลิกทะเลาะกันซักที ทะเลาะกันก็มีแต่เรื่องเดิม ๆ
วันนี้เค้ายอมรับมาแล้ว ว่า เค้าต้องการความสบายใจ ซึ่งความสบายใจของเค้า คือการครอบครองเรา
คือการที่เราให้เวลาเค้าเต็มที่ ต้องมีเพียงแค่เค้า ๆๆๆๆๆ เค้าทนไม่ได้ ที่เห็นเรามีความสุข
เราบอกเค้าไป ว่าเราให้เค้าทั้งชีวิตไม่ได้หรอก ทำไม เค้าไม่รักที่เราเป็นเราล่ะ
เราเป็นคนนะ คนธรรมดา มีเพื่อน มีสังคม นี่ เพื่อนมาบ้านเรา มาทำโปรเจคจบ เราก็ผิด
จริง ๆ เราอยู่ได้นะ ไม่มีเค้าอะ สบายใจด้วย เพราะเค้าเองก็ไม่ได้ดีเลิศ ไม่ได้มารับผิดชอบชีวิตเรากับลูกเท่าไหร่
เงินเดือนได้มา ก็ไม่เคยจะส่งมา จะว่ามีดีที่รักเรามากก็ไม่ใช่ เพราะ คนรักกัน มันต้องอยากเห็นอีกฝ่ายมีความสุขไม่ใช่เหรอ
รักแบบนี้มันอึดอัดนะ บางคนมองอาจเหมือนเป็นเรื่องไร้สาระ แต่สำหรับเรา มันทรมานนะ จะเลิกก็เลิกไม่ได้
จะรักต่อก็ไม่มีความสุข เราแทบจะไม่เหลือความเป็นคนแล้ว ทำงานหาค่าเทอมลูก ยังจะต้องมาทนกับการทะเลาะแบบนี้อีก
เราอยากพาเค้าไปหาหมอนะ อยากรักษาอาการพวกนี้ เหมือนเค้าเป็นคนโรคจิต แล้วกำลังจะทำให้เราเป็นโรคประสาทตามไปด้วย
ขอโทษที่รบกวนเวลาของทกคนนะคะ เราแค่อยากระบาย อยากได้กำลังใจ
อยากได้แนะนำดี ๆ อยากรู้จักหมอจิตแพทย์ดี ๆ ที่ไม่แพงมากด้วยค่ะ เพราะเราก็ไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร่
กะว่าถ้าเค้ากลับมาจากทหาร จะไปปรึกษาแพทย์จริง ๆ
ขอบคุณทุกคนนะคะ ^^