แกงข้าวเบ๊อะ (ต่าพอเผาะ) เป็นวิธีปรุงอาหารของพี่น้องชนเผ่ากะเหรี่ยงอย่างหนึ่ง ซึ่งถ้าใครได้สัมผัสกับชีวิตพวกเขาอย่างลึกซึ้ง
จะได้รับเกียรติได้กิน แกงข้าวเบ๊อะ (ต่าพอเผาะ) ซึ่งเขาจะทำเป็นอาหารสำหรับเพื่อต้อนรับแขกเลยทีเดียว
ในชีวิต ผมเคยกินข้าวเบอะนับได้ไม่น่าเกิน 5 คร้้ง ถือว่ามีเกียรติน้อยมาก ครั้งแรกสุดประมาณ ปี 2525 ด้วยหน้าที่ต้องไปค้างแรม
บนดอย สมัยที่ต้องอาศัยเทียนไขสำหรับการส่องสว่าง
เวลาประมาณ 3 ทุ่ม บนดอยเหมือนดึกมาก ๆ เพื่อนเจ้าถิ่นบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปกินโจ๊ก เราก็นึกว่าเขาพูดเล่น เขาพาเดินไปบ้านหลังหนึ่ง
ไม่ไกลจากที่พักเท่าไหร่ เจ้าของบ้านนังไม่หลับกับ เพื่อนบอกว่าช่วยทำข้าวเบอะให้กินหน่อยพร้อมกับยื่นเงินให้ "โหม่" 100 บาท
ประสบการณ์ตอนนี้ผมอยากเล่ามาก ๆ แต่ขอเป็นตอนหลังดีกว่า เพราะเท่าทุกวันนี้ หลายท่านเริ่มเหล่ ๆ ว่า สล่าจะมารีวิวอาหารหรือมา
พูดมาก
ไม่เกิน 5 ครั้ง ในชีวิต 2 ครั้ง ได้กินจากของจริง อีก 2-3 ครั้ง คุณลุงใจดีข้างบ้านยื่นข้ามรั้วมาให้
มาดูของจริง ครั้งที่ 2 ในชีวิต บันทึกไว้ก็ได้ 24 ก.พ. 2556 เวลาประมาณ หกโมงเย็น ของพี่น้องชุมชนคริสเตียน ซึ่งได้จัดทำเพื่อร่วม
ส่งเสริมวัฒนธรรมอาหารพื้นถิ่น ณ ลานวัฒนธรรม งานตานข้าวพระเจ้าหลวง วัดจองสูง อ.แม่สะเรียง
นอกจากจะมีแกงหม้อใหญ่ ๆ มาร่วมแล้ว ยังมีวัตถุดิบ และวิธีทำ มาแนะนำให้ผู้ที่สนใจด้วย
นี่ถือว่าของจริงเลยละครับ แต่พี่ ๆ ที่มาร่วมได้ช่วยอธิบายว่า ผักที่จะใส่ในแกงข้าวเบอะนั้น อาจเป็นผักอื่น
ซึ่งมีในฤดูกาล เช่น หน่อไม้ จากหมูก็อาจเป็นไก่ ปรับปรุงได้ตามความเหมาะสม
ผมเสียดายที่ไม่ได้ขออนุญาตไว้ก่อน ว่าจะนำภาพถ่ายของพี่ ๆ ทั้งหลายซึ่งใส่ชุดกะเหรี่ยงมาลงให้ชม
ถ้าไม่อย่างนั้น ท่านจะได้เห็นกะเหรี่ยง สว. ตรี ๆ โท ๆ ทั้งนั้น นักท่องเที่ยวฝรั่งเดินเข้ามาแวะเยี่ยมซุ้ม
แทนที่จะเกี่ยงกันเล่า ปรากฎว่าเกี่ยงกันเธออย่าเล่า ฉันเอง ๆ เอากับพวกเขาซิ เจ้าหมู่ผมทั้งนั้น ฮ่า ๆ
โจ๊กบนดอย แกงข้าวเบ๊อะ (ต่าพอเผาะ)
จะได้รับเกียรติได้กิน แกงข้าวเบ๊อะ (ต่าพอเผาะ) ซึ่งเขาจะทำเป็นอาหารสำหรับเพื่อต้อนรับแขกเลยทีเดียว
ในชีวิต ผมเคยกินข้าวเบอะนับได้ไม่น่าเกิน 5 คร้้ง ถือว่ามีเกียรติน้อยมาก ครั้งแรกสุดประมาณ ปี 2525 ด้วยหน้าที่ต้องไปค้างแรม
บนดอย สมัยที่ต้องอาศัยเทียนไขสำหรับการส่องสว่าง
เวลาประมาณ 3 ทุ่ม บนดอยเหมือนดึกมาก ๆ เพื่อนเจ้าถิ่นบอกว่าเดี๋ยวจะพาไปกินโจ๊ก เราก็นึกว่าเขาพูดเล่น เขาพาเดินไปบ้านหลังหนึ่ง
ไม่ไกลจากที่พักเท่าไหร่ เจ้าของบ้านนังไม่หลับกับ เพื่อนบอกว่าช่วยทำข้าวเบอะให้กินหน่อยพร้อมกับยื่นเงินให้ "โหม่" 100 บาท
ประสบการณ์ตอนนี้ผมอยากเล่ามาก ๆ แต่ขอเป็นตอนหลังดีกว่า เพราะเท่าทุกวันนี้ หลายท่านเริ่มเหล่ ๆ ว่า สล่าจะมารีวิวอาหารหรือมา
พูดมาก
ไม่เกิน 5 ครั้ง ในชีวิต 2 ครั้ง ได้กินจากของจริง อีก 2-3 ครั้ง คุณลุงใจดีข้างบ้านยื่นข้ามรั้วมาให้
มาดูของจริง ครั้งที่ 2 ในชีวิต บันทึกไว้ก็ได้ 24 ก.พ. 2556 เวลาประมาณ หกโมงเย็น ของพี่น้องชุมชนคริสเตียน ซึ่งได้จัดทำเพื่อร่วม
ส่งเสริมวัฒนธรรมอาหารพื้นถิ่น ณ ลานวัฒนธรรม งานตานข้าวพระเจ้าหลวง วัดจองสูง อ.แม่สะเรียง
นอกจากจะมีแกงหม้อใหญ่ ๆ มาร่วมแล้ว ยังมีวัตถุดิบ และวิธีทำ มาแนะนำให้ผู้ที่สนใจด้วย
นี่ถือว่าของจริงเลยละครับ แต่พี่ ๆ ที่มาร่วมได้ช่วยอธิบายว่า ผักที่จะใส่ในแกงข้าวเบอะนั้น อาจเป็นผักอื่น
ซึ่งมีในฤดูกาล เช่น หน่อไม้ จากหมูก็อาจเป็นไก่ ปรับปรุงได้ตามความเหมาะสม
ผมเสียดายที่ไม่ได้ขออนุญาตไว้ก่อน ว่าจะนำภาพถ่ายของพี่ ๆ ทั้งหลายซึ่งใส่ชุดกะเหรี่ยงมาลงให้ชม
ถ้าไม่อย่างนั้น ท่านจะได้เห็นกะเหรี่ยง สว. ตรี ๆ โท ๆ ทั้งนั้น นักท่องเที่ยวฝรั่งเดินเข้ามาแวะเยี่ยมซุ้ม
แทนที่จะเกี่ยงกันเล่า ปรากฎว่าเกี่ยงกันเธออย่าเล่า ฉันเอง ๆ เอากับพวกเขาซิ เจ้าหมู่ผมทั้งนั้น ฮ่า ๆ