สิ่งที่มองไม่เห็นเชื่อได้มากน้อยแค่ไหนกันคะ

ตั้งครรภ์ 18 สัปดาห์แล้วคะ คุณแม่ให้แยกตัวออกมาอยู่กันเองแล้วให้น้องชายคนเล็กมาอยู่เป็นเพื่อนเด็กประมาณ 9 ขวบอะคะ คุณแม่ท่านมักจะเตือนบ่อยๆ ว่าถ้าเห็นหรือได้ยินอะไร ไม่ให้ทัก เพราะ 4 หู 4 ตา จะสัมผัสได้เร็วกว่าคนอื่น เราก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง พอดีในภูเก็ต มีงานวัดนะคะ เป็นงานประจำปี งานวัดฉลองนะคะ เราก็ไป แม่ท่านก็ไม่อยากให้ไปกลางคืน แต่นั่นแหละเนอะ เที่ยวงานวัดก็ต้องเที่ยวกลางคืน ได้เห็นไฟสวยๆ พอดีเราก็ไปเช่าพระ และก็เดินงานปกติ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงปลอดภัยดี วันถัดมาก็ปกติคะ นอนกลางวันปกติ แต่แปลกตรงที่ว่า นอนยังไงก็ไม่หลับ มาหลับก็ประมาณ จะ 5 โมงเย็นแล้ว ก็นอนไป หลับแล้ว แต่ปวดฉี่จะลุกไปเข้าห้อง ก็พยายามจะลุก ลุกไม่ขึ้นคะ ลุกยังไงก็ลุกไม่ขึ้น ขยับไม่ได้คะ ตกใจมาก ไม่รู้ว่าตัวเราเป็นอะไร แล้วอยู่ก็เหมือนมีเสาที่อยู่ปลายเตียงในห้องขยับเลื่อนเข้ามาหาเรา เราก็ดิ้นสุดชีวิต แต่ ก็ยังเหมือนเดิมขยับไม่ได้ เวลานั้นก็ไม่ได้เรียกใคร เพราะอยู่คนเดียว มีความรู้สึกว่านานมาก จนสักพักอยู่ก็ลุกได้เหมือนสปิงตัวขึ้นมาเลยคะ ดูนาฬิกา ประมาณ 5 โมง 45 คะ ตกใจมากไม่กล้านอนเลย รอจนสามีกะน้องชายกับมา แล้วก็โทรเล่าให้คุณแม่ฟัง คุณแม่บอกอาจจะเป็นเวลาโพล้เพล้ ที่เรานอน แต่นั้นแหละเรามันไม่ค่อยเท่าไหร่กะเรื่องแบบนี้ ไม่ใช่ไม่เชื่อนะคะ แต่ไม่ลบหรู่ดีกว่าคะ ทำตัวเราให้เป็นปกติ แต่สามีเค้าค่อนข้างเชื่อกับเรื่องแบบนี้มากเพราะที่บ้านเค้าเป็นม้าสง ตามความเชื่อของคนภูเก็ตนะคะ เค้าเลยไหว้พระภูมิเจ้าที่ ที่บ้านให้ ส่วนคุณแม่ท่านก็สั่งและกำชับว่าห้ามนอนเด็ดขาด แล้ววันเดียวกันตอนเย็นเราก็ไปเดินงานวัดอีก กลับมาก็ปกติคะ ไม่มีอะไร วันถัดมาก็ปกติคะ แต่ในใจเราก็หวั่นๆ (แอบจิตตกเล็กน้อย) ไม่กล้านอนคะ นอนไม่หลับด้วย ความโชคดีไปวันนี้น้องชายเลิกเรียนเร็ว ประมาณ บ่าย 3 น้องเค้าทำอะไรเสร็จก็เค้ามาเล่นกับเราในห้อง เค้าก็เล่นคอมฯ เราก็เล่นไอแพด ไป หันไปดูนาฬิกา อีกที ก็ 5 โมงเย็นแล้ว เริ่มง่วงแล้วสิคะที่นี้ ไม่ได้นอนทั้งวัน ก็พยายามไม่หลับทำนู้นทำนี่ ปรากฎว่า เผลอหลับไปจนได้ เราได้ยินเสียง น้องชายมาเรียกข้างๆหู  "พี่คับ พี่คับ" เราก็ขานรับ "อืม" แค่นั้นแหละ อาการเดียวกันกับเมื่อวานเลย เราพยายามจะลุกขึ้นดูว่าน้องเรียกทำไม จะหันไปดูน้อง แต่เหมือนตัวแข็งอะคะ ไม่ขึ้น แล้วได้ยินเสียงคนมาหน้าบ้าน พยายามจะลุก ลุกไม่ขึ้น พยายามเรียกน้องชาย เรียกเท่าไหร่เสียงไม่ออก เหนื่อยคะ เหมือนอากาศกำลังจะหมด หายใจไม่ทัน คอแห้งมาก เริ่มกลัว กลัวจริงๆ และก็เหมือนเดิมเหมือนมีสปิงดีดให้เล่าลุกขึ้น เพราะเราพยายามที่จะลุกให้ได้ มันเลยดีดขึ้นมา ร้องไห้เลยคะ รอบนี้ ร้องจริง ภาพที่เราเห็นคือ น้องชายนั่งเล่นคอมอยู่ปลายเตียง แถมใส่หูฟังอีกด้วย เราก็ถามว่าเค้าเรียกเราทำไม เค้าก็บอกว่าไม่ได้เรียก ดูนาฬิกา 1 ทุ่ม 19 นาที จำได้แม่นเลยคะ กลัวคะ กลัวมาก แล้วสามีก็ไม่อยู่ กลับดึกซะด้วย เรานี่ไม่กล้านอนเลยคะ กลัวจริงๆๆ
****ท่านใดเคยมีอาการแบบนี้บ้างคะ พยายามคิดนะ ว่าเป็นอาการเกร็งของกล้ามเนื้อ แต่นี้คือกิจวัตรประจำวันที่เราทำมาตั้งแต่ตั้งท้อง ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไร ปกติดีทุกอย่าง บางครั้งก็หลับยาว ตั้งบ่ายโมง ไปจน ทุ่มนึงก็มี ไม่เคยเจออะไรแบบนี้ เลย เดิน ออกกำลังกาย ทำงานบ้านก็ปกติ คือมันเป็น 2 วันติดกัน แปลกใจคะ แปลกใจจริง ถ้าท่านใดเคยเป็นลอง แชร์ ความรู้สึกกันนะคะ เพื่อเป็นโรคอะไรทางวิทยาศาสตร์จะได้แก้ไขได้คะ ท้องแรกด้วย กลัวคะ*****