เริ่มเลยนะคะ
7ธ.ค.59
และแล้วเวลาล่วงเลยมาจนเกินตี 2
ก็ยังไม่ได้นอนสักที
เลยตั้งใจสวดมนต์ไปยาวๆ
แล้วขอให้หลับสบายและพรุ่งนี้ตื่นมาให้ทันเวลาที่นัด ซึ่งก็เหลืออีกไม่กี่ชั่วโมง
จัดแจงตั้งนาฬิกาปลุกในมือถือซะดิบดี
และก็หลับไปได้อย่างไม่ต้องมานอนนับแกะหรืออะไรให้วุ่นวาย
รู้สึกตัวอีกทีตอนเกือบ 6 โมงเช้า
ยังจะมาเลื่อนนาฬิกาที่ปลุกไว้อีกครึ่งชั่วโมง (พยายามมาก)
แล้วก็หลับต่อไปเลย
จนกระทั่งรู้สึกว่าที่นอนตรงปลายเท้ายุบลงเหมือนมีคนนั่งลงไป แล้วมือถือก็ดังขึ้นมา
หยิบมาปิดการตั้งปลุก และเลื่อนมือถือดูรู้สึกว่าการตั้งค่ามันแปลกๆไป เหมือนไม่ใช่ของเรา การตั้งเวลาเหมือนในหนังแฮรี่ (แบบ 7 โมง 3/4 นาที หรืออะไรประมาณนี้)
เล่นมือถือไปงงไป พร้อมลุกมาส่องกระจกตรงโต๊ะเครื่องแป้ง
แต่........ เงาในกระจกที่สะท้อนนั่นไม่ใช่เรา เหมือนยืนอยู่ข้างๆกันแล้วมองกันผ่านกระจก เป็นผู้หญิงส่งยิ้มแบบแปลกๆมาให้
หลังจากนั้นรู้เลยว่า กรูโดนแล้วแน่ๆ
เพียงเสี้ยววินาที
รู้สึกตัวว่าอยู่บนเตียง นอนตะแคงแล้วมีความรู้สึกว่าถูกกอดรัดจากด้านหลัง
ลืมตาไม่ได้
ในใจก็พร่ำด่าไปว่าอย่ามายุ่งกับกรูๆ ไปให้พ้น ซ้ำไปซ้ำมาจนมีสติขึ้นมาลางๆ จึงตั้งใจสวดมนต์ (ปกติท่องได้นะ แต่ตอนนั้นกว่าจะท่องให้ครบแค่นะโมตัสสะสามรอบใช้เวลานานมาก)
จนลืมตาได้ ขยับได้ เด้งขึ้นจากที่นอนด้วยความเร็วแสง
ลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
เอื้อมมืออ้วนๆไปหยิบมือถือแล้วพบว่าเลยเวลาตั้งปลุกแล้ว
กดดูนาฬิกาปลุกที่เลื่อนนั้น ผิดวัน (ดันเลื่อนของวันหยุด) ที่ร้ายไปกว่านั้นคือ ดันกดปิดเสียงมือถือไว้อีก
เราจะคิดเล่นๆเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่า
ที่เกิดเหตุการณ์ที่อธิบายได้ยากนั้น ว่า เขาคงมาปลุกเราเพื่อให้ตื่นไปทำงานตามที่นัดได้ทัน
หลังจากทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็ต้องไปถามคนในพื้นที่ว่าหนูจะหาใส่บาตรที่ไหนได้บ้าง เพราะพระคงกลับวัดหมดแล้วล่ะ
ป้าชี้เป้าวัดให้แล้ว ก็ต้องไปหาจุดขายอาหารเพื่อถวายพระก่อนแล้วจึงเดินย้อนไปวัด
ถวายพระเรียบร้อยพร้อมกรวดน้ำอุทิศบุญให้แล้วนะคะ หวังว่าคงได้รับและอนุโมทนาไปพร้อมๆกันค่ะ
(ปล. พักที่นี่ครั้งแรกเพราะมาสัมมนาค่ะ รู้เรื่องเลย)