ด้วยเหตุที่ จขกท ยังเป็นมือใหม่เริ่มดู Psycho-Pass หลังจากติดตามอย่างหักโหมจนถึงตอนที่ 15 ซึ่งเป็นปัจจุบันล่าสุดแล้วนั้น พบว่า มันต่างจากที่เราเคยคาดคิดไว้ว่าน่าจะคล้ายๆ การสืบคดีไปเรื่อยๆ เหมือนอย่างโคนัน ( ครั้งที่แล้ว บอกว่าถึงแค่ตอน 5 สนุกชิลๆ พอมาถึงตอนปัจจุบันมันจุกอกจริงๆ )
…ตั้งแต่ตอนที่ 10 กว่าขึ้นไป จะเห็นได้ว่ามันมีอะไรที่มากกว่านั้น ลึกกว่านั้น และเนื้อหาเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ วิธีฆาตกรรมก็อำมหิตโหด โฉดวิปริตมากขึ้น จนดูแล้วความเครียดก็พุ่งขึ้นตามไปด้วย ยิ่งดูยิ่งเกร็งไปทั้งตัวเลย ( หลังๆ มานี่เสียวคออย่างบอกไม่ถูก มันชอบมีฉากเชือดคอแบบต่างๆ ออกมา อึ๋ย! น่ากลัว )
รู้สึกเหมือนยิ่งดู ค่าไซโครพาสของตัวเองก็ยิ่งขุ่นมากยิ่งขึ้นตามไปอีก เหอๆ ก็มันลุ้นจนตัวโก่งและขยี้หัวใจซะยิ่งกว่าช่วงแรกมากๆ แล้วก็อาจจะเพราะเราไม่ค่อยคุ้นกับเรื่องแนวไซไฟเท่าไหร่นัก เลยตามประเด็นบางอย่างไม่ทัน ก็จึงมีเรื่องเล่าเคล้าคำถามเกิดขึ้นดังนี้
1. เจ้าสิ่งที่เรียกว่า โดมิเนเตอร์ อะไรนี้ มันยิงได้หลายแบบใช่หรือเปล่าคะ อะไรทำให้มันเป็นแบบนั้น หรือว่าผู้ใช้มันสามารถเลือกโหมดยิงได้ด้วย แล้วตกลงมันยิงได้กี่แบบ อะไร ยังไงบ้างคะ
2. ไม่ค่อยเข้าใจค่าสีของไซโครพาสสักเท่าไหร่ มันแบ่งออกเป็นกี่ระดับสี สีอะไรที่บ่งชี้ว่าสุขภาพจิตดีที่สุด เฉดสีแบบไหนกันที่เป็นสัญญาณว่าเลวร้ายที่สุด ระดับสีมันสัมพันธ์กับตัวเลขอย่างไร เช่น 72=สีฟ้า อะไรอย่างนี้หรือเปล่า
3. ค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมที่ระบุได้ว่าเป็นอาชญากร เริ่มตั้งแต่เท่าไหร่ขึ้นไปกันแน่คะ แล้วระดับสูงสุดของสัมประสิทธิ์อาชญากรรม มีลิมิตสูงสุดเท่าไหร่
4. ข้อนี้ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นความรู้สึกเฉยๆ สงสารเพื่อนของอาคาเนะจัง ตอนแรกเราลุ้นว่ายังไงๆ นางเอกผู้เก่งกาจฉลาดหลักแหลม จะต้องหาทางช่วยได้แน่ๆ แต่ไปๆ มาๆ กลับ…ซะงั้น T_T รู้สึกผิดหวังและเศร้ามากเลย และทำให้เริ่มดูแล้วรู้สึกเครียดหนักตามไปด้วย จากที่ชื่นชมนางเอกก็ยิ่งตั้งข้อสงสัยมากขึ้น ที่ว่าร่ำลือกันถึงความเก่งกาจขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงจัดการมาคิชิม่าที่อยู่ตรงนั้นไม่ได้ มันดูไม่สมบทบาทเจ้าหน้าที่สืบสวนเลยยังไงไม่รู้ ยืนดูเพื่อนถูกเชือดไปทั้งอย่างนั้นได้ไง
5. ช่วงแรกๆ จู่ๆ ก็คิดแว้บๆ แบบสนุกขึ้นมาว่า หรือตาแว่นกิโนะกับตาลุงมาซาโอกะเป็นพ่อลูกกัน ?! แต่พอดูดีๆ แล้ว อ้าว ! นามสกุลไม่เหมือนกันนี่นา แล้วก็อีกอย่าง คิดว่ามันจะบังเอิญแบบง่ายเกินไปหรือเปล่าที่พ่อลูกจะมาร่วมงานกันแบบนี้ คิดไปคิดมา ตาแว่นนั่นก็ไม่เห็นเคยพูดหรือแสดงท่าทีแบบคุณลูกเลย แถมจิกเรียกตาแก่อีก จึงคิดอีกรอบว่าไม่น่าจะใช่ แต่อีกใจหนึ่งมันเกิดอยากเชียร์ความเห็นแรกๆ นะว่า อยากให้ใช่จังเลย มันดูน่าสนุกดี ครั้นพอถึงตอนที่ 13 ความจริงเผยออกมา รู้สึกช็อกจนอยากกรี๊ดยังไงไม่รู้ แบบว่า “ เฮ้ย ! …จริงหรือนี่ ???!!!...” อึ้งมาก ไม่คิดว่าผลจะออกมาเป็นอย่างนี้ แต่ยังมีที่น่าสงสัยอยู่อีกอย่าง คือ ลุงแกไปเล่นแร่แปรธาตุอีท่าไหนมา มือข้างนั้นถึงกลายเป็นเหล็กไหลไปได้ ( ทำให้คิดถึงเอ็ดจัง ใน FMA เลย )
6. ในตอนที่ 14 ดูครั้งแรก แล้วรู้สึกตื่นเต้นมากในช่วงที่ไล่ตามไล่ต้อนคนร้ายอิโต้ จุนเมย์ เราเลยย้อนดูหลายๆ รอบ รู้สึกสะใจในความโฉดฉลาดเป็นกรดของโคงามิ หยั่งกับแมวไล่จับหนูยังไงยังงั้นอีกด้วย แต่พอดูมากๆ เข้าก็เกิดสงสัยขึ้นมาว่า ไอ้เจ้าหมวกเหล็กนั่นในช่วงที่ฝ่ายพระเอกเล็งโดมิเนเตอร์ไปเพื่อจับกุม ทำไมถึงก็อปปี้ค่าสัมประสิทธิ์ฯ ของชินยะไป ทำไมไม่ก็อปของลุงมาซาโอกะที่อยู่ในระยะห่างพอๆ กันกับชินยะ ซึ่งลุงแกน่าจะมีค่าไซโครพาสอยู่ในเกณฑ์ที่ดีกว่าพระเอกของเรา สังเกตจำได้ว่าตอนแรกๆ อาคาเนะเล็งไปหาลุง ออกมาแค่ 120 เอง แต่ของพระเอกนี่ตั้ง 282 ชินยะเลยจ่ายคำขอบคุณซะถนัดมือเลย
7. ตอนที่ 15 นี่ไม่ขอพูดอะไรมาก อึ้ง ! … มีแต่ฉากความรุนแรง จลาจลกันทั้งตอนเลย ดูแล้วเพลียมาก และยิ่งอยากเห็นจุดจบของทั้งเซกซอนกับมาคิชิม่า ( ตรูเกลียดมัน ! ) จะทำตัวเป็นพระเจ้าผู้มาโปรดสัตว์จากระบบหรืออะไรยังไงด้วยความปรารถนาดีแค่ไหนก็ตามแต่ ทว่าวิธีการแบบนี้นี่รับไม่ได้อย่างแรง มันโหดร้ายเกินมนุษย์มนาไป ที่กล่าวเช่นนี้ก็ไม่ได้เข้าข้างซีบิลนะ ว่ามันดี 100 % แต่จะเห็นได้ว่า ทั้งแนวคิดของระบบซีบิลและวิธีการต่อต้านของมาคิชิม่า มันสุดโต่งเกินจะรับไหว ไม่มีใครเดินทางสายกลางเลยรึไงนะ หรือว่า… จะเป็นพวกเหล่าพระเอกนางเอกกันแน่ ที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรที่ดีกว่าที่ระบบกำหนดและถูกต้องเหมาะสมกว่าแบบที่พวกมาคิชิม่าทำอยู่ในตอนนี้ …
8. อ้อ ! ขอ Edit เพิ่มเติมนะคะ …ข้อสุดท้ายนี้ คุณคิดว่าคนเขียนเรื่องนี้ศึกษาศาสตร์แขนงต่างๆ มาทั้งหมดกี่สาขาวิชากันแน่คะ ที่เห็นแน่ๆ ก็ ปรัชญา จิตวิทยา วิทยาศาสตร์ ศิลปศาสตร์ รัฐศาสตร์ สังคมศาสตร์ ฯลฯ แล้วอย่างนี้ เจ้าคนเขียนบทนี่ตกลงค่า Charisma เท่าไหร่กันแน่นะเนี่ย แล้วเป็นคาริสม่าประเภทไหนกันนะ ถึงทำให้พวกเราหลงติดตามผลงานของเขาได้ขนาดนี้ ( อ้างอิงเรื่อง “ Charisma” จากตอนที่ 9 )
นี่ก็…เป็นข้อสงสัยและข้อคิดเห็นเล็กๆ น้อยๆ กับอนิเมเรื่องนี้ค่ะ … Psycho-Pass ในที่สุด เจ้าก็ทำให้เราติดใจสุดๆ จนได้สินะ ^_^
[Psycho-Pass] ข้อสังเกต+ข้อสงสัยจากที่ได้ตามถึงตอน 15 ( มา Spoil ให้หนำใจกันเถอะ )
…ตั้งแต่ตอนที่ 10 กว่าขึ้นไป จะเห็นได้ว่ามันมีอะไรที่มากกว่านั้น ลึกกว่านั้น และเนื้อหาเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ วิธีฆาตกรรมก็อำมหิตโหด โฉดวิปริตมากขึ้น จนดูแล้วความเครียดก็พุ่งขึ้นตามไปด้วย ยิ่งดูยิ่งเกร็งไปทั้งตัวเลย ( หลังๆ มานี่เสียวคออย่างบอกไม่ถูก มันชอบมีฉากเชือดคอแบบต่างๆ ออกมา อึ๋ย! น่ากลัว )
รู้สึกเหมือนยิ่งดู ค่าไซโครพาสของตัวเองก็ยิ่งขุ่นมากยิ่งขึ้นตามไปอีก เหอๆ ก็มันลุ้นจนตัวโก่งและขยี้หัวใจซะยิ่งกว่าช่วงแรกมากๆ แล้วก็อาจจะเพราะเราไม่ค่อยคุ้นกับเรื่องแนวไซไฟเท่าไหร่นัก เลยตามประเด็นบางอย่างไม่ทัน ก็จึงมีเรื่องเล่าเคล้าคำถามเกิดขึ้นดังนี้
1. เจ้าสิ่งที่เรียกว่า โดมิเนเตอร์ อะไรนี้ มันยิงได้หลายแบบใช่หรือเปล่าคะ อะไรทำให้มันเป็นแบบนั้น หรือว่าผู้ใช้มันสามารถเลือกโหมดยิงได้ด้วย แล้วตกลงมันยิงได้กี่แบบ อะไร ยังไงบ้างคะ
2. ไม่ค่อยเข้าใจค่าสีของไซโครพาสสักเท่าไหร่ มันแบ่งออกเป็นกี่ระดับสี สีอะไรที่บ่งชี้ว่าสุขภาพจิตดีที่สุด เฉดสีแบบไหนกันที่เป็นสัญญาณว่าเลวร้ายที่สุด ระดับสีมันสัมพันธ์กับตัวเลขอย่างไร เช่น 72=สีฟ้า อะไรอย่างนี้หรือเปล่า
3. ค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมที่ระบุได้ว่าเป็นอาชญากร เริ่มตั้งแต่เท่าไหร่ขึ้นไปกันแน่คะ แล้วระดับสูงสุดของสัมประสิทธิ์อาชญากรรม มีลิมิตสูงสุดเท่าไหร่
4. ข้อนี้ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นความรู้สึกเฉยๆ สงสารเพื่อนของอาคาเนะจัง ตอนแรกเราลุ้นว่ายังไงๆ นางเอกผู้เก่งกาจฉลาดหลักแหลม จะต้องหาทางช่วยได้แน่ๆ แต่ไปๆ มาๆ กลับ…ซะงั้น T_T รู้สึกผิดหวังและเศร้ามากเลย และทำให้เริ่มดูแล้วรู้สึกเครียดหนักตามไปด้วย จากที่ชื่นชมนางเอกก็ยิ่งตั้งข้อสงสัยมากขึ้น ที่ว่าร่ำลือกันถึงความเก่งกาจขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงจัดการมาคิชิม่าที่อยู่ตรงนั้นไม่ได้ มันดูไม่สมบทบาทเจ้าหน้าที่สืบสวนเลยยังไงไม่รู้ ยืนดูเพื่อนถูกเชือดไปทั้งอย่างนั้นได้ไง
5. ช่วงแรกๆ จู่ๆ ก็คิดแว้บๆ แบบสนุกขึ้นมาว่า หรือตาแว่นกิโนะกับตาลุงมาซาโอกะเป็นพ่อลูกกัน ?! แต่พอดูดีๆ แล้ว อ้าว ! นามสกุลไม่เหมือนกันนี่นา แล้วก็อีกอย่าง คิดว่ามันจะบังเอิญแบบง่ายเกินไปหรือเปล่าที่พ่อลูกจะมาร่วมงานกันแบบนี้ คิดไปคิดมา ตาแว่นนั่นก็ไม่เห็นเคยพูดหรือแสดงท่าทีแบบคุณลูกเลย แถมจิกเรียกตาแก่อีก จึงคิดอีกรอบว่าไม่น่าจะใช่ แต่อีกใจหนึ่งมันเกิดอยากเชียร์ความเห็นแรกๆ นะว่า อยากให้ใช่จังเลย มันดูน่าสนุกดี ครั้นพอถึงตอนที่ 13 ความจริงเผยออกมา รู้สึกช็อกจนอยากกรี๊ดยังไงไม่รู้ แบบว่า “ เฮ้ย ! …จริงหรือนี่ ???!!!...” อึ้งมาก ไม่คิดว่าผลจะออกมาเป็นอย่างนี้ แต่ยังมีที่น่าสงสัยอยู่อีกอย่าง คือ ลุงแกไปเล่นแร่แปรธาตุอีท่าไหนมา มือข้างนั้นถึงกลายเป็นเหล็กไหลไปได้ ( ทำให้คิดถึงเอ็ดจัง ใน FMA เลย )
6. ในตอนที่ 14 ดูครั้งแรก แล้วรู้สึกตื่นเต้นมากในช่วงที่ไล่ตามไล่ต้อนคนร้ายอิโต้ จุนเมย์ เราเลยย้อนดูหลายๆ รอบ รู้สึกสะใจในความโฉดฉลาดเป็นกรดของโคงามิ หยั่งกับแมวไล่จับหนูยังไงยังงั้นอีกด้วย แต่พอดูมากๆ เข้าก็เกิดสงสัยขึ้นมาว่า ไอ้เจ้าหมวกเหล็กนั่นในช่วงที่ฝ่ายพระเอกเล็งโดมิเนเตอร์ไปเพื่อจับกุม ทำไมถึงก็อปปี้ค่าสัมประสิทธิ์ฯ ของชินยะไป ทำไมไม่ก็อปของลุงมาซาโอกะที่อยู่ในระยะห่างพอๆ กันกับชินยะ ซึ่งลุงแกน่าจะมีค่าไซโครพาสอยู่ในเกณฑ์ที่ดีกว่าพระเอกของเรา สังเกตจำได้ว่าตอนแรกๆ อาคาเนะเล็งไปหาลุง ออกมาแค่ 120 เอง แต่ของพระเอกนี่ตั้ง 282 ชินยะเลยจ่ายคำขอบคุณซะถนัดมือเลย
7. ตอนที่ 15 นี่ไม่ขอพูดอะไรมาก อึ้ง ! … มีแต่ฉากความรุนแรง จลาจลกันทั้งตอนเลย ดูแล้วเพลียมาก และยิ่งอยากเห็นจุดจบของทั้งเซกซอนกับมาคิชิม่า ( ตรูเกลียดมัน ! ) จะทำตัวเป็นพระเจ้าผู้มาโปรดสัตว์จากระบบหรืออะไรยังไงด้วยความปรารถนาดีแค่ไหนก็ตามแต่ ทว่าวิธีการแบบนี้นี่รับไม่ได้อย่างแรง มันโหดร้ายเกินมนุษย์มนาไป ที่กล่าวเช่นนี้ก็ไม่ได้เข้าข้างซีบิลนะ ว่ามันดี 100 % แต่จะเห็นได้ว่า ทั้งแนวคิดของระบบซีบิลและวิธีการต่อต้านของมาคิชิม่า มันสุดโต่งเกินจะรับไหว ไม่มีใครเดินทางสายกลางเลยรึไงนะ หรือว่า… จะเป็นพวกเหล่าพระเอกนางเอกกันแน่ ที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรที่ดีกว่าที่ระบบกำหนดและถูกต้องเหมาะสมกว่าแบบที่พวกมาคิชิม่าทำอยู่ในตอนนี้ …
8. อ้อ ! ขอ Edit เพิ่มเติมนะคะ …ข้อสุดท้ายนี้ คุณคิดว่าคนเขียนเรื่องนี้ศึกษาศาสตร์แขนงต่างๆ มาทั้งหมดกี่สาขาวิชากันแน่คะ ที่เห็นแน่ๆ ก็ ปรัชญา จิตวิทยา วิทยาศาสตร์ ศิลปศาสตร์ รัฐศาสตร์ สังคมศาสตร์ ฯลฯ แล้วอย่างนี้ เจ้าคนเขียนบทนี่ตกลงค่า Charisma เท่าไหร่กันแน่นะเนี่ย แล้วเป็นคาริสม่าประเภทไหนกันนะ ถึงทำให้พวกเราหลงติดตามผลงานของเขาได้ขนาดนี้ ( อ้างอิงเรื่อง “ Charisma” จากตอนที่ 9 )
นี่ก็…เป็นข้อสงสัยและข้อคิดเห็นเล็กๆ น้อยๆ กับอนิเมเรื่องนี้ค่ะ … Psycho-Pass ในที่สุด เจ้าก็ทำให้เราติดใจสุดๆ จนได้สินะ ^_^