สวัสดีครับ ทุกท่าน พอดีช่วงปลายเดือนที่ผ่านมาเร่งส่งขนม และ อาหารมากไปหน่อยเลยหมดแรง วันนี้เลยอัพสองบทพร้อมกันครับ ขออภัยในความล่าช้าด้วย
พลังเร้นลับที่ติดตัว ฝันรัก เจ้าของฉายามนุษย์ป้า คือ ‘ฌาน’ ซึ่งทำให้สามารถมองเห็นบางสิ่ง… บางสิ่งที่วับหวานรัญจวนใจ แต่หลายครั้งมันนำทางหญิงสาวไปสู่ภาพความตายพิลึกพิลั่น!
พลังเดียวกันนี้ทำให้ฝันรักเข้าไปพัวพันคดีเด็กหลอดแก้วและแม่อุ้มบุญในฐานะสายลับ เพื่อช่วยบิดาพ้นโทษก่อนสิ้นใจ
ในย่างก้าวที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย หญิงสาวหารู้ไม่ว่ากำลังตกอยู่ในเงื้อมือ ‘อาชญากรซิกซ์แพ็ก’
ผู้ซึ่งปรารถนาทั้งลมหายใจ และ ‘ฌานสิเน่หา’ ของฝันรัก!!
บทที่ ๗
ฝันรักจ้ำอ้าวตรงไปยังลิฟต์ หล่อนกดปุ่มย้ำติดกันหลายครั้งกว่ามันจะทำงาน เมื่อถึงออฟฟิศชั้นล่างหญิงสาวตั้งใจตรวจสอบกล้องวงจรปิด แต่ไฟฟ้าดับหลายชั่วโมง และหล่อนไม่มีเครื่องสำรองไฟจึงทำได้แค่โมโหตัวเองที่ประหยัดกับบางสิ่งไม่เข้าเรื่อง
“บ้าจริง ใครกัน กล้าบุกห้องแดง อย่าให้แม่จับตัวได้เชียว” หล่อนมั่นใจว่าคงเป็นผู้เช่าห้องพัก มากกว่าคนนอก ระหว่างนั่งคิดทบทวนก็เปิดแฟ้มประวัติผู้เช่าดูข้อมูล เพื่อวิเคราะห์ความน่าจะเป็นว่าใครคือผู้ต้องสงสัย บังเอิญสายตาเหลือบไปเห็นสัญญาเช่าฉบับใหม่ หล่อนทำเสร็จเมื่อคืนมันวางทิ้งไว้บนโต๊ะใกล้โทรศัพท์
หล่อนเอื้อมมือไปดู กวาดตาอ่านอย่างใส่ใจ ตั้งแต่ชื่อ ที่อยู่ ลายเซ็นหวัดๆ
“ตั้ง! ตั้งปณิธาน” เอ่ยชื่อแล้วจึงคว้ากระบอกโทรศัพท์ เสียงรอสายดังนานจนตัดไป กดซ้ำไปอีกหนยังไม่มีคนรับ
ฝันรักกดลิฟต์โดยสารอีกครั้ง จุดหมายคือห้องพักตั้งปณิธานซึ่งอยู่ชั้นสี่ ไปถึงก็เคาะประตูซ้ำหลายหนหากไร้เสียงโต้ตอบ รอนานจนโมโหและเกือบถอดใจ แต่หูแว่วได้ยินเสียงเพลงดังผ่านออกมา
“ต้องตักเตือนเรื่องมารยาทกันซักหน่อย!” หล่อนหาข้ออ้างสำหรับการมาเยือนห้องชายหนุ่ม
เวลาผ่านไปพักใหญ่ประตูไม้ถึงเปิดออก ทว่าหล่อนไม่เห็นร่างอีกฝ่าย ได้กลิ่นหอมจากสบู่อาบน้ำโชยเข้าจมูก
“เฮ้ นาย ฉันมีเรื่องอยากถาม” ฝันรักปรับเสียงราบเรียบ ข่มใจให้เย็นกว่าปกติ
“หา…ว่าไงนะครับ”
“ออกมาข้างนอกหน่อยสิ” หล่อนทำเสียงเข้ม
“แป๊บนึง เช็ดตัวก่อน เพิ่งอาบน้ำเสร็จตะกี้” เขาตอบ น้ำเสียงมีแววรื่นเริง
รออีกหลายอึดใจ เขาก็ออกมายืนเก๊กหล่อหน้าประตูห้อง แต่แทนที่จะแต่งตัวให้เรียบร้อย กลับเปลือยท่อนบน อวดแผงไหล่กว้าง หน้าท้องเป็นลอนสวย
ฝันรักเบือนหน้าไปอีกทาง ไม่ใช่เขินอายต่อภาพหวิวไหว หากเป็นเพราะรู้สึกถึงความคุกคามทางเพศ
“สะ ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน ดะ ได้ไหมถึงมาคุยกับฉัน! ละ แล้ว เพลง เปิดหาสวรรค์วิมานอะไร ถึงดังสนั่นตึกอย่างนี้!” หล่อนพูดติดๆ ขัดๆ เพราะภาพของเขาตรงหน้าทำให้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“อ่า…เสื้อค้างถังอยู่ข้างล่างโน้น เครื่องซักผ้าเจ้ฝันมันเจ้ง หัดดูแลบ้าง ตอนนี้ผมเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว หรือต้องแก้ผ้าให้ดู ถึงจะเชื่อ!” เขาเอ่ยพร้อมยกยิ้มตรงมุมปาก แถมนัยน์ตายังพราวระยับ
“อ๊าย อีบ้า อย่ามาทำตัวอุบาทว์ที่นี่!” ฝันรักโวยวายพลางส่งสายตาดุๆ ใส่ ตั้งปณิธานยักไหล่น้อยๆ ก่อนจะขยี้ผมบนศีรษะซึ่งมีน้ำเกาะพราวอยู่ ทำให้น้ำบางส่วนกระเซ็นถูกเนื้อตัวฝันรัก
“ทำอะไรของนาย นึกว่าตัวเองเป็นพระเอกโฆษณา แชมพูสระผมหรือไง” หญิงสาวโวย
เขามองหล่อนตาแป๋ว ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อระบายยิ้ม
“เมื่อคืนนายไปป้วนเปี้ยนข้างบนหรือเปล่า” ฝันรักดึงเข้าเรื่อง
“ข้างบนไหน ห้องเจ้นะเหรอ ให้ผมขึ้นไปขอหวยหรือไง ถามแปลกๆ” คำพูดยียวนกวนประสาท ส่งผลให้หล่อนอยากกระชากตัวเขามาใกล้ๆ ปล่อยหมัดใส่สักตุ้บสองตุ้บ ทว่าทำได้เพียงแค่คิด ขืนลงมือจริงๆ ผ้าผ่อนของพ่อคุณคงหลุดลุ่ย
ฝันรักสูดลมหายใจลึก ก่อนปล่อยคำพูดรุนแรงออกมา “อย่า-กวน-ตีน!”
ได้ยินเข้าดังนั้นใบหน้าเขาพลันเปลี่ยนสี ดวงตาเรียวเบิกกว้าง มีประกายความขึ้งโกรธฉายชัด ฝันรักเห็นเข้าก็หวั่นใจ กระนั้นคำพูดที่หลุดออกไปใช่ว่าจะไขว้คว้ากลับคืน จึงได้แต่วางมาดขรึม ปรายตามองเขาในกิริยามนุษย์ป้าต่อไป
“โอเค....แล้ว มาเคาะห้องผมมีธุระอะไร” น้ำเสียงเขารวนเต็มที่
“เมื่อคืนนายออกไปไหนหรือเปล่า”
“เอ๋…ผมต้องรายงานเจ้ด้วยหรือ ไม่ยังเห็นเขียนไว้ในสัญญา หรือว่าแอบตุกติกทำสัญญาพิเศษอีกฉบับ” เขาอ้างถึงเอกสารยาวเหยียดที่หล่อนให้ลงชื่อเมื่อคืน
“นั่นเห็นไหม! ตอบให้ตรงคำถาม มันยากนักหรือไง”
“ก็…จะให้ตอบยังไง ผมนอนอยู่ห้องนี่แหละ แต่ตอนตีห้า เพิ่งออกไปวิ่งมา อากาศดีมากๆ เลยนะเจ้ หมาเยอะด้วยเห่าผมทั้งซอย สงสัยไม่เคยเห็นคนหล่อ”
หญิงสาวทำหน้าเบื่อหน่าย เลิกสนใจถามไถ่เด็กหนุ่ม หล่อนกลั้นลมหายใจใช้ไหล่ดันเขาให้ออกห่างจากกรอบบานประตูไม้ พอเกิดช่องว่างจึงก้าวพรวดเข้าไปในห้อง
“อ้าวๆ มันอะไรกันเจ้… บุกเข้าห้องผู้ชายเฉยเลย” เขาว่าอย่างขำขัน เมื่อเห็นหล่อนแสดงกิริยาแปลกประหลาด ทั้งกลัวและกล้าในเวลาเดียวกัน
“อย่าเพิ่งวุ่นวาย เงียบ!” สั่งเขาแล้วฝันรักก็พุ่งไปที่ระเบียงหลังห้องทันที
ฌานสิเน่หา บทที่ 7 และ 8 (รีไรท์)
พลังเดียวกันนี้ทำให้ฝันรักเข้าไปพัวพันคดีเด็กหลอดแก้วและแม่อุ้มบุญในฐานะสายลับ เพื่อช่วยบิดาพ้นโทษก่อนสิ้นใจ
ในย่างก้าวที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย หญิงสาวหารู้ไม่ว่ากำลังตกอยู่ในเงื้อมือ ‘อาชญากรซิกซ์แพ็ก’
ผู้ซึ่งปรารถนาทั้งลมหายใจ และ ‘ฌานสิเน่หา’ ของฝันรัก!!
บทที่ ๗
ฝันรักจ้ำอ้าวตรงไปยังลิฟต์ หล่อนกดปุ่มย้ำติดกันหลายครั้งกว่ามันจะทำงาน เมื่อถึงออฟฟิศชั้นล่างหญิงสาวตั้งใจตรวจสอบกล้องวงจรปิด แต่ไฟฟ้าดับหลายชั่วโมง และหล่อนไม่มีเครื่องสำรองไฟจึงทำได้แค่โมโหตัวเองที่ประหยัดกับบางสิ่งไม่เข้าเรื่อง
“บ้าจริง ใครกัน กล้าบุกห้องแดง อย่าให้แม่จับตัวได้เชียว” หล่อนมั่นใจว่าคงเป็นผู้เช่าห้องพัก มากกว่าคนนอก ระหว่างนั่งคิดทบทวนก็เปิดแฟ้มประวัติผู้เช่าดูข้อมูล เพื่อวิเคราะห์ความน่าจะเป็นว่าใครคือผู้ต้องสงสัย บังเอิญสายตาเหลือบไปเห็นสัญญาเช่าฉบับใหม่ หล่อนทำเสร็จเมื่อคืนมันวางทิ้งไว้บนโต๊ะใกล้โทรศัพท์
หล่อนเอื้อมมือไปดู กวาดตาอ่านอย่างใส่ใจ ตั้งแต่ชื่อ ที่อยู่ ลายเซ็นหวัดๆ
“ตั้ง! ตั้งปณิธาน” เอ่ยชื่อแล้วจึงคว้ากระบอกโทรศัพท์ เสียงรอสายดังนานจนตัดไป กดซ้ำไปอีกหนยังไม่มีคนรับ
ฝันรักกดลิฟต์โดยสารอีกครั้ง จุดหมายคือห้องพักตั้งปณิธานซึ่งอยู่ชั้นสี่ ไปถึงก็เคาะประตูซ้ำหลายหนหากไร้เสียงโต้ตอบ รอนานจนโมโหและเกือบถอดใจ แต่หูแว่วได้ยินเสียงเพลงดังผ่านออกมา
“ต้องตักเตือนเรื่องมารยาทกันซักหน่อย!” หล่อนหาข้ออ้างสำหรับการมาเยือนห้องชายหนุ่ม
เวลาผ่านไปพักใหญ่ประตูไม้ถึงเปิดออก ทว่าหล่อนไม่เห็นร่างอีกฝ่าย ได้กลิ่นหอมจากสบู่อาบน้ำโชยเข้าจมูก
“เฮ้ นาย ฉันมีเรื่องอยากถาม” ฝันรักปรับเสียงราบเรียบ ข่มใจให้เย็นกว่าปกติ
“หา…ว่าไงนะครับ”
“ออกมาข้างนอกหน่อยสิ” หล่อนทำเสียงเข้ม
“แป๊บนึง เช็ดตัวก่อน เพิ่งอาบน้ำเสร็จตะกี้” เขาตอบ น้ำเสียงมีแววรื่นเริง
รออีกหลายอึดใจ เขาก็ออกมายืนเก๊กหล่อหน้าประตูห้อง แต่แทนที่จะแต่งตัวให้เรียบร้อย กลับเปลือยท่อนบน อวดแผงไหล่กว้าง หน้าท้องเป็นลอนสวย
ฝันรักเบือนหน้าไปอีกทาง ไม่ใช่เขินอายต่อภาพหวิวไหว หากเป็นเพราะรู้สึกถึงความคุกคามทางเพศ
“สะ ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน ดะ ได้ไหมถึงมาคุยกับฉัน! ละ แล้ว เพลง เปิดหาสวรรค์วิมานอะไร ถึงดังสนั่นตึกอย่างนี้!” หล่อนพูดติดๆ ขัดๆ เพราะภาพของเขาตรงหน้าทำให้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“อ่า…เสื้อค้างถังอยู่ข้างล่างโน้น เครื่องซักผ้าเจ้ฝันมันเจ้ง หัดดูแลบ้าง ตอนนี้ผมเหลือแค่กางเกงในตัวเดียว หรือต้องแก้ผ้าให้ดู ถึงจะเชื่อ!” เขาเอ่ยพร้อมยกยิ้มตรงมุมปาก แถมนัยน์ตายังพราวระยับ
“อ๊าย อีบ้า อย่ามาทำตัวอุบาทว์ที่นี่!” ฝันรักโวยวายพลางส่งสายตาดุๆ ใส่ ตั้งปณิธานยักไหล่น้อยๆ ก่อนจะขยี้ผมบนศีรษะซึ่งมีน้ำเกาะพราวอยู่ ทำให้น้ำบางส่วนกระเซ็นถูกเนื้อตัวฝันรัก
“ทำอะไรของนาย นึกว่าตัวเองเป็นพระเอกโฆษณา แชมพูสระผมหรือไง” หญิงสาวโวย
เขามองหล่อนตาแป๋ว ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อระบายยิ้ม
“เมื่อคืนนายไปป้วนเปี้ยนข้างบนหรือเปล่า” ฝันรักดึงเข้าเรื่อง
“ข้างบนไหน ห้องเจ้นะเหรอ ให้ผมขึ้นไปขอหวยหรือไง ถามแปลกๆ” คำพูดยียวนกวนประสาท ส่งผลให้หล่อนอยากกระชากตัวเขามาใกล้ๆ ปล่อยหมัดใส่สักตุ้บสองตุ้บ ทว่าทำได้เพียงแค่คิด ขืนลงมือจริงๆ ผ้าผ่อนของพ่อคุณคงหลุดลุ่ย
ฝันรักสูดลมหายใจลึก ก่อนปล่อยคำพูดรุนแรงออกมา “อย่า-กวน-ตีน!”
ได้ยินเข้าดังนั้นใบหน้าเขาพลันเปลี่ยนสี ดวงตาเรียวเบิกกว้าง มีประกายความขึ้งโกรธฉายชัด ฝันรักเห็นเข้าก็หวั่นใจ กระนั้นคำพูดที่หลุดออกไปใช่ว่าจะไขว้คว้ากลับคืน จึงได้แต่วางมาดขรึม ปรายตามองเขาในกิริยามนุษย์ป้าต่อไป
“โอเค....แล้ว มาเคาะห้องผมมีธุระอะไร” น้ำเสียงเขารวนเต็มที่
“เมื่อคืนนายออกไปไหนหรือเปล่า”
“เอ๋…ผมต้องรายงานเจ้ด้วยหรือ ไม่ยังเห็นเขียนไว้ในสัญญา หรือว่าแอบตุกติกทำสัญญาพิเศษอีกฉบับ” เขาอ้างถึงเอกสารยาวเหยียดที่หล่อนให้ลงชื่อเมื่อคืน
“นั่นเห็นไหม! ตอบให้ตรงคำถาม มันยากนักหรือไง”
“ก็…จะให้ตอบยังไง ผมนอนอยู่ห้องนี่แหละ แต่ตอนตีห้า เพิ่งออกไปวิ่งมา อากาศดีมากๆ เลยนะเจ้ หมาเยอะด้วยเห่าผมทั้งซอย สงสัยไม่เคยเห็นคนหล่อ”
หญิงสาวทำหน้าเบื่อหน่าย เลิกสนใจถามไถ่เด็กหนุ่ม หล่อนกลั้นลมหายใจใช้ไหล่ดันเขาให้ออกห่างจากกรอบบานประตูไม้ พอเกิดช่องว่างจึงก้าวพรวดเข้าไปในห้อง
“อ้าวๆ มันอะไรกันเจ้… บุกเข้าห้องผู้ชายเฉยเลย” เขาว่าอย่างขำขัน เมื่อเห็นหล่อนแสดงกิริยาแปลกประหลาด ทั้งกลัวและกล้าในเวลาเดียวกัน
“อย่าเพิ่งวุ่นวาย เงียบ!” สั่งเขาแล้วฝันรักก็พุ่งไปที่ระเบียงหลังห้องทันที