**กระซิบจันทร์ อ้อนฟ้า**

เฝ้าระทม ตรมจิต เหมือนพิษฝาก
คราวรักพราก จากไกล ไม่แลเหลียว
ราตรีกาล หวั่นไหว ใจซีดเซียว
ต้องเปล่าเปลี่ยว เดียวดายในห้องนอน

จันทร์คู่ฟ้า ไม่เคยลับเลยหาย
แต่ใจคนมิวายกลายทอดถอน
เมื่อเวลาผ่านเคลื่อนรักเลื่อนจร
คำเคย อ้อนวอนตระหนักไม่ยักจำ

จันทร์เฉิดฉาย สาดส่อง ท้องเวหน
ใครหนึ่งคนหม่นท้อเฝ้าพ้อพร่ำ
อยากบอกให้รู้ว่าข้าระกำ
คนใจดำ ทำร้าย...ให้ร้าวราน

กระซิบจันทร์ อ้อนฟ้า พานิมิต
ช่วยลิขิต พิศพ้องครองสนาน
ขับวิโยค โศกแกล้งที่แฝงมาน
มอบสราญ รวยรื่น .ให้คืนทรวง...


"สุนันท์ยา"