เพียงหนึ่งดวงใจ บทที่ ๓

กระทู้สนทนา

เพียงหนึ่งดวงใจ

คำโปรย...

เมื่อหกปีก่อน หล่อนกับเขาพบกันโดยบังเอิญ...เด็กสาวชาวบ้านกับโจรป่าซอมซ่อ
    ‘หน้าตาเจ้าก็ดีนะ ไม่น่าเป็นโจรเลย…’ เด็กสาวทำคอย่น ถามกลับอย่างใคร่รู้มากกว่าหวาดกลัว ‘เจ้าจะจับเรากินรึเปล่า’
    ก็แถวนี้…มีข่าวแว่วๆว่ามีโจรป่ากินคนอยู่นี่นา
    คนคนนี้…น่าจะใช่
    ‘อย่ากินเราเลย เนื้อเราไม่อร่อยหรอก ถ้าเจ้าหิว…’ เจ้าตัวยื่นผลชมพู่ในมือให้ ‘กินนี่ดีกว่า หวานหอมอร่อยกว่าเราเยอะ!’
    ราวกับพระพรหมลิขิต อีกหกปีถัดมา ทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง
    ในฐานะจอมกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่กับข้าบาทบริจาริกาผู้ปลอมตัวมาแทนพี่สาว
    เมื่อได้พบกันอีกครั้ง ใครคนนั้นจำพระองค์ไม่ได้ จึงไม่ได้รู้ว่าคนที่หล่อนเคยหยิบยื่นผลชมพู่ที่เหลือครึ่งลูกให้นั้นคือคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ ตรงหน้าหล่อน และกำลังลอบพิจารณาหล่อนด้วยความดีพระทัย
    ป้ายเหล็กสลักคำว่า ‘เสือดำ’ ที่ใครคนหนึ่งเคยมอบให้ จวบจนบัดนี้ หกปีผันผ่าน เด็กคนนั้นก็ยังสวมใส่มันไว้ราวกับเป็นของล้ำค่า
    เป็นครั้งแรกที่ทรงอุ่นวาบในอุระ…เพียงแค่ป้ายเหล็กที่ไหวเอนไปมาตรงเบื้องพระพักตร์…แค่นั้นหรือที่ทำให้ดวงหทัยของพระองค์เต้นผิดแผกไปจากเดิม

บทนำ + บทที่ ๑  http://pantip.com/topic/33609275
บทที่ ๒  http://pantip.com/topic/33614328

คมลิขิต,หมูครับ : ขอบคุณที่ติดตามค่ะ