เรียนรู้"ความไม่เที่ยง"ผ่านลมหายใจ

ก่อนอื่นต้องบอกทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านในกระทู้นี้ก่อนว่า การรู้ลมหายใจในครั้งนี้ไม่ได้มุ่งหวัง"ความสงบ"แต่ประการใด เพียงแต่ใช้ลมหายใจเป็นสื่อกลางให้จิตมาเรียนรู้อารมณ์ที่มันเกิดขึ้นที่จิต ว่ามัน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป และมันไม่สามารถบังคับบัญชาไปได้ตลอดหรอก ก็เท่านั้นเอง

เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าจ๊ะ

ท่านจะนั่ง จะนอน ก็ได้ ไม่ว่ากัน ขอแค่ให้รู้สึกว่าร่างกายผ่อนคลายก็พอจ๊ะ และการรู้ลมหายใจทั้งเข้าและออก ไม่ต้องบังคับการหายใจแต่ประการใด ปล่อยให้ลมหายใจออกและเข้าตามธรรมชาติก็พอ

    ก่อนอื่นผ่อนลมหายใจออกก่อน เพื่อให้การรู้ลมหายใจเข้าไม่ฝืนหรือเกร็งจนเกินไป

   ลมหายใจเข้า-ออก เป็นอย่างไร  ให้รู้ตามจริง เพื่อให้เรียนรู้ว่า ลมหายใจมันก็ไม่เที่ยง เพราะเดี๋ยวมันก็เข้าบ้าง-ออกบ้าง-ยาวบ้าง-สั้นบ้าง
สลับกันไปอยู่อย่างนี้
   ขณะรู้ลมหายใจ เดี๋ยวก็เผลอไปคิดบ้าง เดี๋ยวก็แปรเปลี่ยนไปเป็นความฟุ้งซ่านบ้าง เดี๋ยวก็สงบบ้าง และบางครั้งก็มีสติมารู้ลมหายใจบ้าง
สลับกันไป หาความเที่ยงแท้แน่นอนไม่ได้เลย
    
    การอ่านบทความในกระทู้ครั้งนี้ อาจดูไม่กินใจเท่าไหร่ แต่ถ้าท่านลองไปทำดูเอง ท่านจะพบกับความจริงเลยว่า
-  จิต(ที่รู้สึกว่าเป็นเรา)
-  อารมณ์(ที่รู้สึกว่าเป็นของเรา)
-  กาย(ที่รู้สึกว่าเป็นตัวเรา)
    
    ทั้งสามอย่างที่กล่าวมานี้ ล้วนแล้วแต่ไม่สามารถบังคับบัญชาไปได้ตลอด เพราะมันไม่ใช่ตัวตนที่ถาวรแต่ประการใค
เพราะทุกอย่างมันมีแต่ การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และก็ดับไปเท่านั้นเอง ซึ่งการที่จิตได้มารู้ตรงนี้บ่อยๆ ก็จะทำให้เกิดการปล่อยวางจากความยึดมั่นในจิตใจและร่างกายได้ในที่สุด

ป.ล. ขอเพิ่ม tag วัยรุ่น และ หาเพื่อน ด้วยนะจ๊ะ เพราะอยากให้พวกเค้าได้มาลองเรียนรู้และศึกษาตรงนี้ดู เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับตัวเค้าเอง