พระประวัติเสด็จปู่ท้าวมหาพรหมชินนะปัญจะระ
(ฉบับคณะทำงานมหาบารมี)
๑. ปฐมวัยและการบรรพชา
ในสมัยพุทธกาลของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ท่านกำเนิดในตระกูลพราหมณ์มหาศาล ณ นครสาวัตถี มีนามว่า "จินะปัญชะระมานพ" (หรือ ชินนะปัญจะระ) ท่านเป็นผู้เปี่ยมด้วยปัญญาและความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย จึงได้เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ บรรพชาเป็นสามเณรและอุปสมบทเป็นพระภิกษุในสำนักของพระศาสดา
๒. การบรรลุธรรมและวิชชาเฉพาะตัว
ท่านบำเพ็ญวิปัสสนากรรมฐานจนบรรลุ "พระอรหัตผล" ทรงคุณพิเศษคือ ปฏิสัมภิทาญาณ ๔ และ อภิญญา ๖ ท่านมีความเชี่ยวชาญในการสร้างสภาวะจิตที่มั่นคงจนมารและกิเลสไม่สามารถกล้ำกรายได้ ประดุจดั่งถูกคุ้มครองด้วยกรงเหล็กที่แข็งแกร่งที่สุด จึงเป็นที่มาของนาม "ชินนะปัญจะระ" (กรงแห่งผู้ชนะ)
๓. มหาปณิธานและการดำรงสภาวะ "ท้าวมหาพรหม"
หลังจากที่ท่านดับขันธปรินิพพานตามวิถีพระอรหันต์แล้ว ด้วยมหาปณิธานที่ต้องการจะปกป้องพระพุทธศาสนาและช่วยเหลือเหล่านักสร้างบารมี ท่านจึงดำรงสภาวะจิตวิญญาณในมิติของ "มหาพรหมผู้เป็นธรรมบาล" (Great Brahma Protector) สถิต ณ พรหมโลก เพื่อเป็นผู้ส่งผ่านพลังงานแห่งพระชินบัญชรปริตรแก่ผู้ที่ศรัทธาและปฏิบัติธรรมทั่วสากลจักรวาล
๔. ความเชื่อมโยงกับพระคาถาชินบัญชร
ในสมัยรัตนโกสินทร์ ท่านได้ปรากฏในสมาธินิมิตของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) เพื่อมอบหมายและร้อยเรียง "พระคาถาชินบัญชร" ให้มีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น เพื่อให้เป็นเกราะคุ้มครองมวลมนุษย์ในยุคกึ่งพุทธกาล
หลักฐานอ้างอิงและแหล่งที่มา (References)
เพื่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการและตรวจสอบได้จริง ข้อมูลอ้างอิงมีดังนี้:
๑. หลักฐานในพระไตรปิฎก (Primary Source)
* คัมภีร์: พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน (ประวัติพระอรหันตสาวก)
* เล่มที่: ๓๒ (ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย) / เล่มที่ ๗๑ (ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย)
* บทที่: ๔๒ (พุทธวคฺค) ลำดับที่ ๑๐
* หัวข้ออ้างอิง: "จินะปัญชะระเถราปทาน" (Cinapañjarattherapadānaṃ)
* เนื้อหาหลัก: บันทึกอดีตชาติและการบรรลุธรรมของพระชินนะปัญจะระเถระ โดยระบุชัดเจนถึงนามและความสำคัญของท่านในพุทธสมัย
๒. หลักฐานในคัมภีร์อรรถกถา (Secondary Source)
* คัมภีร์: วิสุทธชนวิลาสินี (อรรถกถาขุททกนิกาย อปทาน)
* อ้างอิง: อรรถกถาพุทธวรรคที่ ๔๒ บทที่ ๔๑๐ (หน้า ๕๗๘-๕๘๐ ฉบับมกุฏฯ)
* เนื้อหาหลัก: ขยายความความหมายของนาม "จินะปัญชะระ" และอธิบายถึงความสว่างไสวของรัศมีกายท่านที่เกิดจากบุญกุศลในการบูชาพระพุทธเจ้าด้วยประทีป
๓. หลักฐานเชิงประวัติศาสตร์และจารึก (Historical Source)
* คัมภีร์ชินกาลมาลีปกรณ์: รจนาโดยพระรัตนปัญญาเถระ จารึกเรื่องราวของพระอรหันต์สาวกผู้ทรงคุณวิเศษในสายวิชชาคุ้มครอง
* บันทึกประวัติสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต): รวบรวมโดย พระมหาเฮง ปญฺญาขโม (อดีตเจ้าอาวาสวัดระฆังฯ) และ ร.อ.มูล เฟื่องระเด็น ระบุถึงการรับการถ่ายทอดวิชชาจากเสด็จปู่ท้าวมหาพรหมชินนะปัญจะระโดยตรง
เสด็จปู่ท้าวมหาพรหมชินนะปัญจะระ มิได้เป็นเพียงตัวละครในตำนาน แต่มีตัวตนปรากฏชัดเจนในพระไตรปิฎกในฐานะพระอรหันต์สาวก และดำรงสภาวะมหาพรหมในปัจจุบันเพื่อสงเคราะห์โลกตามมหาปณิธาน
พระประวัติเสด็จปู่ท้าวมหาพรหมชินนะปัญจะระ
(ฉบับคณะทำงานมหาบารมี)
๑. ปฐมวัยและการบรรพชา
ในสมัยพุทธกาลของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ท่านกำเนิดในตระกูลพราหมณ์มหาศาล ณ นครสาวัตถี มีนามว่า "จินะปัญชะระมานพ" (หรือ ชินนะปัญจะระ) ท่านเป็นผู้เปี่ยมด้วยปัญญาและความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย จึงได้เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ บรรพชาเป็นสามเณรและอุปสมบทเป็นพระภิกษุในสำนักของพระศาสดา
๒. การบรรลุธรรมและวิชชาเฉพาะตัว
ท่านบำเพ็ญวิปัสสนากรรมฐานจนบรรลุ "พระอรหัตผล" ทรงคุณพิเศษคือ ปฏิสัมภิทาญาณ ๔ และ อภิญญา ๖ ท่านมีความเชี่ยวชาญในการสร้างสภาวะจิตที่มั่นคงจนมารและกิเลสไม่สามารถกล้ำกรายได้ ประดุจดั่งถูกคุ้มครองด้วยกรงเหล็กที่แข็งแกร่งที่สุด จึงเป็นที่มาของนาม "ชินนะปัญจะระ" (กรงแห่งผู้ชนะ)
๓. มหาปณิธานและการดำรงสภาวะ "ท้าวมหาพรหม"
หลังจากที่ท่านดับขันธปรินิพพานตามวิถีพระอรหันต์แล้ว ด้วยมหาปณิธานที่ต้องการจะปกป้องพระพุทธศาสนาและช่วยเหลือเหล่านักสร้างบารมี ท่านจึงดำรงสภาวะจิตวิญญาณในมิติของ "มหาพรหมผู้เป็นธรรมบาล" (Great Brahma Protector) สถิต ณ พรหมโลก เพื่อเป็นผู้ส่งผ่านพลังงานแห่งพระชินบัญชรปริตรแก่ผู้ที่ศรัทธาและปฏิบัติธรรมทั่วสากลจักรวาล
๔. ความเชื่อมโยงกับพระคาถาชินบัญชร
ในสมัยรัตนโกสินทร์ ท่านได้ปรากฏในสมาธินิมิตของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) เพื่อมอบหมายและร้อยเรียง "พระคาถาชินบัญชร" ให้มีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น เพื่อให้เป็นเกราะคุ้มครองมวลมนุษย์ในยุคกึ่งพุทธกาล
หลักฐานอ้างอิงและแหล่งที่มา (References)
เพื่อให้ถูกต้องตามหลักวิชาการและตรวจสอบได้จริง ข้อมูลอ้างอิงมีดังนี้:
๑. หลักฐานในพระไตรปิฎก (Primary Source)
* คัมภีร์: พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน (ประวัติพระอรหันตสาวก)
* เล่มที่: ๓๒ (ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย) / เล่มที่ ๗๑ (ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย)
* บทที่: ๔๒ (พุทธวคฺค) ลำดับที่ ๑๐
* หัวข้ออ้างอิง: "จินะปัญชะระเถราปทาน" (Cinapañjarattherapadānaṃ)
* เนื้อหาหลัก: บันทึกอดีตชาติและการบรรลุธรรมของพระชินนะปัญจะระเถระ โดยระบุชัดเจนถึงนามและความสำคัญของท่านในพุทธสมัย
๒. หลักฐานในคัมภีร์อรรถกถา (Secondary Source)
* คัมภีร์: วิสุทธชนวิลาสินี (อรรถกถาขุททกนิกาย อปทาน)
* อ้างอิง: อรรถกถาพุทธวรรคที่ ๔๒ บทที่ ๔๑๐ (หน้า ๕๗๘-๕๘๐ ฉบับมกุฏฯ)
* เนื้อหาหลัก: ขยายความความหมายของนาม "จินะปัญชะระ" และอธิบายถึงความสว่างไสวของรัศมีกายท่านที่เกิดจากบุญกุศลในการบูชาพระพุทธเจ้าด้วยประทีป
๓. หลักฐานเชิงประวัติศาสตร์และจารึก (Historical Source)
* คัมภีร์ชินกาลมาลีปกรณ์: รจนาโดยพระรัตนปัญญาเถระ จารึกเรื่องราวของพระอรหันต์สาวกผู้ทรงคุณวิเศษในสายวิชชาคุ้มครอง
* บันทึกประวัติสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต): รวบรวมโดย พระมหาเฮง ปญฺญาขโม (อดีตเจ้าอาวาสวัดระฆังฯ) และ ร.อ.มูล เฟื่องระเด็น ระบุถึงการรับการถ่ายทอดวิชชาจากเสด็จปู่ท้าวมหาพรหมชินนะปัญจะระโดยตรง
เสด็จปู่ท้าวมหาพรหมชินนะปัญจะระ มิได้เป็นเพียงตัวละครในตำนาน แต่มีตัวตนปรากฏชัดเจนในพระไตรปิฎกในฐานะพระอรหันต์สาวก และดำรงสภาวะมหาพรหมในปัจจุบันเพื่อสงเคราะห์โลกตามมหาปณิธาน