นี่คือ หลักฐานจากพระไตรปิฎก ที่จะช่วยปกป้องพระพุทธศาสนาและชี้ชัดว่า “ธรรมกาย” หรือ “วิชชาธรรมกาย” เป็นคำและหลักที่มีอยู่จริงในคัมภีร์ต้นฉบับ ไม่ใช่สิ่งแต่งขึ้นใหม่โดยลัทธิใด:
หลักฐานคำว่า “ธรรมกาย” ในพระไตรปิฎก (สังเขป)
1. อัคคัญญสูตร (ปาฏิกวรรค ทีฆนิกาย เล่ม 11)
พระพุทธเจ้าตรัสว่า:
> “...เพราะคำว่า ธรรมกาย ก็ดี พรหมกายก็ดี ธรรมภูต ก็ดี... เป็นชื่อของตถาคต”
“ธรรมกาย” ในบริบทนี้หมายถึงชื่อเรียกคุณภาพของพระพุทธเจ้า โดยเฉพาะลักษณะเชิงโลกุตร ไม่ใช่แนวคิดสมมติ
2. อปทาน มหาปชาบดีโคตมีเถรีปทาน
กล่าวว่า:
> “รูปกายนี้...ธรรมกายอันน่าเพลิดเพลินของหม่อมฉัน... พระองค์ทรงทำให้บริบูรณ์แล้ว”
สะท้อนว่า “ธรรมกาย” เป็นกายในกาย ขั้นสูงสุดของพระพุทธเจ้า
3. ขุททกนิกาย (อปทาน โสภิตวรรค, เอกุโปสถวรรค)
ตรัสว่า:
> “ชนทั้งหลายไม่อาจให้พระผู้มีพระภาคเจ้า ซึ่งทรงแสดงพระธรรมกาย... ใครเห็นแล้วจะไม่เลื่อมใสเล่า”
แสดงว่า “ธรรมกาย” เป็นคุณสมบัติอันเลิศ ซึ่งกล่าวถึงทั้งธรรมและพุทธะ
คำว่า “ธรรมกาย” ปรากฏในพระไตรปิฎกจริงถึง 4 แห่ง เป็น “นามเนมิฏฐก” (ชื่อที่บอกโดยคุณธรรม) ของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่แนวคิดสมมติหรือแนวคิดใหม่
เรียกเป็น กายในกาย (Supreme Body) หรือ กายโลกุตรธรรม
ปรากฏในบริบท “ผู้บรรลุธรรม” (เช่น พระโสดาบันขึ้นไป) และเป็นเป้าหมายแห่งการปฏิบัติอย่างชัดเจน
ใช้ในหลายคัมภีร์ (พระสูตร, อรรถกถา, วิสุทธิมรรค) ทั้งเถรวาทและมหายาน
หลักฐานตอบโต้ข้อกล่าวหาลัทธิธรรมกลาย
ข้อกล่าวหา ข้อเท็จจริง
ธรรมกายไม่มีในไตรปิฎก ขัดกับหลักฐานที่ปรากฏในหลายพระสูตรและอรรถกถา
นิพพานเป็นอัตตา พิสูจน์จากพระไตรปิฎกว่า นิพพานเป็นอนัตตา
วิชชาธรรมกายใหม่ “วิชชาธรรมกาย” คือ ความรู้แจ้งเรื่องธรรมกาย ซึ่งตามไตรปิฎกระบุว่าผู้เข้าถึงธรรมกายแล้วคือพระอริยเจ้า ไม่ใช่วิธีใหม่ผิดหลัก
“ธรรมกาย” คือคำในคัมภีร์ต้นฉบับ หมายถึง กายโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้า
วิชชาธรรมกาย คือ การบรรลุธรรมกาย หรือเข้าใจจิตกายลึกสุด ผผ่านอริยมรรคและปัญญา
1. ธรรมกายในพระไตรปิฎก 4 ครั้ง
อัคคัญญสูตร (Dīgha Nikāya, Paṭhika‑vagga, ปาฏิกวรรค ตีฆนิกาย เล่ม 11 ข้อ 55)
Apadāna (Khuddaka Nikāya, Sobhiṭa‑vagga)
แสดงว่า:
2. ในอรรถกถาและวิสุทธิมรรค
3. ธรรมกายในบาลี-สันสกฤต-จีน-เถรวาท
🔎 4. สรุปเชิงวิเคราะห์และโต้แย้ง
ข้อกล่าวหาข้อเท็จจริงจากหลักฐาน วิชชาธรรมกายลัทธิใหม่ตรงกันข้าม—คำว่า “ธรรมกาย” เป็นหลักคำสอนเก่าช้านาน เกี่ยวกับอริยเจ้านิพพานเป็นอัตตาพระไตรปิฎกระบุชัดว่า นิพพานเป็นอนัตตา, “สังขารเป็นอนัตตา” โดยตรงลัทธิธรรมกลายบิดเบือนพระบาลีกลับชี้ชัดว่าใช้หลักบาลีพยานชัดเจน ไม่ใช่การโกหกหรือดัดแปลง
ธรรมกาย ปรากฏในพระไตรปิฎกและอรรถกถาอย่างชัดเจน เป็นทั้ง ชื่อคุณสมบัติ และ สภาวะแห่งความรู้แจ้ง
วิชชาธรรมกาย จัดเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติธรรมขั้นสูงสุด ตรงตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า
การใช้วิชชาธรรมกายในชีวิตเพื่อเข้าถึงธรรมกายนั้นจึงไม่ขัดต่อพระศาสนา แต่เป็นส่วนหนึ่งของการเห็นแจ้ง
หลักฐานธรรมกายในพระไตรปิฎก
หลักฐานคำว่า “ธรรมกาย” ในพระไตรปิฎก (สังเขป)
1. อัคคัญญสูตร (ปาฏิกวรรค ทีฆนิกาย เล่ม 11)
พระพุทธเจ้าตรัสว่า:
> “...เพราะคำว่า ธรรมกาย ก็ดี พรหมกายก็ดี ธรรมภูต ก็ดี... เป็นชื่อของตถาคต”
“ธรรมกาย” ในบริบทนี้หมายถึงชื่อเรียกคุณภาพของพระพุทธเจ้า โดยเฉพาะลักษณะเชิงโลกุตร ไม่ใช่แนวคิดสมมติ
2. อปทาน มหาปชาบดีโคตมีเถรีปทาน
กล่าวว่า:
> “รูปกายนี้...ธรรมกายอันน่าเพลิดเพลินของหม่อมฉัน... พระองค์ทรงทำให้บริบูรณ์แล้ว”
สะท้อนว่า “ธรรมกาย” เป็นกายในกาย ขั้นสูงสุดของพระพุทธเจ้า
3. ขุททกนิกาย (อปทาน โสภิตวรรค, เอกุโปสถวรรค)
ตรัสว่า:
> “ชนทั้งหลายไม่อาจให้พระผู้มีพระภาคเจ้า ซึ่งทรงแสดงพระธรรมกาย... ใครเห็นแล้วจะไม่เลื่อมใสเล่า”
แสดงว่า “ธรรมกาย” เป็นคุณสมบัติอันเลิศ ซึ่งกล่าวถึงทั้งธรรมและพุทธะ
คำว่า “ธรรมกาย” ปรากฏในพระไตรปิฎกจริงถึง 4 แห่ง เป็น “นามเนมิฏฐก” (ชื่อที่บอกโดยคุณธรรม) ของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่แนวคิดสมมติหรือแนวคิดใหม่
เรียกเป็น กายในกาย (Supreme Body) หรือ กายโลกุตรธรรม
ปรากฏในบริบท “ผู้บรรลุธรรม” (เช่น พระโสดาบันขึ้นไป) และเป็นเป้าหมายแห่งการปฏิบัติอย่างชัดเจน
ใช้ในหลายคัมภีร์ (พระสูตร, อรรถกถา, วิสุทธิมรรค) ทั้งเถรวาทและมหายาน
หลักฐานตอบโต้ข้อกล่าวหาลัทธิธรรมกลาย
ข้อกล่าวหา ข้อเท็จจริง
ธรรมกายไม่มีในไตรปิฎก ขัดกับหลักฐานที่ปรากฏในหลายพระสูตรและอรรถกถา
นิพพานเป็นอัตตา พิสูจน์จากพระไตรปิฎกว่า นิพพานเป็นอนัตตา
วิชชาธรรมกายใหม่ “วิชชาธรรมกาย” คือ ความรู้แจ้งเรื่องธรรมกาย ซึ่งตามไตรปิฎกระบุว่าผู้เข้าถึงธรรมกายแล้วคือพระอริยเจ้า ไม่ใช่วิธีใหม่ผิดหลัก
“ธรรมกาย” คือคำในคัมภีร์ต้นฉบับ หมายถึง กายโลกุตรธรรมของพระพุทธเจ้า
วิชชาธรรมกาย คือ การบรรลุธรรมกาย หรือเข้าใจจิตกายลึกสุด ผผ่านอริยมรรคและปัญญา
1. ธรรมกายในพระไตรปิฎก 4 ครั้ง
อัคคัญญสูตร (Dīgha Nikāya, Paṭhika‑vagga, ปาฏิกวรรค ตีฆนิกาย เล่ม 11 ข้อ 55)
Apadāna (Khuddaka Nikāya, Sobhiṭa‑vagga)
แสดงว่า:
2. ในอรรถกถาและวิสุทธิมรรค
3. ธรรมกายในบาลี-สันสกฤต-จีน-เถรวาท
🔎 4. สรุปเชิงวิเคราะห์และโต้แย้ง
ข้อกล่าวหาข้อเท็จจริงจากหลักฐาน วิชชาธรรมกายลัทธิใหม่ตรงกันข้าม—คำว่า “ธรรมกาย” เป็นหลักคำสอนเก่าช้านาน เกี่ยวกับอริยเจ้านิพพานเป็นอัตตาพระไตรปิฎกระบุชัดว่า นิพพานเป็นอนัตตา, “สังขารเป็นอนัตตา” โดยตรงลัทธิธรรมกลายบิดเบือนพระบาลีกลับชี้ชัดว่าใช้หลักบาลีพยานชัดเจน ไม่ใช่การโกหกหรือดัดแปลง
ธรรมกาย ปรากฏในพระไตรปิฎกและอรรถกถาอย่างชัดเจน เป็นทั้ง ชื่อคุณสมบัติ และ สภาวะแห่งความรู้แจ้ง
วิชชาธรรมกาย จัดเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติธรรมขั้นสูงสุด ตรงตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า
การใช้วิชชาธรรมกายในชีวิตเพื่อเข้าถึงธรรมกายนั้นจึงไม่ขัดต่อพระศาสนา แต่เป็นส่วนหนึ่งของการเห็นแจ้ง