หนูเป็นวัยรุ่นมัธยมค่ะ ไม่เคยมีแฟนหรือคสพ.อะไรมาก่อน แต่ตอนนี้คบกับแฟนได้เกือบ 7 เดือนแล้วค่ะ แต่ปัญหาคือ หนูคิดว่าตัวเองดีไม่พอสำหรับเขา
หนูอยากรู้ว่าหนูควรทำยังไง ถ้าหนูยังอยากอยู่ในคสพ.นี้ แบบไม่ด้อยค่าตัวเอง
จากปีที่แล้วก็เป็นปีที่หนักสำหรับหนูมากๆ เพราะอยู่หอ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน และไม่ชอบตีสนิทกับเพื่อนๆค่ะ
มีปวดหัว นอนไม่หลับ ซึมไม่ทราบสาเหตุบ้างบ่อยๆ ไปสแกนสมองก็ไม่มีอะไรผิดปกติ กินยา คุยกับนักจิตของโรงเรียน 1323 ก็ช่วยได้แค่ไม่นานค่ะ
อีกซักพักก็กลับมาคิดมากใหม่ ส่วนใหญ่ที่คิดก็จะเป็นเรื่องเดิมๆแบบ ทำไมคนนี้ถึงเป็นแบบนี้ แบบนั้น ปัญหาสังคม เรื่องเศร้าๆที่เคยเกิดขึ้น
อะไรที่มันลึกๆหน่อยอะไรแบบนั้นค่ะ เรื่องดีๆก็มีนะคะ แต่น่าจะน้อยมากจริงๆ คิดวนไปวนมาแบบนั้น ไม่ทำอะไร เหม่อได้ทั้งวันเลยค่ะ
จนเริ่มปีใหม่ ปีนี้ หนูก็เป็นแบบนั้นไปได้ซักพัก จนมีพี่คนนึงทักมาคุยด้วยค่ะ ไม่ได้ทักมาว่าจีบตรงๆเลย แต่คุยไปคุยมาก็คิดว่าน่าจะจีบค่ะ
ตอนนั้นหนูก็เครียดๆ ไม่มีใครให้คุยด้วยเท่าไหร่ เลยเล่าหลายๆอย่างที่เครียดออกไปค่ะ พี่เขาก็รับฟังบ้าง ปลอบบ้าง
ช่วงแรกๆต่างคนต่างเข้าค่ายของตัวเองด้วย เวลาเล่นโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยมีแต่ก็ยังคุยกันค่ะ 5 นาที 10 นาที ก็เล่าว่าทำอะไรมาบ้าง บอกฝันดีส่งรูปบ้าง
จริงๆคือ หนูชอบพี่คนนี้มาก่อนอยู่แล้วค่ะ แต่ไม่ได้ชอบแบบจริงจังขนาดที่ต้องคบอะไรขนาดนั้น แค่อยากให้ตัวเองมีแรงบันดาลใจ
อยากไปโรงเรียนทุกๆวันเฉยๆ และพี่เขาก็น่าจะชอบคนขาวๆหุ่นสวยๆเหมือนตามโซเชียลอะไรแบบนั้น ซึ่งไม่มีอะไรเหมือนหนูเลยด้วยค่ะ
หนูเลยไม่หวังกับพี่คนนี้เลย และหนูก็ไม่อยากคบกับใครแค่เพระรูปลักษณ์ภายนอก(แบบไม่รู้นิสัย)ด้วย
ซึ่งตอนนั้นก็กลัวค่ะ คิดว่าเขาแกล้งรึเปล่า เพราะดูยังไง ก็คงไม่ชอบคนแบบหนูแน่ๆ หลังชนฝามากๆ
เป็นแบบั้นไปซักพัก จนปิดเทอมใหญ่ 2 เดือนแล้ว เราก็คุยกันไปทุกวันทุกวัน น้ำหยดลงหินทุกวัน หินก็กร่อนบ้าง เปิดเทอมก็ไปดูหนังกัน
แล้วก็คบกันเลยค่ะ หนูรู้สึกว่ามันเร็วมาก เพราะเคยมีเพื่อนที่ deep talk กันได้ทุกวัน เลยรู้สึกว่าการคุยสารทุกข์สุกดิบทุกวัน เป็นเรื่องธรรมดา
เลยคิดว่าเรายังรู้จักกันไม่พอ แต่ตอนนั้นเขาขอตอนเจอกัน หนูเลยถามกลับไปว่า ถ้าคบกันไป ยังไงก็ต้องเลิกกันซักวัน
เพราะหนูยังไม่รู้ว่าจะเรียนต่อที่เดิมมั้ย หรือถ้าต่อ อีกไม่นานเขาก็จบแล้ว เราก็คงจะเจอกันยาก เพราะอยู่คนละจังหวัด
แต่สุดท้ายก็คบกันค่ะ ได้รู้ว่าเขาเป็นคนน่ารักมาก รักครอบครัว ใจดี ใจเย็น พึ่งได้ ขัดกับภาพลักษณ์ที่หนูมองตอนเจอกันครั้งแรกแบบคนละคนเลย
หนูไม่ชอบเรื่องผู้หญิง เราเลยหาข้อตกลงเรื่องนี้กันบ่อย และค่อยๆลดลงทุกครั้งค่ะ จนสุดท้ายน่าจะแทบไม่มีผญ.ในโซเชียลของเขาเลย
หนูขอบคุณและเกรงใจเขามากที่ทำให้ขนาดนี้ แต่ไม่ต้องลงไปลึก หนูก็รู้ตัวว่าหนูยังไม่มั่นใจในตัวเองอยู่ดี หนูกลัวว่าเขาจะชอบคนที่สวยกว่า
ถ้าเขาเจอคนที่สวยกว่า เพราะหนูไม่ใช่คนสวยเลย และก่อนหน้านี้ ในขณะที่เขาชมหนูว่าสวยน่ารักยังไง แต่ก็อาจจะดูผู้หญิงคนอื่นอยู่เหมือนกัน
หนูกลัวมากว่าตัวเองจะไม่ใช่คนที่สวยที่สุดในสายตาเขา ต่อให้เราจะคุยเรื่องนี้กันหลายครั้ง และเขาก็ยอมให้หนูทุกครั้ง และหนูก็สัญญา
ว่าจะเลิกคิดเรื่องนี้ทุกครั้ง เพียงแต่ต้องใช้เวลา แต่คนที่ทำอย่างที่พูดได้จริงๆกลับมีแค่เขาคนเดียว ไม่ใช่หนูเลย หนูไม่อยากให้เขาคิดว่า
เขาทำให้หนูคิดมาก เพราะเขาก็เลิกเป็นแบบนั้นมานานแล้ว ตั้งแต่หนูบอก ทุกๆครั้งเขาก็ค่อยๆลด
หนูไม่คิดว่าหนูจะสำคัญกับใครขนาดที่สามารถทำให้ได้ขนาดนี้เลย
(หนูไม่ได้กลัวว่าเขาจะทักไปจีบคนอื่น ไม่ไว้ใจ หรือกลัวเขาจะคบซ้อนอะไรนะคะ แต่ไม่อยากให้ไปชื่นชมใครเลยนอกจากหนู
กลัวว่าเขาจะชื่นชมคนอื่นจากรูปร่างหน้าตาภายนอกที่ดีกว่าหนู เพราะพี่ในโรงเรียนบางคนก็สวยมากจริงๆ
แถมเขาก็ฟอลตต.อีก ก็กลัวเขาจะเผลอชื่นชมในใจไปค่ะ) หนูคิดว่ามันก็งี่เง่ามากจริงๆที่คิดเล็กคิดน้อยขนาดนี้
แต่เรื่องนี้หนักใจหนูมาก แค่เผลอไปเห็นผู้หญิงสวยๆที่เขาเคยฟอล ก็น้ำตาไหลฟูมฟายแล้วค่ะ
เราทั้งคู่คุยกันแล้วว่า ยังไงก็ไม่อยากเลิกกัน ในตอนนี้ เขาบอกว่าหนูทำให้เขาอยากเป็นคนที่ดีขึ้น เขาก็ทำให้หนูเป็นคนที่ดีขึ้นจริงๆค่ะ
หนูคิดมากเรื่องอื่นที่เคยคิดน้อยลงมากจริงๆ ดีกว่าการใช้ยา และหนูก็เข้าสังคมได้ดีกว่าเดิมมากๆ ตอนแรกหนูก็ว่าจะยอมแพ้กับทุกอย่างในชีวิตแล้ว
แต่เขาก็คอยอยู่กับหนู จนหนูอายที่จะให้เขาเห็นว่าหนูเหลวไหลแค่ไหน จนต้องถีบตัวเองให้ขยัน จนดีขึ้นในหลายๆด้านเหมือนตอนนี้
เสียแค่เรื่องคิดว่าดีไม่พอนี่แหละค่ะ ทั้งด้านหน้าตาและนิสัยที่อาจเป็นเด็กไปหน่อยบางที หนูเลยอยากเป็นคนที่ดีกว่านี้ค่ะ
จากทั้งหมด คำถามคือ หนูควรทำยังไงให้ตัวเองมีความมั่นใจมากขึ้นคะ หนูพยายามพัฒนาตัวเองจนคิดว่าสวยกว่าตอนที่เขาเจอหนูครั้งแรกแล้ว
แต่หนูก็ยังคิดว่ามันไม่พอจริงๆค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้นะคะ หนูอยากรู้จริงๆค่ะว่าควรทำยังไง แต่ช่วยใช้คำสุภาพและมีเหตุผลด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
อยากมีความพอใจในตัวเอง ควรทำยังไง
หนูอยากรู้ว่าหนูควรทำยังไง ถ้าหนูยังอยากอยู่ในคสพ.นี้ แบบไม่ด้อยค่าตัวเอง
จากปีที่แล้วก็เป็นปีที่หนักสำหรับหนูมากๆ เพราะอยู่หอ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน และไม่ชอบตีสนิทกับเพื่อนๆค่ะ
มีปวดหัว นอนไม่หลับ ซึมไม่ทราบสาเหตุบ้างบ่อยๆ ไปสแกนสมองก็ไม่มีอะไรผิดปกติ กินยา คุยกับนักจิตของโรงเรียน 1323 ก็ช่วยได้แค่ไม่นานค่ะ
อีกซักพักก็กลับมาคิดมากใหม่ ส่วนใหญ่ที่คิดก็จะเป็นเรื่องเดิมๆแบบ ทำไมคนนี้ถึงเป็นแบบนี้ แบบนั้น ปัญหาสังคม เรื่องเศร้าๆที่เคยเกิดขึ้น
อะไรที่มันลึกๆหน่อยอะไรแบบนั้นค่ะ เรื่องดีๆก็มีนะคะ แต่น่าจะน้อยมากจริงๆ คิดวนไปวนมาแบบนั้น ไม่ทำอะไร เหม่อได้ทั้งวันเลยค่ะ
จนเริ่มปีใหม่ ปีนี้ หนูก็เป็นแบบนั้นไปได้ซักพัก จนมีพี่คนนึงทักมาคุยด้วยค่ะ ไม่ได้ทักมาว่าจีบตรงๆเลย แต่คุยไปคุยมาก็คิดว่าน่าจะจีบค่ะ
ตอนนั้นหนูก็เครียดๆ ไม่มีใครให้คุยด้วยเท่าไหร่ เลยเล่าหลายๆอย่างที่เครียดออกไปค่ะ พี่เขาก็รับฟังบ้าง ปลอบบ้าง
ช่วงแรกๆต่างคนต่างเข้าค่ายของตัวเองด้วย เวลาเล่นโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยมีแต่ก็ยังคุยกันค่ะ 5 นาที 10 นาที ก็เล่าว่าทำอะไรมาบ้าง บอกฝันดีส่งรูปบ้าง
จริงๆคือ หนูชอบพี่คนนี้มาก่อนอยู่แล้วค่ะ แต่ไม่ได้ชอบแบบจริงจังขนาดที่ต้องคบอะไรขนาดนั้น แค่อยากให้ตัวเองมีแรงบันดาลใจ
อยากไปโรงเรียนทุกๆวันเฉยๆ และพี่เขาก็น่าจะชอบคนขาวๆหุ่นสวยๆเหมือนตามโซเชียลอะไรแบบนั้น ซึ่งไม่มีอะไรเหมือนหนูเลยด้วยค่ะ
หนูเลยไม่หวังกับพี่คนนี้เลย และหนูก็ไม่อยากคบกับใครแค่เพระรูปลักษณ์ภายนอก(แบบไม่รู้นิสัย)ด้วย
ซึ่งตอนนั้นก็กลัวค่ะ คิดว่าเขาแกล้งรึเปล่า เพราะดูยังไง ก็คงไม่ชอบคนแบบหนูแน่ๆ หลังชนฝามากๆ
เป็นแบบั้นไปซักพัก จนปิดเทอมใหญ่ 2 เดือนแล้ว เราก็คุยกันไปทุกวันทุกวัน น้ำหยดลงหินทุกวัน หินก็กร่อนบ้าง เปิดเทอมก็ไปดูหนังกัน
แล้วก็คบกันเลยค่ะ หนูรู้สึกว่ามันเร็วมาก เพราะเคยมีเพื่อนที่ deep talk กันได้ทุกวัน เลยรู้สึกว่าการคุยสารทุกข์สุกดิบทุกวัน เป็นเรื่องธรรมดา
เลยคิดว่าเรายังรู้จักกันไม่พอ แต่ตอนนั้นเขาขอตอนเจอกัน หนูเลยถามกลับไปว่า ถ้าคบกันไป ยังไงก็ต้องเลิกกันซักวัน
เพราะหนูยังไม่รู้ว่าจะเรียนต่อที่เดิมมั้ย หรือถ้าต่อ อีกไม่นานเขาก็จบแล้ว เราก็คงจะเจอกันยาก เพราะอยู่คนละจังหวัด
แต่สุดท้ายก็คบกันค่ะ ได้รู้ว่าเขาเป็นคนน่ารักมาก รักครอบครัว ใจดี ใจเย็น พึ่งได้ ขัดกับภาพลักษณ์ที่หนูมองตอนเจอกันครั้งแรกแบบคนละคนเลย
หนูไม่ชอบเรื่องผู้หญิง เราเลยหาข้อตกลงเรื่องนี้กันบ่อย และค่อยๆลดลงทุกครั้งค่ะ จนสุดท้ายน่าจะแทบไม่มีผญ.ในโซเชียลของเขาเลย
หนูขอบคุณและเกรงใจเขามากที่ทำให้ขนาดนี้ แต่ไม่ต้องลงไปลึก หนูก็รู้ตัวว่าหนูยังไม่มั่นใจในตัวเองอยู่ดี หนูกลัวว่าเขาจะชอบคนที่สวยกว่า
ถ้าเขาเจอคนที่สวยกว่า เพราะหนูไม่ใช่คนสวยเลย และก่อนหน้านี้ ในขณะที่เขาชมหนูว่าสวยน่ารักยังไง แต่ก็อาจจะดูผู้หญิงคนอื่นอยู่เหมือนกัน
หนูกลัวมากว่าตัวเองจะไม่ใช่คนที่สวยที่สุดในสายตาเขา ต่อให้เราจะคุยเรื่องนี้กันหลายครั้ง และเขาก็ยอมให้หนูทุกครั้ง และหนูก็สัญญา
ว่าจะเลิกคิดเรื่องนี้ทุกครั้ง เพียงแต่ต้องใช้เวลา แต่คนที่ทำอย่างที่พูดได้จริงๆกลับมีแค่เขาคนเดียว ไม่ใช่หนูเลย หนูไม่อยากให้เขาคิดว่า
เขาทำให้หนูคิดมาก เพราะเขาก็เลิกเป็นแบบนั้นมานานแล้ว ตั้งแต่หนูบอก ทุกๆครั้งเขาก็ค่อยๆลด
หนูไม่คิดว่าหนูจะสำคัญกับใครขนาดที่สามารถทำให้ได้ขนาดนี้เลย
(หนูไม่ได้กลัวว่าเขาจะทักไปจีบคนอื่น ไม่ไว้ใจ หรือกลัวเขาจะคบซ้อนอะไรนะคะ แต่ไม่อยากให้ไปชื่นชมใครเลยนอกจากหนู
กลัวว่าเขาจะชื่นชมคนอื่นจากรูปร่างหน้าตาภายนอกที่ดีกว่าหนู เพราะพี่ในโรงเรียนบางคนก็สวยมากจริงๆ
แถมเขาก็ฟอลตต.อีก ก็กลัวเขาจะเผลอชื่นชมในใจไปค่ะ) หนูคิดว่ามันก็งี่เง่ามากจริงๆที่คิดเล็กคิดน้อยขนาดนี้
แต่เรื่องนี้หนักใจหนูมาก แค่เผลอไปเห็นผู้หญิงสวยๆที่เขาเคยฟอล ก็น้ำตาไหลฟูมฟายแล้วค่ะ
เราทั้งคู่คุยกันแล้วว่า ยังไงก็ไม่อยากเลิกกัน ในตอนนี้ เขาบอกว่าหนูทำให้เขาอยากเป็นคนที่ดีขึ้น เขาก็ทำให้หนูเป็นคนที่ดีขึ้นจริงๆค่ะ
หนูคิดมากเรื่องอื่นที่เคยคิดน้อยลงมากจริงๆ ดีกว่าการใช้ยา และหนูก็เข้าสังคมได้ดีกว่าเดิมมากๆ ตอนแรกหนูก็ว่าจะยอมแพ้กับทุกอย่างในชีวิตแล้ว
แต่เขาก็คอยอยู่กับหนู จนหนูอายที่จะให้เขาเห็นว่าหนูเหลวไหลแค่ไหน จนต้องถีบตัวเองให้ขยัน จนดีขึ้นในหลายๆด้านเหมือนตอนนี้
เสียแค่เรื่องคิดว่าดีไม่พอนี่แหละค่ะ ทั้งด้านหน้าตาและนิสัยที่อาจเป็นเด็กไปหน่อยบางที หนูเลยอยากเป็นคนที่ดีกว่านี้ค่ะ
จากทั้งหมด คำถามคือ หนูควรทำยังไงให้ตัวเองมีความมั่นใจมากขึ้นคะ หนูพยายามพัฒนาตัวเองจนคิดว่าสวยกว่าตอนที่เขาเจอหนูครั้งแรกแล้ว
แต่หนูก็ยังคิดว่ามันไม่พอจริงๆค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้นะคะ หนูอยากรู้จริงๆค่ะว่าควรทำยังไง แต่ช่วยใช้คำสุภาพและมีเหตุผลด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ