Goodbye June
เพิ่งได้มีสมาธิกลับมาดูภาพยนตร์ยาวเต็มเรื่องได้ 2 เรื่อง
2 วันก่อน ดู the call of the wild
ที่ดูไปน้ำตาไหลไปเพราะคิดถึงน้องหมาของตัวเอง
วันนี้เปิด Netflix แล้วเห็นภาพยนตร์เรื่องนี้
มีดาราในดวงใจอย่าง คุณเคท วินสเลต
เป็นอีกเรื่องที่ดูแล้วอบอุ่นหัวใจ
แต่สำหรับเรา เราค่อนข้างเศร้าเพราะคิดถึงยายของตัวเอง
ยายเป็นคนดุ เจ้าระเบียบ และก็เข้มงวด เคยไม่ชอบยาย
แต่พอเติบโตและอายุมากจนวัยนี้
อยากขอบคุณที่ยายเลี้ยงมาด้วยวิธีการสอนแบบของยาย
มีวิชาชีวิตติดตัวมาจากยายมากมาย ที่มันจะออกมาโดยอัตโนมัติเมื่อถึงคราวที่จำเป็น
โดยส่วนตัวที่เศร้า เพราะช่วงสุดท้ายของชีวิตยาย
ยายควรได้มีช่วงเวลาดีๆ แบบในภาพยนตร์
ที่ลูกหลานพร้อมหน้า ปล่อยวางความขุ่นเคือง รักและปรองดองกันอย่างที่เคยเป็นในอดีต
ตอนยายเสีย
เราแอดมิทตึกเดียวกันกับที่ยายแอดมิท
เราเข้าแอดมิทก่อนหน้ายาย 17 วัน
เราอยู่ชั้น 4 อายุรกรรมหญิงรวม
ยายอยู่ชั้น 1 ห้องไอซียู
แม่แจ้ง 1669 พายายมาโรงพยาบาลเพราะยายหายใจไม่อิ่มเหนื่อยและเพลีย ตอนเช้ามืด
ยายเสียตอนตีหนึ่งของอีกวันถัดไป
ด้วยภาวะหัวใจล้มเหลว มีเครื่องช่วยหายใจ
ไม่มีลูกหลานห้อมล้อมเตียงแบบในภาพยนตร์
แม่กับพี่ชายอยู่บ้าน
น้าชายคนเล็กและน้าสะใภ้คนเล็กเป็นคนได้อยู่ดูใจยายคนสุดท้าย
ในงานศพ มีผู้คนมามากมาย เมื่อเสร็จพิธีก็จากไป
ตอนเก็บอัฐิที่วัด
มีแค่ไม่กี่ึคนที่ไป (เราอาการไม่ดี ลุกจากเตียงไม่ได้)
ตอนโปรยเถ้ากระดูกก็มีแค่น้าชายคนเล็กที่ไป
ทุกอย่างมันเงียบเหงา ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
เพราะความบาดหมางในครอบครัว
ยายคือคนที่แบกทุกอย่างในบ้านในครอบครัวยายเอง
ยายคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด
ยายคือเข็มทิศของครอบครัว
ยายเป็นผู้นำเคียงข้างตา
แต่ในวาระสุดท้าย
ยายคือคนที่ปวดใจที่สุดที่ได้เห็น
ลูกชายคนโตจากไปก่อนวัยอันควร
สามีเป็นสโตรกต่อหน้าต่อตาในวันที่ไม่มีใครอยู่บ้าน
ลูกๆ ทะเลาะกัน
ลูกกับหลานทะเลาะกัน
ลูกสะใภ้พูดถึงเงินทองมรดก
หลานๆที่เปิดลำโพงรถแห่เสียงดัง
จนขันในโอ่งกะเด้งกะดอน ยายบ่นนอนไม่หลับ เสียงดังจนยายบ่นว่าใจเต้นแรง
ก่อนหนึ่งวันยายจากไป
ยายควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุดก่อนจากไป
แต่เชื่อว่า
ยายไม่เคยโกรธ/เกลียดลูกหลานแม้แต่คนเดียว
ถึงวันนี้ ยังจดจำทุกคำสอนของยาย
จดจำรอยไม้เรียวที่ยายเคยตีเวลาดื้อ
จดจำรอยยิ้ม และอ้อมกอดที่เคยนอนกอดกันตอนป่วยหนัก
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยป่วยหนัก
จนมีเวลาได้อยู่กับยายทั้งกลางวันและกลางคืน 1 ปีเต็ม
คิดถึงยายเสมอ
คิดถึงคนบนฟ้า
Goodbye June
เพิ่งได้มีสมาธิกลับมาดูภาพยนตร์ยาวเต็มเรื่องได้ 2 เรื่อง
2 วันก่อน ดู the call of the wild
ที่ดูไปน้ำตาไหลไปเพราะคิดถึงน้องหมาของตัวเอง
วันนี้เปิด Netflix แล้วเห็นภาพยนตร์เรื่องนี้
มีดาราในดวงใจอย่าง คุณเคท วินสเลต
เป็นอีกเรื่องที่ดูแล้วอบอุ่นหัวใจ
แต่สำหรับเรา เราค่อนข้างเศร้าเพราะคิดถึงยายของตัวเอง
ยายเป็นคนดุ เจ้าระเบียบ และก็เข้มงวด เคยไม่ชอบยาย
แต่พอเติบโตและอายุมากจนวัยนี้
อยากขอบคุณที่ยายเลี้ยงมาด้วยวิธีการสอนแบบของยาย
มีวิชาชีวิตติดตัวมาจากยายมากมาย ที่มันจะออกมาโดยอัตโนมัติเมื่อถึงคราวที่จำเป็น
โดยส่วนตัวที่เศร้า เพราะช่วงสุดท้ายของชีวิตยาย
ยายควรได้มีช่วงเวลาดีๆ แบบในภาพยนตร์
ที่ลูกหลานพร้อมหน้า ปล่อยวางความขุ่นเคือง รักและปรองดองกันอย่างที่เคยเป็นในอดีต
ตอนยายเสีย
เราแอดมิทตึกเดียวกันกับที่ยายแอดมิท
เราเข้าแอดมิทก่อนหน้ายาย 17 วัน
เราอยู่ชั้น 4 อายุรกรรมหญิงรวม
ยายอยู่ชั้น 1 ห้องไอซียู
แม่แจ้ง 1669 พายายมาโรงพยาบาลเพราะยายหายใจไม่อิ่มเหนื่อยและเพลีย ตอนเช้ามืด
ยายเสียตอนตีหนึ่งของอีกวันถัดไป
ด้วยภาวะหัวใจล้มเหลว มีเครื่องช่วยหายใจ
ไม่มีลูกหลานห้อมล้อมเตียงแบบในภาพยนตร์
แม่กับพี่ชายอยู่บ้าน
น้าชายคนเล็กและน้าสะใภ้คนเล็กเป็นคนได้อยู่ดูใจยายคนสุดท้าย
ในงานศพ มีผู้คนมามากมาย เมื่อเสร็จพิธีก็จากไป
ตอนเก็บอัฐิที่วัด
มีแค่ไม่กี่ึคนที่ไป (เราอาการไม่ดี ลุกจากเตียงไม่ได้)
ตอนโปรยเถ้ากระดูกก็มีแค่น้าชายคนเล็กที่ไป
ทุกอย่างมันเงียบเหงา ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
เพราะความบาดหมางในครอบครัว
ยายคือคนที่แบกทุกอย่างในบ้านในครอบครัวยายเอง
ยายคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด
ยายคือเข็มทิศของครอบครัว
ยายเป็นผู้นำเคียงข้างตา
แต่ในวาระสุดท้าย
ยายคือคนที่ปวดใจที่สุดที่ได้เห็น
ลูกชายคนโตจากไปก่อนวัยอันควร
สามีเป็นสโตรกต่อหน้าต่อตาในวันที่ไม่มีใครอยู่บ้าน
ลูกๆ ทะเลาะกัน
ลูกกับหลานทะเลาะกัน
ลูกสะใภ้พูดถึงเงินทองมรดก
หลานๆที่เปิดลำโพงรถแห่เสียงดัง
จนขันในโอ่งกะเด้งกะดอน ยายบ่นนอนไม่หลับ เสียงดังจนยายบ่นว่าใจเต้นแรง
ก่อนหนึ่งวันยายจากไป
ยายควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุดก่อนจากไป
แต่เชื่อว่า
ยายไม่เคยโกรธ/เกลียดลูกหลานแม้แต่คนเดียว
ถึงวันนี้ ยังจดจำทุกคำสอนของยาย
จดจำรอยไม้เรียวที่ยายเคยตีเวลาดื้อ
จดจำรอยยิ้ม และอ้อมกอดที่เคยนอนกอดกันตอนป่วยหนัก
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยป่วยหนัก
จนมีเวลาได้อยู่กับยายทั้งกลางวันและกลางคืน 1 ปีเต็ม
คิดถึงยายเสมอ