ผมมีเเฟนคนล่าสุดครับ เเต่ว่าพึ่งเลิกไป...
*ผมขอเล่ายาวหน่อยนะครับ
คือผมเจอเเฟนคนนี้ผ่านเเอปๆนึง ผมกับเขาห่างกัน 1ปี ผมก็ไปหาเขาครั้งเเรกหลังจากคุยกันมา1-2เดือน ไปครั้งเเรกเขาก็เหมือนถามมาว่าเจออะไรมารึเปล่า เพราะช่วงนั้นผมหมองมาก เพราะปัญหาจากเเฟนเก่า
:
เล่าเสริมนะครับ คือเเฟนเก่าผมเป็นซึมเศร้า
มีการกรีดเเขนตัวเองบ้าง กินนํ้ายาปรับผ้านุ่มผสมนํ้ายาล้างจานบ้าง จนต้องเข้าโรงพยาบาล เเล้ว ตอนนั้นผมยังไม่ขึ้นมหาลัย ผมต้องหาตังค์เพื่อเอาไปเลี้ยงเเฟนเก่าผม ซึ่งผมได้เงินเดือน12000-12500บาท เเต่เเบ่งเงินให้เเม่5000 เลยเหลือต่อเดือนเนี้ย เเค่ไม่เท่าไหร่ ซึ่งตัวเเฟนเก่าผมเคยมีงานครับเเต่ได้เงินรายวันเเต่ออกเพราะเขาต้องการคนประจํา หลังจากออกจากงานเขาก็มีปัญหากับที่บ้านเขา เเล้วตัวผมเองก็มีปัญหากับเพื่อน กับเเม่ เพราะว่า
1. เขาไปขอเงินเพื่อนผมไปซื้อเสื้อของ วงๆนึง ตอนนั้นผมไปค่ายเขาชนไก่ ละผมไปไม่ได้ เเฟนนเก่าผมก็ไปขอเงินจากเพื่อนผมเเล้วผมก็มารู้ทีหลัง 2.คือหลังจากที่เขามีปัญหาที่บ้านเขา ผมก็เลยให้มานอนบ้านผม 1เดือน ซึ่งเป็นห้องพักเล็กๆ ผมอยู่กับเเม่2คน ในระยะ1เดือนนั้น เขาไม่ทําอะไรเลย อยู่เเต่ในที่นอน กางเกงในก็ให้เเม่ผมซักให้จนเเม่ผมไม่โอเค เพราะว่าเเม่ผมไม่ชอบคนที่ไม่ทํางานบ้าน จนผมต้องย้ายไปอยู่กับเเฟนเก่าที่หลังซอยหอป้า ตกเดือนละ3-4พันบาท ซึ่งนั้นเเหละครับ จุดที่เขากินนํ้ายา เเล้วผมต้องเอาเงินเดือนมาใช้จ่าย ตัวผมเองไม่สามารถอยู่ด้วยได้ทั้งวันเพราะผมต้องออกไปทํางานตั้งเเต่ 2โมงถึงเที่ยงคืน กว่าจะกลับก็ดึก)
: มีเรื่องยิบย่อยอีกนะครับ เเต่กลัวจะยาวเกินไป
พอผมเล่างี้ให้กับคนใหม่ฟัง มันเหมือนทําให้ผมรู้สึกโล่ง เขาบอกหน้าผมใสมากขึ้น5555
มันเลยทําให้ผมรู้สึกว่ามันทําให้ผมประหลาดใจที่เจอกันครั้งเเรกสามารถพูดอะไรอย่างงี้ได้เลย เพราะก่อนที่จะมาเจอคนนี้
:ผมนัดเจออีก2-3คนมาเเล้ว ทุกครั้งที่เจอผมรู้สึกตะกุกตะกักพูดไม่รู้เรื่อง บางทีหลังจากเจอกันก็ไม่ได้เจอกันเลย
:เเต่พอกับคนใหม่รู้สึกคุยได้ง่ายมากๆ มันเป็นความรู้สึกจริงๆ ที่ผมมองว่ามันยากสําหรับผมมากที่เขาเป็นคนเเรกที่ทําให้ผมรู้สึกอย่างงี้ นั่งร้องไห้ให้กัน หรือนั่ง Deep talk กัน ในการเจอกันครั้งเเรก
:หลังจากนั้นผมก็คุยจนได้คบกัน ต่อมาคือเขาต้องย้ายมาเรียน กทม.เเล้วเขาหาหอครับ ตัวผมเองมีห้องใหม่ที่เเม่ซื้อหลังจากเลิกกับเเฟนเก่า ซึ่งเป็น2ห้องนอน ผม 1 ห้อง เเม่ 1ห้อง
:เเฟนใหม่เขาอยากให้ผมไปอยู่กับเขาด้วยตัวผมเองก็ไม่ติด เเต่ติดเรื่องตังค์ ซึ่งผมเองขอเเม่ประมาณ7-8พัน เพื่อไปจ่ายประกันห้อง เเต่เเม่ไม่มีเเฟนผมเลยออกให้ เงินนั้นคือค่าเทอมที่เขาจะต้องจ่ายเพื่อเข้าเรียนซึ่งเป็นเงิน16000-17000บาท
:หลังจากย้ายมาผมกับเเฟนออกไปหางานครับ ได้งานร้านกาเเฟสําหรับผมคนเดียว เเต่เเฟนยังรอเรียก ซึ่งตัวผมควบ2งานคือ ร้านกาเเฟช่วงเช้าเเล้วเเต่กะ เเล้วงานร้านเหล้าช่วงเย็นถึง ตี1 วนลูปครับ3เดือน เเล้วการเดินทางของผมคือจักรยานคันนึงครับ ปั่นไปกลับ 12โลไปกลับต่อวัน จนบางเดือนเงินไม่พอต้องขายของใช้บางส่วนอย่างหูฟัง เเอพอร์ต กับ ไอเเพด เพื่อไปจ่ายค่าห้อง เเต่พอ 3 เดือนผมกับเเฟนไม่ไหวเพราะค่าห้องมันประมาณ 8-9พันต่อเดือน ซึ่งเเพงมากครับ ณ ตอนนั้นอาจจะคิดผิดที่เลือกหอนี้ เพราะหาในเน็ตละไม่ทีรถส่วนตัวที่จะไปสํารวจได้ครบทุกที่ ก็เลยขอเเม่ว่ามาอยู่ด้วยนะ ถ้ามีเงินจะย้ายออก
: หลังจากนั้นก็ย้ายมาห้องเเม่ ซึ่งเเรกๆก็ไม่มีอะไรครับ เเม่ต้อนรับดี
(ขอเล่านิดนึงนะครับ เเม่ผมเป็นคนที่หวงของในห้องมาก หวงห้องด้วย อะไรสกปรกจะบ่น)
: เเต่หลังจากนั้น ประเด็นเริ่มเกิดครับ
คือป้ากับเเม่ผมอยากรู้จักเเฟนผม เเต่เหมือนเขาถามหาตั้งเเต่อยู่หอเก่าก่อนย้ายมาห้องเเม่ครับ เขาก็ถามว่าทําไมถึงไม่มาเลย บลาๆ เเฟนผมเองก็ยังไม่พร้อมที่จะไป เพราะผมบอกป้าชอบถามเเบบ พ่อเเม่ทํางานอะไร อายุเท่าไหร่ อยู่ที่ไหน ยิบย่อยอีกเยอะไรเงี้ยครับ เเรกๆเขาก็ยังไม่บอกเหตุผลว่าทําไม หลังๆเขาก็บอกว่า เขาเเค่รู้สึกอึดอัดว่าทําไมถึงต้องทําเยอะเเยะมากมาย รู้เเค่ว่าเรา2คนเป็น
เเฟนกันเเค่นั้นก็พอ
(ตัวผมเองได้มีการไปเจอครอบครัวของเเฟนเรียบร้อยเเล้วนะครับ เเล้วพอไปถึงเขาไม่ได้มีการถามหรืออะไรเลย เเค่ถามว่าเรียนอะไร เพราะที่เหลือเขาก็ถามเเฟนผมหมด มันทําให้ผมเริ่มสงสัย ว่าทําไมป้ากับเเม่ถึงต้องถามมากมายขนาดนี้ เพราะเขาเคยบอกว่า เขากลัวว่าเเบบเดี๋ยวทําลูกเขาท้องเเล้วพ่อเเม่มาเรียกสินสอด หรือมาจับเรา
เเต่งงานกัน ซึ่งผมมองว่ามันไร้สาระมากครับกับปัจจุบัน)
:หลังจากนั้น ประเด็กอื่นเริ่มมาเรื่อยๆ
1. เเม่ผมชอบบ่นว่าห้องผมอ่ะ สกปรกซึ่งห้องผมกับเเม่มันเชื่อมกันเเล้วทีครัวตรงกลาง เเล้วห้องผมคือทางเข้าของบ้านครับทั้งๆที่มันคือ2ห้องนะครับ มีประตู2ด้านเเต่เเม่เลือกใช้ประตู ห้องผม
เเละห้องผมมีพระครับที่เเม่ไว้ไหว้พระ ซึ่งเเม่มองว่าถ้าสกปรกมันขัดการเงินของเเม่ มันจะไม่เจริญ มันนู้นนี้นั้น ซึ่งตัวผมมองว่าสิ่งที่เเม่คิดมันไม่ค่อยมีสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่
2.เเม่ผมบ่น ทั้งเรื่องห้องที่สกปรกไหนจะจานที่ไม่ล้าง ซึ่งตัวผมกับเเฟนอ่ะ เราทํากันตลอดนะครับถ้ามองว่าสกปรก บางทีจานก็ล้างครับหลังจากกินเสร็จ
***ประเด็นคือ เเม่ผมชอบบ่นว่าจานทําไมถึงไม่ล้าง ทั้งๆที่บางทีพวกผม2คนไม่ได้กิน เลยในวันนั้น เเม่จะบ่นว่าทําไมไม่ล้าง หรือบางทีผมกินเสร็จก็ขี้เกียจล้างก็เเช่ไว้
...เเม่จะพูดว่าฉันไม่ใช่ขี้ข้าพวกเธอนะ
...กินเสร็จก็ไม่ล้าง
ทั้งๆที่บ้างที่เเม่กินไม่ล้างพวกผมก็ไม่บ่น หรือบางทีล้างเเม่ก็ไม่เคยเห็นหรือชมเเต่พอไม่ล้างก็บ่น
3.เรื่องของห้องสกปรกคืออย่างที่ผมบอกว่าถ้ามันสกปรกจริงๆผม2คนก็จะเก็บ เเต่สําหรับเเม่คือมันสกปรกทุกวันอ่ะครับ ซึ่งมันไม่ใช่ครับ ผมบอกไปว่า คนเรามันอยู่ทุกวัน ไม่มีทางที่จะให้สะอาดได้ทุกวัน
ขนาดห้องเเม่สกปรกยังไม่เก็บเลย
4.บางทีมีญาติมาห้องช่วงเย็น หรือเพื่อนเเม่มาช่วงเย็น คือเขามาก็จะกินเหล้ากันเสียงดังกัน เเล้วพวกผม2คน ต้องการความเป็นส่วนตัวมากๆ เเล้วห้องครัวกลางห้องทางผ่านก็คือห้องผม มันทําให้ผมเเละเเฟนอึดอัดเพราะไม่กล้าที่จะออกจากที่นอนเพราะกลัวจะโดนทําเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง หรือเรื่อง
ไร้มารยาทอ่ะครับ
5.เเม่ผมอ่ะเป็นคนชอบไหว้พระมากเเล้วจุดธูปครับ
เเล้วมันมีควัน เเล้วสิ่งที่มันเกิดขึ้นคือ เเม่ผมจุดธูป เเต่ไม่เปิดหน้าต่างให้ ไม่ปิดเเอร์ให้ ไม่ทําให้ห้องมีอากาสที่ถ่ายเท เเล้วช่วงนั้นผม2คน เป็นหวัด เเล้วเเฟนผมเขาไม่ชอบควัน เขาก็สะกิดให้ผมตื่น
ผมก็เลยตื่นมาถามว่าทําไมถึงไม่ปิดเเอร์ ไม่เปิดหน้าต่างให้ สิ่งที่เเม่ตอบคือ ก็ไปเปิดหน้าต่างสิ ไม่งั้นก็ออกไปข้างนอก ไม่สบายก็ไปฉีดยาสิ อะไรเงี้ยครับ เเฟนผมก็เลยบอกว่าเเม่ควรที่จะขอโทษนะ ผมก็เลยบอกเเม่ให้ขอโทษอยู่หลายรอบ
สิ่งที่เเม่ทําคือ กราบครับ กราบพื้น3ครั้ง พร้อมพูดว่า เจริญล่ะพวก ทีเธออยู่กับฉัน(ก็คือผม)ฉันจุดตั้งเเต่เด็กไม่บ่น พอมีเเฟนถึงบ่นหรอ ผมเองก็ไม่ติดหรอกนะครับเเต่ถ้าหากเเฟนผมเเพ้ควันเป็นไรขึ้นมา จะรับผิดชอบยังไงไหว
ซึ่งสิ่งที่ผมกับเเฟนอยากได้ยินคือ เเม่ขอโทษนะลูก โอเคเดี๋ยววันหลังเเม่จะไม่จุดเเค่นั้นครับ
::หลังจากเกิดเหตุการณ์ทั้งหมด
ผมก็ได้มีการไปคุยกับเเม่ในเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นเเม่ผมกับมีท่าทีที่โมโหขึ้นมาทันที เเล้วเเม่ก็ปัดทุกอย่างที่ผมบอกเเม่ว่าเเม่ผิดนะ เเม่คิดอย่างงี้ไม่ถูกนะ ผมคุยกับเเม่มา5-6รอบ ทุกครั้งที่คุยกันเเม่จะมีท่าทีที่โมโหทุกครั้งตลอด ทั้งตอนที่เเม่ใจเย็นพอคุยตรงๆกับเเม่ เเม่ก็เป็นเเบบนี้ตลอด
--ผมยกตัวอย่างเรื่องที่คุย เช่น เรื่องเก็บห้องผมบอกว่าถ้าหากเเม่จะเก็บเเม่ห้ามบ่นได้ไหม เเต่สุดท้ายเเม่ก็ยังบ่น
::ซึ่งทุกครั้งที่เเม่ทะเลาะกับผมตอนที่ผมคุยกับเเม่ เเม่จะชอบพูด
::มันนรกส่งมาเกิด
::ไปอยู่กับ ห_ี นู่น ไปเลีย ห_ีนู้น
::ออกจากบ้านกูไป
::จะไปตายที่ไหนก็ไป
::ไหนจะเเช่งบ้างให้ตกนรก
หรือบางทีก็พาดพิงถึงเเฟนเเละครอบครัวเเฟนผม
::ทําไมครอบครัวถึงปล่อยมาไว้อย่างงี้
::บางทีผมต่อหน้าผมเเละเเฟนว่า
=ลูกผู้หญิงมีอีกเยอะบนโลกนี้ ไม่ได้เจอคนนี้คนเดียวหรอก ซึ่งมันเจ็บมากครับ ที่หลุดมาจากปากเเม่ผม
เเละอีกยิบย่อยนิดหน่อย
นี้หรอเเม่ของผม
*ผมขอเล่ายาวหน่อยนะครับ
คือผมเจอเเฟนคนนี้ผ่านเเอปๆนึง ผมกับเขาห่างกัน 1ปี ผมก็ไปหาเขาครั้งเเรกหลังจากคุยกันมา1-2เดือน ไปครั้งเเรกเขาก็เหมือนถามมาว่าเจออะไรมารึเปล่า เพราะช่วงนั้นผมหมองมาก เพราะปัญหาจากเเฟนเก่า
:
มีการกรีดเเขนตัวเองบ้าง กินนํ้ายาปรับผ้านุ่มผสมนํ้ายาล้างจานบ้าง จนต้องเข้าโรงพยาบาล เเล้ว ตอนนั้นผมยังไม่ขึ้นมหาลัย ผมต้องหาตังค์เพื่อเอาไปเลี้ยงเเฟนเก่าผม ซึ่งผมได้เงินเดือน12000-12500บาท เเต่เเบ่งเงินให้เเม่5000 เลยเหลือต่อเดือนเนี้ย เเค่ไม่เท่าไหร่ ซึ่งตัวเเฟนเก่าผมเคยมีงานครับเเต่ได้เงินรายวันเเต่ออกเพราะเขาต้องการคนประจํา หลังจากออกจากงานเขาก็มีปัญหากับที่บ้านเขา เเล้วตัวผมเองก็มีปัญหากับเพื่อน กับเเม่ เพราะว่า
1. เขาไปขอเงินเพื่อนผมไปซื้อเสื้อของ วงๆนึง ตอนนั้นผมไปค่ายเขาชนไก่ ละผมไปไม่ได้ เเฟนนเก่าผมก็ไปขอเงินจากเพื่อนผมเเล้วผมก็มารู้ทีหลัง 2.คือหลังจากที่เขามีปัญหาที่บ้านเขา ผมก็เลยให้มานอนบ้านผม 1เดือน ซึ่งเป็นห้องพักเล็กๆ ผมอยู่กับเเม่2คน ในระยะ1เดือนนั้น เขาไม่ทําอะไรเลย อยู่เเต่ในที่นอน กางเกงในก็ให้เเม่ผมซักให้จนเเม่ผมไม่โอเค เพราะว่าเเม่ผมไม่ชอบคนที่ไม่ทํางานบ้าน จนผมต้องย้ายไปอยู่กับเเฟนเก่าที่หลังซอยหอป้า ตกเดือนละ3-4พันบาท ซึ่งนั้นเเหละครับ จุดที่เขากินนํ้ายา เเล้วผมต้องเอาเงินเดือนมาใช้จ่าย ตัวผมเองไม่สามารถอยู่ด้วยได้ทั้งวันเพราะผมต้องออกไปทํางานตั้งเเต่ 2โมงถึงเที่ยงคืน กว่าจะกลับก็ดึก)
: มีเรื่องยิบย่อยอีกนะครับ เเต่กลัวจะยาวเกินไป
พอผมเล่างี้ให้กับคนใหม่ฟัง มันเหมือนทําให้ผมรู้สึกโล่ง เขาบอกหน้าผมใสมากขึ้น5555
มันเลยทําให้ผมรู้สึกว่ามันทําให้ผมประหลาดใจที่เจอกันครั้งเเรกสามารถพูดอะไรอย่างงี้ได้เลย เพราะก่อนที่จะมาเจอคนนี้
:ผมนัดเจออีก2-3คนมาเเล้ว ทุกครั้งที่เจอผมรู้สึกตะกุกตะกักพูดไม่รู้เรื่อง บางทีหลังจากเจอกันก็ไม่ได้เจอกันเลย
:เเต่พอกับคนใหม่รู้สึกคุยได้ง่ายมากๆ มันเป็นความรู้สึกจริงๆ ที่ผมมองว่ามันยากสําหรับผมมากที่เขาเป็นคนเเรกที่ทําให้ผมรู้สึกอย่างงี้ นั่งร้องไห้ให้กัน หรือนั่ง Deep talk กัน ในการเจอกันครั้งเเรก
:หลังจากนั้นผมก็คุยจนได้คบกัน ต่อมาคือเขาต้องย้ายมาเรียน กทม.เเล้วเขาหาหอครับ ตัวผมเองมีห้องใหม่ที่เเม่ซื้อหลังจากเลิกกับเเฟนเก่า ซึ่งเป็น2ห้องนอน ผม 1 ห้อง เเม่ 1ห้อง
:เเฟนใหม่เขาอยากให้ผมไปอยู่กับเขาด้วยตัวผมเองก็ไม่ติด เเต่ติดเรื่องตังค์ ซึ่งผมเองขอเเม่ประมาณ7-8พัน เพื่อไปจ่ายประกันห้อง เเต่เเม่ไม่มีเเฟนผมเลยออกให้ เงินนั้นคือค่าเทอมที่เขาจะต้องจ่ายเพื่อเข้าเรียนซึ่งเป็นเงิน16000-17000บาท
:หลังจากย้ายมาผมกับเเฟนออกไปหางานครับ ได้งานร้านกาเเฟสําหรับผมคนเดียว เเต่เเฟนยังรอเรียก ซึ่งตัวผมควบ2งานคือ ร้านกาเเฟช่วงเช้าเเล้วเเต่กะ เเล้วงานร้านเหล้าช่วงเย็นถึง ตี1 วนลูปครับ3เดือน เเล้วการเดินทางของผมคือจักรยานคันนึงครับ ปั่นไปกลับ 12โลไปกลับต่อวัน จนบางเดือนเงินไม่พอต้องขายของใช้บางส่วนอย่างหูฟัง เเอพอร์ต กับ ไอเเพด เพื่อไปจ่ายค่าห้อง เเต่พอ 3 เดือนผมกับเเฟนไม่ไหวเพราะค่าห้องมันประมาณ 8-9พันต่อเดือน ซึ่งเเพงมากครับ ณ ตอนนั้นอาจจะคิดผิดที่เลือกหอนี้ เพราะหาในเน็ตละไม่ทีรถส่วนตัวที่จะไปสํารวจได้ครบทุกที่ ก็เลยขอเเม่ว่ามาอยู่ด้วยนะ ถ้ามีเงินจะย้ายออก
: หลังจากนั้นก็ย้ายมาห้องเเม่ ซึ่งเเรกๆก็ไม่มีอะไรครับ เเม่ต้อนรับดี
(ขอเล่านิดนึงนะครับ เเม่ผมเป็นคนที่หวงของในห้องมาก หวงห้องด้วย อะไรสกปรกจะบ่น)
: เเต่หลังจากนั้น ประเด็นเริ่มเกิดครับ
คือป้ากับเเม่ผมอยากรู้จักเเฟนผม เเต่เหมือนเขาถามหาตั้งเเต่อยู่หอเก่าก่อนย้ายมาห้องเเม่ครับ เขาก็ถามว่าทําไมถึงไม่มาเลย บลาๆ เเฟนผมเองก็ยังไม่พร้อมที่จะไป เพราะผมบอกป้าชอบถามเเบบ พ่อเเม่ทํางานอะไร อายุเท่าไหร่ อยู่ที่ไหน ยิบย่อยอีกเยอะไรเงี้ยครับ เเรกๆเขาก็ยังไม่บอกเหตุผลว่าทําไม หลังๆเขาก็บอกว่า เขาเเค่รู้สึกอึดอัดว่าทําไมถึงต้องทําเยอะเเยะมากมาย รู้เเค่ว่าเรา2คนเป็น
เเฟนกันเเค่นั้นก็พอ
(ตัวผมเองได้มีการไปเจอครอบครัวของเเฟนเรียบร้อยเเล้วนะครับ เเล้วพอไปถึงเขาไม่ได้มีการถามหรืออะไรเลย เเค่ถามว่าเรียนอะไร เพราะที่เหลือเขาก็ถามเเฟนผมหมด มันทําให้ผมเริ่มสงสัย ว่าทําไมป้ากับเเม่ถึงต้องถามมากมายขนาดนี้ เพราะเขาเคยบอกว่า เขากลัวว่าเเบบเดี๋ยวทําลูกเขาท้องเเล้วพ่อเเม่มาเรียกสินสอด หรือมาจับเรา
เเต่งงานกัน ซึ่งผมมองว่ามันไร้สาระมากครับกับปัจจุบัน)
:หลังจากนั้น ประเด็กอื่นเริ่มมาเรื่อยๆ
1. เเม่ผมชอบบ่นว่าห้องผมอ่ะ สกปรกซึ่งห้องผมกับเเม่มันเชื่อมกันเเล้วทีครัวตรงกลาง เเล้วห้องผมคือทางเข้าของบ้านครับทั้งๆที่มันคือ2ห้องนะครับ มีประตู2ด้านเเต่เเม่เลือกใช้ประตู ห้องผม
เเละห้องผมมีพระครับที่เเม่ไว้ไหว้พระ ซึ่งเเม่มองว่าถ้าสกปรกมันขัดการเงินของเเม่ มันจะไม่เจริญ มันนู้นนี้นั้น ซึ่งตัวผมมองว่าสิ่งที่เเม่คิดมันไม่ค่อยมีสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่
2.เเม่ผมบ่น ทั้งเรื่องห้องที่สกปรกไหนจะจานที่ไม่ล้าง ซึ่งตัวผมกับเเฟนอ่ะ เราทํากันตลอดนะครับถ้ามองว่าสกปรก บางทีจานก็ล้างครับหลังจากกินเสร็จ
***ประเด็นคือ เเม่ผมชอบบ่นว่าจานทําไมถึงไม่ล้าง ทั้งๆที่บางทีพวกผม2คนไม่ได้กิน เลยในวันนั้น เเม่จะบ่นว่าทําไมไม่ล้าง หรือบางทีผมกินเสร็จก็ขี้เกียจล้างก็เเช่ไว้
...เเม่จะพูดว่าฉันไม่ใช่ขี้ข้าพวกเธอนะ
...กินเสร็จก็ไม่ล้าง
ทั้งๆที่บ้างที่เเม่กินไม่ล้างพวกผมก็ไม่บ่น หรือบางทีล้างเเม่ก็ไม่เคยเห็นหรือชมเเต่พอไม่ล้างก็บ่น
3.เรื่องของห้องสกปรกคืออย่างที่ผมบอกว่าถ้ามันสกปรกจริงๆผม2คนก็จะเก็บ เเต่สําหรับเเม่คือมันสกปรกทุกวันอ่ะครับ ซึ่งมันไม่ใช่ครับ ผมบอกไปว่า คนเรามันอยู่ทุกวัน ไม่มีทางที่จะให้สะอาดได้ทุกวัน
ขนาดห้องเเม่สกปรกยังไม่เก็บเลย
4.บางทีมีญาติมาห้องช่วงเย็น หรือเพื่อนเเม่มาช่วงเย็น คือเขามาก็จะกินเหล้ากันเสียงดังกัน เเล้วพวกผม2คน ต้องการความเป็นส่วนตัวมากๆ เเล้วห้องครัวกลางห้องทางผ่านก็คือห้องผม มันทําให้ผมเเละเเฟนอึดอัดเพราะไม่กล้าที่จะออกจากที่นอนเพราะกลัวจะโดนทําเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง หรือเรื่อง
ไร้มารยาทอ่ะครับ
5.เเม่ผมอ่ะเป็นคนชอบไหว้พระมากเเล้วจุดธูปครับ
เเล้วมันมีควัน เเล้วสิ่งที่มันเกิดขึ้นคือ เเม่ผมจุดธูป เเต่ไม่เปิดหน้าต่างให้ ไม่ปิดเเอร์ให้ ไม่ทําให้ห้องมีอากาสที่ถ่ายเท เเล้วช่วงนั้นผม2คน เป็นหวัด เเล้วเเฟนผมเขาไม่ชอบควัน เขาก็สะกิดให้ผมตื่น
ผมก็เลยตื่นมาถามว่าทําไมถึงไม่ปิดเเอร์ ไม่เปิดหน้าต่างให้ สิ่งที่เเม่ตอบคือ ก็ไปเปิดหน้าต่างสิ ไม่งั้นก็ออกไปข้างนอก ไม่สบายก็ไปฉีดยาสิ อะไรเงี้ยครับ เเฟนผมก็เลยบอกว่าเเม่ควรที่จะขอโทษนะ ผมก็เลยบอกเเม่ให้ขอโทษอยู่หลายรอบ
สิ่งที่เเม่ทําคือ กราบครับ กราบพื้น3ครั้ง พร้อมพูดว่า เจริญล่ะพวก ทีเธออยู่กับฉัน(ก็คือผม)ฉันจุดตั้งเเต่เด็กไม่บ่น พอมีเเฟนถึงบ่นหรอ ผมเองก็ไม่ติดหรอกนะครับเเต่ถ้าหากเเฟนผมเเพ้ควันเป็นไรขึ้นมา จะรับผิดชอบยังไงไหว
ซึ่งสิ่งที่ผมกับเเฟนอยากได้ยินคือ เเม่ขอโทษนะลูก โอเคเดี๋ยววันหลังเเม่จะไม่จุดเเค่นั้นครับ
::หลังจากเกิดเหตุการณ์ทั้งหมด
ผมก็ได้มีการไปคุยกับเเม่ในเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นเเม่ผมกับมีท่าทีที่โมโหขึ้นมาทันที เเล้วเเม่ก็ปัดทุกอย่างที่ผมบอกเเม่ว่าเเม่ผิดนะ เเม่คิดอย่างงี้ไม่ถูกนะ ผมคุยกับเเม่มา5-6รอบ ทุกครั้งที่คุยกันเเม่จะมีท่าทีที่โมโหทุกครั้งตลอด ทั้งตอนที่เเม่ใจเย็นพอคุยตรงๆกับเเม่ เเม่ก็เป็นเเบบนี้ตลอด
--ผมยกตัวอย่างเรื่องที่คุย เช่น เรื่องเก็บห้องผมบอกว่าถ้าหากเเม่จะเก็บเเม่ห้ามบ่นได้ไหม เเต่สุดท้ายเเม่ก็ยังบ่น
::ซึ่งทุกครั้งที่เเม่ทะเลาะกับผมตอนที่ผมคุยกับเเม่ เเม่จะชอบพูด
::มันนรกส่งมาเกิด
::ไปอยู่กับ ห_ี นู่น ไปเลีย ห_ีนู้น
::ออกจากบ้านกูไป
::จะไปตายที่ไหนก็ไป
::ไหนจะเเช่งบ้างให้ตกนรก
หรือบางทีก็พาดพิงถึงเเฟนเเละครอบครัวเเฟนผม
::ทําไมครอบครัวถึงปล่อยมาไว้อย่างงี้
::บางทีผมต่อหน้าผมเเละเเฟนว่า
=ลูกผู้หญิงมีอีกเยอะบนโลกนี้ ไม่ได้เจอคนนี้คนเดียวหรอก ซึ่งมันเจ็บมากครับ ที่หลุดมาจากปากเเม่ผม
เเละอีกยิบย่อยนิดหน่อย