เรื่องครอบครัว

คือ ผมเป็นลูกเเฝดเเล้วมียายเขาเป็นคนที่ตรรกะประหลาด คือเวลาจะใช้งานก็จะใช้เเต่ผมก็ยอมรับผมมีบ่นบ้างตามสไตล์ของผมส่วนอีกคนนายสบาย เเล้วเขาชอบเอาผมไปนินทาว่าหลานขี้บ่นนู้นนี่สารพัดทั้งที่มีอะไรผมทำให้ตลอดอย่างส่าสุดเขาอยากซีอมบ้านเขาก็เขาของเขาปกติเเล้วมีคนเเถวบ้านมาคุยด้วยเขาก็เอาผมไปว่าทั้งที่ผมก็อยู่ตรงนั้นบอกว่าผมขี้บ่นไม่ได้เรื่องใช้ไม่ได้ทั้งที่เขาก็ยังไม่ได้ใข้ผมเลยสรุปอยู่เฉยก็ผิด เเล้วชอบบอกผมสร้างนี้สร้างสินทั้งที่ถ้าเขาไม่เจอพ่อผมเขาก็ไม่มีเงินไปไถ่หนี้เเล้วคำนี้มันทำลายผมมากเขาชอบพูดว่าถ้าเเม่ผมเชื่อฟังเขาคงจะไม่มีหนี้ เเล้วการทำกับข้าวครั้งก่อนผมทำผัดคะน้าเเล้วผมชอบการเอากระเทียมมาสับมากกว่าเลยทำกินเเบบนั้นเขาก็พูดทำเเบบนี้ทำไมนู่นนี่นั่นคนอื่นเขาไม่ทำเเบบนี้หรอกเเล้วอยากจะทำเเบบนี้ที่ไหนก็ทำเเต่อย่ามาทำที่นี้คือเเม้เเต่ความชอบก็ดูถูกกันได้ พอบอกก็อีโก้จัดไม่ฟังอย่างทำบ้านที่ผมบอกไปเขาก็พูดทำไมไม่มายืนดูล่ะทำไมต้องให้เรียกไม่ใช้อะไรเพราะผมเคยทำให้ไปยืนรอยืนถามเขาก็ชอบพูดเกะกะ เเล้วก็ชอบพูดว่าคนอย่างไม่มีทางตักข้าวให้เขากินหรอกคือผมก็ไม่ได้ว่างจนถึงขั้นมาดูว่ากินข้าวตอนไหนหรอกนะ ไม่มีอะไรครับตั้งไว้ระบายเหนื่อยไม่รู้ว่าที่เขาหรือผมประหลาดกันเเน่