"อานาปานสติภาวนา
ถือลมหายใจเข้า หายใจออกเป็นอารมณ์
ของใจ มีความรู้ และสติอยู่กับลมหายใจเข้า-ออก
เบื้องต้น...
การตั้งลม ควรตั้งที่ปลายจมูก หรือเพดาน
เพราะเป็นที่กระทบลมหายใจ พอถือเอาเป็น
เครื่องหมายได้
เมื่อทำจนชำนาญ และลมละเอียดเข้าเท่าไร
จะค่อยรู้...หรือเข้าใจความสัมผัสของลมเข้า
ไปโดยลำดับ จนปรากฏลมที่อยู่ท่ามกลางอก หรือลิ้นปี่เเห่งเดียว
ทีนี้! จงกำหนดลม ณ ที่นั้น ไม่ต้องกังวลออกมากำหนด หรือตามรู้ลมที่ปลายจมูก หรือเพดานอีกต่อไป
การกำหนดลม จะตามด้วยพุทโธ
เป็นคำบริกรรมกำกับลมหายใจเข้า-ออกด้วยก็ได้ เพื่อเป็นการพยุงผู้รู้ให้เด่น จะได้ปรากฏลมชัดขึ้น กับใจ เมื่อชำนาญในลมแล้ว...
ต่อไปทุกครั้งที่กำหนด จงกำหนดลงที่ลม
หายใจ ท่ามกลางอก หรือลิ้นปี่โดยเฉพาะ
ทั้งนี้ สำคัญอยู่ที่สติ...
จงตั้งสติ กับใจ ให้มีความรู้สึกในลมทุกขณะ
ที่ลมเข้า และลมออก สั้น หรือยาว
จนกว่า...จะรู้ชัด
ในลมหายใจ มีความละเอียดเข้าไปทุกที
และจนปรากฏความละเอียดของลม กับใจ
เป็นอันเดียวกัน
ทีนี้! ให้กำหนดลมอยู่จำเพาะใจ
ไม่ต้องกังวล ในคำบริกรรมใดๆ ทั้งสิ้น
เพราะการกำหนดลมเข้า-ออก
และสั้น-ยาว ตลอดคำบริกรรมนั้น ๆ
ก็เพื่อ...จะให้จิตถึงความละเอียด
เมื่อถึงลมละเอียดที่สุด...
จิต จะปรากฏมีความสว่างไสว เยือกเย็น
เป็นความสงบสุข และรู้ อยู่...เฉพาะใจ
ไม่เกี่ยวข้อง กับอารมณ์ใดๆ
แม้ที่สุดกองลม ก็ลดละความเกี่ยวข้อง
ในขณะนั้น...
ไม่มี...ความกังวล
เพราะจิตวางภาระ มีความรู้อยู่...จำเพาะใจ
ดวงเดียว คือเป็นหนึ่ง นี่คือ ผลที่ได้รับ จาก...
การเจริญอานาปานสติกรรมฐาน."
-------------------------------------------------------------------
องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน.
หลวงตาบัวสอนฝึกอานาปาสติ
ถือลมหายใจเข้า หายใจออกเป็นอารมณ์
ของใจ มีความรู้ และสติอยู่กับลมหายใจเข้า-ออก
เบื้องต้น...
การตั้งลม ควรตั้งที่ปลายจมูก หรือเพดาน
เพราะเป็นที่กระทบลมหายใจ พอถือเอาเป็น
เครื่องหมายได้
เมื่อทำจนชำนาญ และลมละเอียดเข้าเท่าไร
จะค่อยรู้...หรือเข้าใจความสัมผัสของลมเข้า
ไปโดยลำดับ จนปรากฏลมที่อยู่ท่ามกลางอก หรือลิ้นปี่เเห่งเดียว
ทีนี้! จงกำหนดลม ณ ที่นั้น ไม่ต้องกังวลออกมากำหนด หรือตามรู้ลมที่ปลายจมูก หรือเพดานอีกต่อไป
การกำหนดลม จะตามด้วยพุทโธ
เป็นคำบริกรรมกำกับลมหายใจเข้า-ออกด้วยก็ได้ เพื่อเป็นการพยุงผู้รู้ให้เด่น จะได้ปรากฏลมชัดขึ้น กับใจ เมื่อชำนาญในลมแล้ว...
ต่อไปทุกครั้งที่กำหนด จงกำหนดลงที่ลม
หายใจ ท่ามกลางอก หรือลิ้นปี่โดยเฉพาะ
ทั้งนี้ สำคัญอยู่ที่สติ...
จงตั้งสติ กับใจ ให้มีความรู้สึกในลมทุกขณะ
ที่ลมเข้า และลมออก สั้น หรือยาว
จนกว่า...จะรู้ชัด
ในลมหายใจ มีความละเอียดเข้าไปทุกที
และจนปรากฏความละเอียดของลม กับใจ
เป็นอันเดียวกัน
ทีนี้! ให้กำหนดลมอยู่จำเพาะใจ
ไม่ต้องกังวล ในคำบริกรรมใดๆ ทั้งสิ้น
เพราะการกำหนดลมเข้า-ออก
และสั้น-ยาว ตลอดคำบริกรรมนั้น ๆ
ก็เพื่อ...จะให้จิตถึงความละเอียด
เมื่อถึงลมละเอียดที่สุด...
จิต จะปรากฏมีความสว่างไสว เยือกเย็น
เป็นความสงบสุข และรู้ อยู่...เฉพาะใจ
ไม่เกี่ยวข้อง กับอารมณ์ใดๆ
แม้ที่สุดกองลม ก็ลดละความเกี่ยวข้อง
ในขณะนั้น...
ไม่มี...ความกังวล
เพราะจิตวางภาระ มีความรู้อยู่...จำเพาะใจ
ดวงเดียว คือเป็นหนึ่ง นี่คือ ผลที่ได้รับ จาก...
การเจริญอานาปานสติกรรมฐาน."
-------------------------------------------------------------------
องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน.