รู้จักคนๆหนึ่งครับ อาจจะไม่สนิทถึงขั้นเพื่อน แต่ก็คิดว่ารู้จักกันนานดีพอสมควรครับ รับราชการเป็นครูครับ ก็คือรู้จักกันตอนเป็นตำแหน่งครู ก็เรียกครู(ชื่อแก) มาตลอด แล้วก็ห่างหายกันไปสักพัก มาเจอกันอีกที่ หน้าที่การงานก็ปรับขึ้น ตำแหน่งก็ปรับขึ้น ขึ้นเป็น รองผู้อำนวยการ
คือตอนที่มาเจอกันอีกที นี่พูดคุยกันทางไลน์ก่อน ผมก็เรียก ครู(ชื่อแก) คามที่คุ้นเคย แกก็เขียนกลับว่า เดี๋ยวนี้งานเยอะขึ้น ขึ้นเป็นรองฯแล้ว ไม่ได้เป็นครูแล้ว เป็นรองฯแล้ว ผมก็ไม่ทันคิด ก็ยังบอกกลับไปว่า โอ้ยยินดีด้วยครับ ครู(ชื่อแก) โดยความคุ้นเคยเหมือนเดิม
แกอ่านไลน์แล้วแกไม่ตอบ แล้วก็เงียบไป ...อีกวันแกทักมาว่า นี่อ่ะ รองฯมีเรื่องอยากจะประสานโตโต้เรื่อง ....(ธุระที่ผมทำอยู่)
ผมก็ครับ ครู(ชื่อแก) เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมว่างผมเข้าไปหาครู(ชื่อแก) ครับ ไม่ทราบพรุ่งนี้ว่างมั้ยครับ
แกตอบมาว่า พรุ่งนี้รองฯไม่ว่าง ขอเป็นวันมะรืนได้มั้ย ผมก็บอกว่าได้ครับ แล้วเราก็คุยกันอีกนิดหน่อย
พอวันที่ไปเจอแกที่โรงเรียน คุยธุระกัน ผมก็ยังเรียกแกว่าครูอยู่เหมือนเดิม แต่ภาษากายมันฟ้องออกมา ว่าแกออกจะไม่ค่อยพอใจ
แกก็จะเรียกตัวเองว่ารองฯ(ชื่อแก) อย่างโน้นรองฯอย่างนี้
ผมก็เลยเริ่มเอ๊ะแล้ว จำได้ว่าเมื่อก่อนเราคุยกันแกก็เรียกตัวเองว่า ผม หรือไม่ก็ครู(ชื่อแก) แต่ตอนนี้ เปลี่ยนมาเป็น รองฯ
พอเริ่มได้สติ ผมก็คุยธุระต่อไป โดยลองเปลี่ยนเรียกแก ว่า รองฯ(ชื่อแก)....... แกสดชื่นขึ้นทันทีแล้วดูจะพึงพอใจมากๆ แล้วก้เริ่มคุยดีขึ้น
ผมก็เลยอ๋อ....... สวมหัวโขนนี่เอง เข้าใจละ ในใจก็เริ่มสงสารแก คิดในใจ ตำแหน่งอยู่ไม่นาน มิตรภาพยืนยาว
ก็คุยแล้วทำธุระกันต่อไปจนจบ
มาล่าสุด ได้ข่าวแว่วๆมาว่า ปีหน้าอาจจะได้ขึ้นเป็น ผ.อ เป็นผู้อำนวยการ
ผมคงจะต้องเปลี่ยนไปเรียกแก ผ.อ.
แต่คิดว่าคงจะไม่ได้เรียกมากกว่า ยึดติดอย่างนี้ ตำแหน่งหัวโขนอย่างนี้ มิตรภาพจางหายครับ คงจะไม่เป็นฝ่ายเข้าไปหาแกแน่
ถ้าเป็นทางการทางงานราชการ ผมเคารพคุณ ตามหน้าที่การงาน แต่ถ้านอกเวลาราชการ คุณก็คือเพื่อนที่ผมรู้จักมาแต่ไหนแต่ไร
ถ้าคุณสวมหัวโขนนอกเวลาราชการ ผมก็คงไม่เหลือมิตรภาพให้คุณได้
(นอกเรื่อง)
เคยจำได้ พลเอก เปรมฯ มีเพื่อนสนิทปั่นสามล้ออยู่ที่สงขลา วันหนึ่งแกไปราชการที่สงขลา ประชาชนก็มายืนต้อนรับแก เพื่อนแกก็มายืนต้อนรับแก
พอแกเดินผ่าน เพื่อนแกก็ก้มตัวแล้วไหว้แกอย่างสวยงาม พลเอก เปรมฯ ก็ทักขึ้นมา (ชื่อเพื่อน)มาไหว้เราทำไม เราเป็นเพื่อนกันนะ
เพื่อนแกก็บอกว่า เดี๋ยวนอกเวลาราชการ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันได้ตลอดเวลา .......แต่ตอนนี้ "
ท่านเป็นนายกรัฐมนตรี ของประเทศไทยครับ" แล้วแกก็คำนับไปอีกรอบ
https://mgronline.com/south/detail/9590000081813 ตามรอยตำนาน “เพื่อนไม่มีชนชั้น” และวลีดัง “ผมไหว้นายกรัฐมนตรี แต่ถ้าเป็นนายเปรมผมไม่ไหว้” หลังสิ้น “ลุงข้วย” เพื่อนซี้ป๋า
คุณมีเพื่อนที่ยึดติดกับหัวโขนมั้ยครับ ถ้ามี คุณยังมีมิตรภาพที่ดีให้กันอยู่หรือเปล่า
เพื่อนรับราชการหน้าที่ตำแหน่งปรับสูงขึ้น คุณเรียกเพื่อนตามเดิมที่รู้จักหรือตามตำแหน่งที่เพิ่มขึ้น
คือตอนที่มาเจอกันอีกที นี่พูดคุยกันทางไลน์ก่อน ผมก็เรียก ครู(ชื่อแก) คามที่คุ้นเคย แกก็เขียนกลับว่า เดี๋ยวนี้งานเยอะขึ้น ขึ้นเป็นรองฯแล้ว ไม่ได้เป็นครูแล้ว เป็นรองฯแล้ว ผมก็ไม่ทันคิด ก็ยังบอกกลับไปว่า โอ้ยยินดีด้วยครับ ครู(ชื่อแก) โดยความคุ้นเคยเหมือนเดิม
แกอ่านไลน์แล้วแกไม่ตอบ แล้วก็เงียบไป ...อีกวันแกทักมาว่า นี่อ่ะ รองฯมีเรื่องอยากจะประสานโตโต้เรื่อง ....(ธุระที่ผมทำอยู่)
ผมก็ครับ ครู(ชื่อแก) เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมว่างผมเข้าไปหาครู(ชื่อแก) ครับ ไม่ทราบพรุ่งนี้ว่างมั้ยครับ
แกตอบมาว่า พรุ่งนี้รองฯไม่ว่าง ขอเป็นวันมะรืนได้มั้ย ผมก็บอกว่าได้ครับ แล้วเราก็คุยกันอีกนิดหน่อย
พอวันที่ไปเจอแกที่โรงเรียน คุยธุระกัน ผมก็ยังเรียกแกว่าครูอยู่เหมือนเดิม แต่ภาษากายมันฟ้องออกมา ว่าแกออกจะไม่ค่อยพอใจ
แกก็จะเรียกตัวเองว่ารองฯ(ชื่อแก) อย่างโน้นรองฯอย่างนี้
ผมก็เลยเริ่มเอ๊ะแล้ว จำได้ว่าเมื่อก่อนเราคุยกันแกก็เรียกตัวเองว่า ผม หรือไม่ก็ครู(ชื่อแก) แต่ตอนนี้ เปลี่ยนมาเป็น รองฯ
พอเริ่มได้สติ ผมก็คุยธุระต่อไป โดยลองเปลี่ยนเรียกแก ว่า รองฯ(ชื่อแก)....... แกสดชื่นขึ้นทันทีแล้วดูจะพึงพอใจมากๆ แล้วก้เริ่มคุยดีขึ้น
ผมก็เลยอ๋อ....... สวมหัวโขนนี่เอง เข้าใจละ ในใจก็เริ่มสงสารแก คิดในใจ ตำแหน่งอยู่ไม่นาน มิตรภาพยืนยาว
ก็คุยแล้วทำธุระกันต่อไปจนจบ
มาล่าสุด ได้ข่าวแว่วๆมาว่า ปีหน้าอาจจะได้ขึ้นเป็น ผ.อ เป็นผู้อำนวยการ
ผมคงจะต้องเปลี่ยนไปเรียกแก ผ.อ.
แต่คิดว่าคงจะไม่ได้เรียกมากกว่า ยึดติดอย่างนี้ ตำแหน่งหัวโขนอย่างนี้ มิตรภาพจางหายครับ คงจะไม่เป็นฝ่ายเข้าไปหาแกแน่
ถ้าเป็นทางการทางงานราชการ ผมเคารพคุณ ตามหน้าที่การงาน แต่ถ้านอกเวลาราชการ คุณก็คือเพื่อนที่ผมรู้จักมาแต่ไหนแต่ไร
ถ้าคุณสวมหัวโขนนอกเวลาราชการ ผมก็คงไม่เหลือมิตรภาพให้คุณได้
(นอกเรื่อง)
เคยจำได้ พลเอก เปรมฯ มีเพื่อนสนิทปั่นสามล้ออยู่ที่สงขลา วันหนึ่งแกไปราชการที่สงขลา ประชาชนก็มายืนต้อนรับแก เพื่อนแกก็มายืนต้อนรับแก
พอแกเดินผ่าน เพื่อนแกก็ก้มตัวแล้วไหว้แกอย่างสวยงาม พลเอก เปรมฯ ก็ทักขึ้นมา (ชื่อเพื่อน)มาไหว้เราทำไม เราเป็นเพื่อนกันนะ
เพื่อนแกก็บอกว่า เดี๋ยวนอกเวลาราชการ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันได้ตลอดเวลา .......แต่ตอนนี้ "ท่านเป็นนายกรัฐมนตรี ของประเทศไทยครับ" แล้วแกก็คำนับไปอีกรอบ
https://mgronline.com/south/detail/9590000081813 ตามรอยตำนาน “เพื่อนไม่มีชนชั้น” และวลีดัง “ผมไหว้นายกรัฐมนตรี แต่ถ้าเป็นนายเปรมผมไม่ไหว้” หลังสิ้น “ลุงข้วย” เพื่อนซี้ป๋า
คุณมีเพื่อนที่ยึดติดกับหัวโขนมั้ยครับ ถ้ามี คุณยังมีมิตรภาพที่ดีให้กันอยู่หรือเปล่า