สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้ อายุ 18 ปีเเล้ว
คิดยังไงกับพ่อเเบบนี้
ตอนเด็กๆก็อยู่ย่ากับพ่อมาตั้งเเต่เด็กเลย ย่าก็เป็นคนชอบใช้วาจาไม่ค่อยดีมากนักเช่นคำพูด ไล่ให้ไปตาย ไปตายไหนก็ไป จนตอนเด็กรู้สึกมีเรื่องฝังใจจนมาถึงวันนี้ ถ้าเราทำอเไรที่ไม่ดั่งใจเขาก็ด่าค่ะ เเต่ย่าก็รัก จ่ายค่าใช้จ่ายอะไรทุกอย่าง เเต่บางครั้ง ถ้าอารมณ์ร้อน ก็จะใช้คำพูด เเละใช้ความรุนแรงกับร่างกาย โดนตบหน้า เเรงมากๆ จนมาถึงตอนนี้ ฉัน อายุ18 ปี เเล้ว ก็ยังโดนด่าแบบนี้อยู่ ตอนเด็กร้องไห้บ่อย คิดมากเเละจำคำพูดเขาเก็บไปคิด ปัจจุบันทำให้ฉันไม่กล้าแสดงออก ไม่มีความมั่นใจเลย ยังใช้คำพูดเดิมๆ ไปตาย ไปตายไหนก็ไป ทรยศ ฉันเองก็ตอบกลับ จึงทำให้เขาเถียงมากขึ้นเรื่อยๆ เเต่พอไม่กี่วันก็คุยกันดี ส่วน พ่อ ก็เป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆ ใช้คำพูดรุนเเรง ชอบทำร้ายร่างกายตอนเด็กๆ ตบหน้าแรงมากๆ กระชากหัวกับพื้น ตอนเด็กยังคงฝังใจ พยายามไม่นึกถึงมันเเล้วเเต่ก็ทำไม่ได้ จนมันกลายเป็นเป็นฝันร้ายในใจ พ่อกับย่าชอบทะเลาะกันบ่อยมากๆ พ่อเป็นคนใจร้อน ถ้าทำอะไรไม่ดั่งใจ ก็จะใช้คำพูดด่า สารพัดวาจาไม่สุภาพมาก มันเป็นนิสัยไปเเล้ว แต่เขาก็มีข้อดี ใช้จ่ายเลี้ยงดูค่าเทอม อะไรต่างๆ แต่ปัจจุบันเขายังทำพฤติกรรมเเบบนี้อยู่ มันทำให้รู้สึกที่บ้านไม่เซฟโซนเท่าไหร่ ฉันร้องไห้เพราะคำพูดที่บ้านเเละการโดนทำร้ายร่างกายตอนเด็ก ยิ่งตอนเครียดเรียนหนักจะชอบเก็บมาคิดจนไม่มีไฟในการเรียนเลย ทำให้ฉันรู้สึกไม่มีกำลังใจ ในการทำอะไรบางอย่าง
จนวันนี้ยายมาทำความสะอาดบ้านให้ เขาจึงรู้สึกไม่พอใจ เพราะฉันคิดว่าทำความสะอาดบ้านคนเดียว คงไม่ไหว จนยายกลับ เขาก็มาด่า ว่า ไม่ต้องให้ใครมา
บังอาจนะนะ กูเลี้ยงมา ฉันรู้สึกเสียใจมาก น้ำตาคลอเลย อุสส่าทำความสะอาดให้ เพราะฉันจะกลับไปเรียนไกลบ้าน ไม่มีคนช่วยทำความสะอาด เลยบอกยายให้มาช่วยทำ เพราะบ้านของเยอะมากๆ ฝุ่นก็เยอะ แต่เขาก็ไม่พอใจ ฉันเองก็ไม่เข้าใจ จนวันนี้รู้สึกกดดันมากๆความรู้สึก ภาพในอดีต ที่เคยโดนด่า โดนตี มันกลับทำให้ฟื้นมาอีกครั้ง ฉันเลยคิด อยากไปจากที่นี่ อยากตา* เพื่อที่จะไม่เจออะไรเเบบนี้อีก ไม่อยากเป็นภาระเขาอีกต่อไป แติฉันคงทำไม่ได้ เพราะที่บ้านมี สามคน ย่าต้องดูแล ฉันเลยจะอยู่ต่อไป เเต่ฉันก็ไม่มีความสุขมากนัก เพราะภาพที่ฝังใจในตอนเด็กยังคงไม่ลืมจนตอนนี้ โตไปฉันอยากทำงาน เเยกออกจากที่นี่ หวังว่าชีวิตฉันคงจะมีความ สงบสุข มากกว่านี้ คิดอย่างอะไรกับพฤติกรรม เเละรับมือกับความรู้สึกอย่างไรปล่อยวางอย่างไร เพราะอนาคตฉันก็ต้องโดนเเบบนี้อีก ขอบคุณค่ะ ที่อ่านจนจบ
คิดยังไงกับคนนิสัยเเบบนี้ รับมือยังไง
คิดยังไงกับพ่อเเบบนี้
ตอนเด็กๆก็อยู่ย่ากับพ่อมาตั้งเเต่เด็กเลย ย่าก็เป็นคนชอบใช้วาจาไม่ค่อยดีมากนักเช่นคำพูด ไล่ให้ไปตาย ไปตายไหนก็ไป จนตอนเด็กรู้สึกมีเรื่องฝังใจจนมาถึงวันนี้ ถ้าเราทำอเไรที่ไม่ดั่งใจเขาก็ด่าค่ะ เเต่ย่าก็รัก จ่ายค่าใช้จ่ายอะไรทุกอย่าง เเต่บางครั้ง ถ้าอารมณ์ร้อน ก็จะใช้คำพูด เเละใช้ความรุนแรงกับร่างกาย โดนตบหน้า เเรงมากๆ จนมาถึงตอนนี้ ฉัน อายุ18 ปี เเล้ว ก็ยังโดนด่าแบบนี้อยู่ ตอนเด็กร้องไห้บ่อย คิดมากเเละจำคำพูดเขาเก็บไปคิด ปัจจุบันทำให้ฉันไม่กล้าแสดงออก ไม่มีความมั่นใจเลย ยังใช้คำพูดเดิมๆ ไปตาย ไปตายไหนก็ไป ทรยศ ฉันเองก็ตอบกลับ จึงทำให้เขาเถียงมากขึ้นเรื่อยๆ เเต่พอไม่กี่วันก็คุยกันดี ส่วน พ่อ ก็เป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆ ใช้คำพูดรุนเเรง ชอบทำร้ายร่างกายตอนเด็กๆ ตบหน้าแรงมากๆ กระชากหัวกับพื้น ตอนเด็กยังคงฝังใจ พยายามไม่นึกถึงมันเเล้วเเต่ก็ทำไม่ได้ จนมันกลายเป็นเป็นฝันร้ายในใจ พ่อกับย่าชอบทะเลาะกันบ่อยมากๆ พ่อเป็นคนใจร้อน ถ้าทำอะไรไม่ดั่งใจ ก็จะใช้คำพูดด่า สารพัดวาจาไม่สุภาพมาก มันเป็นนิสัยไปเเล้ว แต่เขาก็มีข้อดี ใช้จ่ายเลี้ยงดูค่าเทอม อะไรต่างๆ แต่ปัจจุบันเขายังทำพฤติกรรมเเบบนี้อยู่ มันทำให้รู้สึกที่บ้านไม่เซฟโซนเท่าไหร่ ฉันร้องไห้เพราะคำพูดที่บ้านเเละการโดนทำร้ายร่างกายตอนเด็ก ยิ่งตอนเครียดเรียนหนักจะชอบเก็บมาคิดจนไม่มีไฟในการเรียนเลย ทำให้ฉันรู้สึกไม่มีกำลังใจ ในการทำอะไรบางอย่าง
จนวันนี้ยายมาทำความสะอาดบ้านให้ เขาจึงรู้สึกไม่พอใจ เพราะฉันคิดว่าทำความสะอาดบ้านคนเดียว คงไม่ไหว จนยายกลับ เขาก็มาด่า ว่า ไม่ต้องให้ใครมา