ผมโตมาในชมชนมีเด็กๆในชุมชนที่เล่นด้วยกันโตมาด้วยกันถึงเวลาก็แยกย้ายคิดถึงช่วงเวลาในวัยก่อนที่เราใช้ชีวิตด้วยใจไม่มีอะไรต้องคิดใช้ชีวิตตามความสนุกในโลกวัยเด็กผ่านเรื่องความเจ็บผ่านเรื่องความรักคิดถึงช่วงเวลาที่เคยยิ้มหัวเราะมีเพื่อนเยอะๆโตมาความสุขเริ่มหายไปเรื่อยๆเพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันก็ต่างแยกย้ายไปใช้ชีวิตตัวเองเพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันก็ต่างแยกย้ายไปใช้ชีวิตของตัวเองมีเป้าหมายไม่เหมือนกันใช้ชีวิตคนละแบบพอโตมากลับไม่ค่อยได้คุยกันมองกันไม่เหมือนเมื่อก่อนผมอายุ 18 ปีอยู่ในระหว่างรอยตัดระหว่างการเป็นเด็กกับการเติบโตคิดนู่นคิดนี่มากมายไม่รู้ว่ามีใครเป็นแบบนี้บ้างหรือเปล่าตัวผมเองก็ยังอายุไม่มากเท่าไหร่อยากจะถามพี่ๆว่าทำยังไงให้โตแล้วไม่คิดนู่นคิดนี่คิดเรื่องปัญหาชีวิตคิดเรื่องปัญหาครอบครัวพี่ๆแก้ปัญหากันยังไง
โหยหาความรู้สึกในอดีต