สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กกรุงเทพที่ย้ายมาเรียนในอุบลตอนม.4เพราะตามพ่อเเม่มาบ้านเกิด ม.4หนูอยู่ในช่วงปรับตัวค่ะไม่รู้จักใครเลยพอเรียนได้ถึงเทอม2 ก็เริ่มสนิทกับเพื่อนคนนึงที่ย้ายมาจากต่างจังหวัดเหมือนกัน เริ่มเคยชินกับสังคมใหม่ๆสังคมต่างจากตอนที่อยู่ที่กรุงเทพมากๆ หนูพยามที่จะปรับตัวมากค่ะ
แต่ในห้องมีเพื่อนในห้องสองสามคนที่เค้าชอบโหวกโวยวายชอบกรี๊ด นั่งหัวเราะหรือเเต่งหน้าตอนครูสอน มีสองคนเป็นหัวโจก เพื่อนๆก็ไม่ชอบใจหรอกค่ะที่พวกเค้าทำเเบบนี้ เเต่เเค่ไม่พูด พอหนูขึ้นม.5 กลุ่มๆนั้นจากสองสามคนก็กลุ่มใหญ่ขึ้นเกินห้าคน เเรกๆก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เเต่อยู่ไปสักพักกลุ่มๆนั้นก็ชอบบลูลี่คน เพื่อนในห้องหนูมีคนนึงที่เค้าไม่ครบ32 กลุ่มนั้นสร้างกลุ่มนินทาเขาทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด เป็นที่รักของเพื่อนๆ เเต่พวกเขาอคติกับคนๆนึงเเค่เรื่องที่เค้าพิการ จากตั้งกลุ่มนินทาก็กลายมาเป็นพูดเเซะต่อหน้าหรือตั้งใจพูดเสียงดังให้เค้าได้ยิน เช่น อีด้วน อิขาหมู อิไม่มีเเขน อะไรเเบบนี้หนูสงสารเพื่อนมากๆค่ะเเต่หนูไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะหนูก็เป็นคนชอบคิดเล็กคิดน้อยไม่กล้าสู้คน กลัวว่าถ้าปกป้องเขาตัวเองก็จะโดนนินทา ในกลุ่มนั้นจะมีหัวโจกที่1เลยนามสมมตินะคะหนูจะให้เค้าชื่อน้ำตาลนะคะคนในกลุ่มปกติหนูไม่ค่อยเห็นเค้าบลูลี่กันหรอกค่ะ เเต่ก็เหมือนที่เล่าไปนั่นเเหละค่ะ น้ำตาลเป็นคนที่พูดเเซะเพื่อนที่ไม่ครบ32ต่อหน้าเค้าเลย ที่กังวลก็เรื่องน้ำตาลที่เเหละค่ะ ปกติน้ำตาลเป็นคนที่ชอบโดดเรียน ชอบกับผู้บ่าวเปลี่ยนคนคุยทุกอาทิตย์ เเล้วก็ชอบเอาเรื่องที่ตัวเองไปมาเล่าในห้องเสียงดังๆทั้งที่ในห้องมีคนอยู่ เพื่อนๆก็คงจะชินเเล้วล่าสุด หนูพูดได้มั้ยคะ😭ล่าสุดข่าวที่....เสียชีวิต คนไทยรู้ทั้งประเทศ น้ำตาลก็เอามาพูดเหมือนเรื่องตลกกับคนในกลุ่มเวลาโรงเรียนเปิดเพลงเศร้าตอนเช้าน้ำตาลก็ล้อเรียนทุกวัน ที่หนูต้องการจะปรึกษาคือน้ำตาลเป็นคนปากร้ายมากเเละมีเพื่อนๆในกลุ่มให้ท้าย ม.5เทอมหนึ่งหลังเรียนมาได้สักพักหลังจากที่เค้าบลูลี่เพื่อนที่พิการ หลังจากนั้นสักพักหนูก็เริ่มโดนน้ำตาลเเซะหรือด่าเเรงๆอยู่บ่อยๆ
อย่างเช่น มองเฟี้ยไรอีสั โง่เอย อีขี้ข้าเอย อิเบียวหรืออื่นๆบลาๆทั้งๆที่เค้าได้เกรดน้อยกว่าหนูครึ่งต่อครึ่ง หนูเล่าเรื่องสัพเพเหระให้เพื่อนฟังเค้าก็ชอบพูดเเทรกเเล้วด่าหนูทั้งๆที่หนูไม่ได้คุยกับเค้า หนูเป็นคนที่ไม่สู้คน พอหนูยอมน้ำตาลก็ยิ่งได้ใจเเละเริ่มด่าหนูเเรงขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันนี้เสียใจมากที่ได้ย้ายมาอุบลฮ่าฮ่า
คือหนูควรทำยังไงคะ ไปเรียนทีไรโดนเเซะทีเจ็บในใจยิ่งกว่าอกหักซะอีก หนูไม่เคยคิดเลยค่ะว่าตัวเองสูงส่งฐานะครอบครัวหรือการสั่งสอนของพ่อเเม่ดีกว่าเขา หนูเเค่งงว่าเขาโตมาในสังคมเเบบไหนถึงเป็นเเบบนี้
เพื่อนในห้องชอบบูลลี่
แต่ในห้องมีเพื่อนในห้องสองสามคนที่เค้าชอบโหวกโวยวายชอบกรี๊ด นั่งหัวเราะหรือเเต่งหน้าตอนครูสอน มีสองคนเป็นหัวโจก เพื่อนๆก็ไม่ชอบใจหรอกค่ะที่พวกเค้าทำเเบบนี้ เเต่เเค่ไม่พูด พอหนูขึ้นม.5 กลุ่มๆนั้นจากสองสามคนก็กลุ่มใหญ่ขึ้นเกินห้าคน เเรกๆก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เเต่อยู่ไปสักพักกลุ่มๆนั้นก็ชอบบลูลี่คน เพื่อนในห้องหนูมีคนนึงที่เค้าไม่ครบ32 กลุ่มนั้นสร้างกลุ่มนินทาเขาทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด เป็นที่รักของเพื่อนๆ เเต่พวกเขาอคติกับคนๆนึงเเค่เรื่องที่เค้าพิการ จากตั้งกลุ่มนินทาก็กลายมาเป็นพูดเเซะต่อหน้าหรือตั้งใจพูดเสียงดังให้เค้าได้ยิน เช่น อีด้วน อิขาหมู อิไม่มีเเขน อะไรเเบบนี้หนูสงสารเพื่อนมากๆค่ะเเต่หนูไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะหนูก็เป็นคนชอบคิดเล็กคิดน้อยไม่กล้าสู้คน กลัวว่าถ้าปกป้องเขาตัวเองก็จะโดนนินทา ในกลุ่มนั้นจะมีหัวโจกที่1เลยนามสมมตินะคะหนูจะให้เค้าชื่อน้ำตาลนะคะคนในกลุ่มปกติหนูไม่ค่อยเห็นเค้าบลูลี่กันหรอกค่ะ เเต่ก็เหมือนที่เล่าไปนั่นเเหละค่ะ น้ำตาลเป็นคนที่พูดเเซะเพื่อนที่ไม่ครบ32ต่อหน้าเค้าเลย ที่กังวลก็เรื่องน้ำตาลที่เเหละค่ะ ปกติน้ำตาลเป็นคนที่ชอบโดดเรียน ชอบกับผู้บ่าวเปลี่ยนคนคุยทุกอาทิตย์ เเล้วก็ชอบเอาเรื่องที่ตัวเองไปมาเล่าในห้องเสียงดังๆทั้งที่ในห้องมีคนอยู่ เพื่อนๆก็คงจะชินเเล้วล่าสุด หนูพูดได้มั้ยคะ😭ล่าสุดข่าวที่....เสียชีวิต คนไทยรู้ทั้งประเทศ น้ำตาลก็เอามาพูดเหมือนเรื่องตลกกับคนในกลุ่มเวลาโรงเรียนเปิดเพลงเศร้าตอนเช้าน้ำตาลก็ล้อเรียนทุกวัน ที่หนูต้องการจะปรึกษาคือน้ำตาลเป็นคนปากร้ายมากเเละมีเพื่อนๆในกลุ่มให้ท้าย ม.5เทอมหนึ่งหลังเรียนมาได้สักพักหลังจากที่เค้าบลูลี่เพื่อนที่พิการ หลังจากนั้นสักพักหนูก็เริ่มโดนน้ำตาลเเซะหรือด่าเเรงๆอยู่บ่อยๆ
อย่างเช่น มองเฟี้ยไรอีสั โง่เอย อีขี้ข้าเอย อิเบียวหรืออื่นๆบลาๆทั้งๆที่เค้าได้เกรดน้อยกว่าหนูครึ่งต่อครึ่ง หนูเล่าเรื่องสัพเพเหระให้เพื่อนฟังเค้าก็ชอบพูดเเทรกเเล้วด่าหนูทั้งๆที่หนูไม่ได้คุยกับเค้า หนูเป็นคนที่ไม่สู้คน พอหนูยอมน้ำตาลก็ยิ่งได้ใจเเละเริ่มด่าหนูเเรงขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันนี้เสียใจมากที่ได้ย้ายมาอุบลฮ่าฮ่า
คือหนูควรทำยังไงคะ ไปเรียนทีไรโดนเเซะทีเจ็บในใจยิ่งกว่าอกหักซะอีก หนูไม่เคยคิดเลยค่ะว่าตัวเองสูงส่งฐานะครอบครัวหรือการสั่งสอนของพ่อเเม่ดีกว่าเขา หนูเเค่งงว่าเขาโตมาในสังคมเเบบไหนถึงเป็นเเบบนี้