เราเป็นผู้หญิงทำงานมาก่อนค่ะ..งานแบบหนักหนาเอาการเลยด้วย..พอแต่งงานสามีเลยให้ออกจากงานเพราะเราเตรียมมีกิจการเล็กๆเป็นของตัวเอง..หลังจากแต่งงานก็มีลูกเลย..เราตั้งใจมี..เพราะอยากมีลูกตอนเรายังเลี้ยงไหวอีกอย่างเราก็ลาออกมาแล้ว..ช่วงแรกๆหลังจากมีลูกเล็ก..กิจการยังลุ่มๆดอนๆ..เรากลับไปสมัครงานค่ะ..ทำงานไปพอพักเที่ยงก็ปั้มนมให้ลูก..ส่วนลูกอยู่กับสามีที่บ้าน
....ไม่นานนักสามีบอกให้ออกจากงานอีกครั้งเพราะลูกเริ่มโต..งานที่ร้านก็เริ่มมีมากขึ้น..เวลาสามีออกทำงานนอกบ้านที่ร้านก็ไม่มีคนอยู่ดูอีก...ลืมบอกไปว่า..เราเลี้ยงลูกกันแค่ 2คนค่ะ
.....เราลาออกมาจากงาน10ปีได้แล้ว..เริ่มคิดถึงงานเก่า...แล้วลูกก็โตพอช่วยตัวเองได้แล้ว..เราเลยอยากกลับไปสมัครงาน
...เราอยากมีเงินเป็นของตัวเอง..เพื่อนๆบอกว่าเราโชคดีที่สามีเลี้ยงไม่ต้องทำงาน
...ไม่อยากให้ใครมองว่า..เราเกาะสามีกิน!
....เราคุยกับสามี..เค้าโวยวายว่าใครจะดูหน้าร้าน..ถ้าเราไปทำงานข้างนอก..เค้าต้องจ้างคนอื่นมาอยู่แทนแบบนี้เหรอ???
...ตอนนี้ลำบากใจ..ไม่รู้จะเอาไงดี....เราแค่อยากมีคุณค่า..หรือเราเองที่ต้องเสียสละแบบนี้ไปจนตาย
ผู้หญิงต้องเป็นคนเสียสละลาออกมาจากงานเพื่อครอบครัวจริงหรือไม่
....ไม่นานนักสามีบอกให้ออกจากงานอีกครั้งเพราะลูกเริ่มโต..งานที่ร้านก็เริ่มมีมากขึ้น..เวลาสามีออกทำงานนอกบ้านที่ร้านก็ไม่มีคนอยู่ดูอีก...ลืมบอกไปว่า..เราเลี้ยงลูกกันแค่ 2คนค่ะ
.....เราลาออกมาจากงาน10ปีได้แล้ว..เริ่มคิดถึงงานเก่า...แล้วลูกก็โตพอช่วยตัวเองได้แล้ว..เราเลยอยากกลับไปสมัครงาน
...เราอยากมีเงินเป็นของตัวเอง..เพื่อนๆบอกว่าเราโชคดีที่สามีเลี้ยงไม่ต้องทำงาน
...ไม่อยากให้ใครมองว่า..เราเกาะสามีกิน!
....เราคุยกับสามี..เค้าโวยวายว่าใครจะดูหน้าร้าน..ถ้าเราไปทำงานข้างนอก..เค้าต้องจ้างคนอื่นมาอยู่แทนแบบนี้เหรอ???
...ตอนนี้ลำบากใจ..ไม่รู้จะเอาไงดี....เราแค่อยากมีคุณค่า..หรือเราเองที่ต้องเสียสละแบบนี้ไปจนตาย