ครอบครัวเรามี4คนค่ะ มีคนแรกพี่สาว คนสองพี่ชาย แล้วก็มีแฝดค่ะ คือเราแฝดน้องนะคะ ซึ่งพี่สาวกับพี่ชาย ห่างกับหนูประมาณ15ปี พ่อกับแม่ก็ปล่อยแล้วค่ะเพราะพวกเชาโตกันแล้ว ปัญหาคือ หนูเป็นแฝดใช่มั้ยคะ แล้วหนูไม่เคยได้อะไรเท่าเทียมกับแฝดพี่เลยค่ะตั้งแต่เด็กๆ
ซึ่งพ่อกับแม่ส่งหนูให้ไปอยู่กับตาตั้งแต่ทารก แล้วแฝดพี่ก็อยู่กับพ่อแม่ค่ะ พอโตจนเข้าโรงเรียนหนูก็มาอยู่กับพ่อแม่ค่ะซึ่งเวลาหนูอยากได้หรืออยากกินอะไรพ่อกับแม่ก็จะเมินค่ะสนใจแต่แฝดพี่ หนูเป็นคนเงียบๆค่ะไม่คุยกับใครเพราะตั้งแต่ไปอยู่บ้านตากับยายหนูไม่มีความสุขเลยค่ะ ตอนเด็กๆโดนทำร้ายมาเยอะค่ะที้งโดนตีโดนด่าวันนึงหนูลื่นล้มอายุประมาณ7ขวบหนุร้องไห้หนักมากเพราะหนูเจ้บแต่ยายรำคาญที่หนูร้องเลยเอาเชือกไปผูกหนูกับต้นไม้หลังบ้าน (ปล. วันจันทร์ถึงศุกร์หนูอยู่กับพ่อแม่ค่ะแต่เสาร์อาทิตย์อยู่บ้านตายายแต่แฝดพี่อยู่กับพ่อแม่ตลอด) ซึ่งพอหนูเริ่มโตขึ้นความรู้สึกหนูก็ค่อนข้างอ่อนไหวง่ายอะค่ะ แบบช่วงม.ต้น มีไปเช้าค่ายลูกเสือพ่อกับแม่ก็ซื้อกระเป๋าเดินทางให้แฝดพี่คนเดียวค่ะ ส่วนหนูเก็บมาเป็นเดือนๆเพื่อที่จะซื้อกระเป๋าเองเพราะหนูก็อยากได้ค่ะเวลาจะไปไหนหรือไปเที่ยวนอกบ้านพ่อกับแม่ก็จะเอาแค่แฝดพี่ไปทิ้งหนูอยู่กับบ้านตลอด แฝดพี่มีนิสัยเอาแต่ใจค่ะหนูก็โดนข่มตั้งแต่เด็กเพราะเคยสู้แล้วพ่อแม่ก็เข้าข้างแฝดพี่ค่ะซึ้งพ่อโตขึ้นมอปลายพ่อกับแม่ก็พาแฝดพี่ไปจัดฟันค่ะซึ่งพอโตแฃ้วเรียนร.ร.เดียวกันแต่คนละห้องนะคะก็จะมีเพื่อนหรือสังคมในโรงเรียนถามพ่อ หนูกับแฝดหนู พ่อแม่เดียวกันหรือเปล่าทำไมพ่อแม่ลำเอียงจังหนูเสียใจมากแบบสุดๆ หนูโครตอยากตายมากค่ะแบบอยู่ตรงไหนก็ไม่มีความสุข โครตเกลียดตัวเองเลยที่เกิดมา หนูร้องไห้จนชินแล้วค่ะทุกวันนี้เก็บความรู้สึกเก่งมาก ไม่ค่อยมีใครเข้าถึงอารมณ์หนูเท่าไหร่
แต่ก็มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะทั้งชีวิตไม่ได้มีแค่ที่พิมพ์ ตอนนี้หนูอายุ17ค่ะซึ่งต้องเตรียมตัวเข้ามหาลัยอันนี้หนูก็หนักใจค่ะเพราะพ่อกับแม่ชอบเปรียบเทียบกันเคยติด0ติดรแล้วพ่อแม่ด่าหนูหนักมากเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงโควิดต้องเรียนออนไลน์พ่อก็จะเติมเน็ตให้แฝดพี่ค่ะไม่ได้เติมให้หนู หนูจึงไม่มีเน็ตเรียนนี่คือสาเหตูที่ทำให้หนูติด0ติดร แต่ปัจจุบันหนูก็ต้องใจเรียนค่ะเกรด3+ หนูโครตอยากออกจากครอบครัวค่ะแต่ตัวเองก็ยังเด็กอยู่ต้องอยู่ในกรอบพ่อแม่
(ตอนนี้ที่พิมพ์อยู่คือพ่อกับแม่พาแฝดพี่เที่ยวข้าฃนอกค่ะส่วนหนูอยู่บ้าน เวลาอยู่คนเดียวหนูชอบคิดสั้นค่ะหนูพยามหาอะไรระบายเลยมาพิมพ์ในนี้
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ🙃)
ใครเคยเจอปัญหาพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันบ้างคะ พยามจัดการความรู้สึกแล้วค่ะแต่ทุกๆวันนี้คิดสั้นบ่อยมากควรแก้ยังไงดี
ซึ่งพ่อกับแม่ส่งหนูให้ไปอยู่กับตาตั้งแต่ทารก แล้วแฝดพี่ก็อยู่กับพ่อแม่ค่ะ พอโตจนเข้าโรงเรียนหนูก็มาอยู่กับพ่อแม่ค่ะซึ่งเวลาหนูอยากได้หรืออยากกินอะไรพ่อกับแม่ก็จะเมินค่ะสนใจแต่แฝดพี่ หนูเป็นคนเงียบๆค่ะไม่คุยกับใครเพราะตั้งแต่ไปอยู่บ้านตากับยายหนูไม่มีความสุขเลยค่ะ ตอนเด็กๆโดนทำร้ายมาเยอะค่ะที้งโดนตีโดนด่าวันนึงหนูลื่นล้มอายุประมาณ7ขวบหนุร้องไห้หนักมากเพราะหนูเจ้บแต่ยายรำคาญที่หนูร้องเลยเอาเชือกไปผูกหนูกับต้นไม้หลังบ้าน (ปล. วันจันทร์ถึงศุกร์หนูอยู่กับพ่อแม่ค่ะแต่เสาร์อาทิตย์อยู่บ้านตายายแต่แฝดพี่อยู่กับพ่อแม่ตลอด) ซึ่งพอหนูเริ่มโตขึ้นความรู้สึกหนูก็ค่อนข้างอ่อนไหวง่ายอะค่ะ แบบช่วงม.ต้น มีไปเช้าค่ายลูกเสือพ่อกับแม่ก็ซื้อกระเป๋าเดินทางให้แฝดพี่คนเดียวค่ะ ส่วนหนูเก็บมาเป็นเดือนๆเพื่อที่จะซื้อกระเป๋าเองเพราะหนูก็อยากได้ค่ะเวลาจะไปไหนหรือไปเที่ยวนอกบ้านพ่อกับแม่ก็จะเอาแค่แฝดพี่ไปทิ้งหนูอยู่กับบ้านตลอด แฝดพี่มีนิสัยเอาแต่ใจค่ะหนูก็โดนข่มตั้งแต่เด็กเพราะเคยสู้แล้วพ่อแม่ก็เข้าข้างแฝดพี่ค่ะซึ้งพ่อโตขึ้นมอปลายพ่อกับแม่ก็พาแฝดพี่ไปจัดฟันค่ะซึ่งพอโตแฃ้วเรียนร.ร.เดียวกันแต่คนละห้องนะคะก็จะมีเพื่อนหรือสังคมในโรงเรียนถามพ่อ หนูกับแฝดหนู พ่อแม่เดียวกันหรือเปล่าทำไมพ่อแม่ลำเอียงจังหนูเสียใจมากแบบสุดๆ หนูโครตอยากตายมากค่ะแบบอยู่ตรงไหนก็ไม่มีความสุข โครตเกลียดตัวเองเลยที่เกิดมา หนูร้องไห้จนชินแล้วค่ะทุกวันนี้เก็บความรู้สึกเก่งมาก ไม่ค่อยมีใครเข้าถึงอารมณ์หนูเท่าไหร่
แต่ก็มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะทั้งชีวิตไม่ได้มีแค่ที่พิมพ์ ตอนนี้หนูอายุ17ค่ะซึ่งต้องเตรียมตัวเข้ามหาลัยอันนี้หนูก็หนักใจค่ะเพราะพ่อกับแม่ชอบเปรียบเทียบกันเคยติด0ติดรแล้วพ่อแม่ด่าหนูหนักมากเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงโควิดต้องเรียนออนไลน์พ่อก็จะเติมเน็ตให้แฝดพี่ค่ะไม่ได้เติมให้หนู หนูจึงไม่มีเน็ตเรียนนี่คือสาเหตูที่ทำให้หนูติด0ติดร แต่ปัจจุบันหนูก็ต้องใจเรียนค่ะเกรด3+ หนูโครตอยากออกจากครอบครัวค่ะแต่ตัวเองก็ยังเด็กอยู่ต้องอยู่ในกรอบพ่อแม่
(ตอนนี้ที่พิมพ์อยู่คือพ่อกับแม่พาแฝดพี่เที่ยวข้าฃนอกค่ะส่วนหนูอยู่บ้าน เวลาอยู่คนเดียวหนูชอบคิดสั้นค่ะหนูพยามหาอะไรระบายเลยมาพิมพ์ในนี้
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ🙃)