สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ 15 ขอเล่าก่อนว่าพ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราเด็ก ๆ ช่วงเรียนเราจะอยู่บ้านพ่อ ปิดเทอมจะไปอยู่กับแม่ค่ะ
พอเราเริ่มโตก็เริ่มมีบัญชีธนาคาร คุณแม่จะโอนเงินก้อนให้เป็นเดือนให้เราไปจัดสรรเอาเอง พ่อก็ขอเงินเราค่ะ ทีแรกเราเชื่อใจพ่อเพราะพ่อเคยยืมแล้วคืนและมันก็เป็นยอดที่ไม่เยอะมาก แบบหลักสิบ แต่เขาเริ่มขอบ่อยขึ้น ขอทีละ 100 , 150 , 200 , 300 ,500 พอเราเริ่มไม่สะดวกใจจะให้ เขาก็จะหาเรื่องมาหลอกเราค่ะ หลอกว่าสั่งของมาไม่มีเงินจ่าย แต่สั่วมาแล้ว , พาแมวไปหาหมอ ไปฉีดวัคซีน ไปฝังอะไรไม่รู้ , หรือไม่ก็ ช่วงที่มีซ้อมละหนูกลับบ้านไม่ทันรถประจำ บางทีหนูก็ให้พ่อมารับ หรือตอนที่ต้องซ้อมเสาร์-อาทิตย์ หนูก็ให้พ่อไปรับ-ส่ง แต่หนูต้องจ่ายเงินค่ายน้ำมันให้พ่อครั้งละ 200 บางทีถ้าเอารถมอไซมารับก็ต้องโอนให้เขา 60 หนูเคยทะเลาะกับพ่อเรื่องที่ต้องจ่ายค่าน้ำมัน หนูก็พิมพ์ไปว่าพ่อประสาอะไรให้ลูกอายุ 14 จ่ายค่าน้ำมัน แล้วตอนกลับบ้านเขาก็พูดว่า พ่อประสากูนี่แหละ , ตอนจะขอยืมพ่อจะพิมพ์ดีมาก สุภาพ แต่ถ้าเราลืมโอนเมื่อไหร่ เขาก็จะด่าเราแรงมาก บอกว่าเรามันเนรคุณ ทรพี สันดานเสีย เขาบอกเขาจะยืมแต่ก็ไม่เคยคืน เงินที่เขายืมไป ยอดรวมตลอด 1-2 ปีก็เป็นหมื่นแล้ว
ช่วงที่เราเริ่มโต เราทะเลาะกับพ่อบ่อยมากแล้วมันรุนแรงทุกครั้ง เพราะว่าพ่อเป็นคนอารมณ์ร้อนมากค่ะ ตอนอายุ 14 พ่อโมโหเราเพราะเราหยิบถุงไข่พะโล้ไปกินคนเดียว ละบอกว่าเราแดกไม่เผื่อคนอื่น สันดาน
ทั้งที่ย่าซื้อไข่พะโล้มาให้เราและในถุงก็ยังมีแกงอื่น ๆ อีก ทุกครั้งที่ทะเลาะกับพ่อ เราจะรีบเข้าห้องและล็อคประตูค่ะ ตอนนั้นเขาถีบประตูห้องเรา ละตะโกนว่าแน่ก็จริงก็ออกมา ตอนที่ทะเลาะกับพ่อทุกครั้งก็จะเป็นประมาณนี้ค่ะ
ระหว่างนั้นเราสังเกตุตลอดว่าเงินในกระเป๋าตังค์เราหายไปทุกวัน ทั้งแบงค์ทั้งเหรียญ มีอีกก็หายอีก ช่วงนั้นเราเลยไม่พกเงินสดเลยค่ะ ถ้าหายแค่ 10-20 ก็จะไม่อะไรหรอกนะคะ แต่บางทีหายไปเป็น 100-1,000 นอกจากเงินหาย ของบางอย่างของเราก็หายค่ะ ทีแรกเรามีคาลิมบาอยู่ 2 ตัว พ่อเรามาเคาะประตูและบอกว่าจะเอาคาลิมบาไปจูนเสียงและซ่อมให้ แต่เราดันไปเห็นเขาโพสต์ขายคาลิมบาของเราในเฟสค่ะ แล้วก็มีหนังสือที่เราซื้อมาตั้งใจจะอ่าน เขาก็เอาไปโพสต์ขายตามกลุ่มในเฟส เราเสียใจมากเพราะว่าทั้งคาลิมบาทั้งหนังสือ แม่เราซื้อให้ พอเราไม่ได้อยู่กับแม่ช่วงที่เรียนมันก็คิดถึง ของพวกนี้แม่ตั้งใจซื้อให้เรา เราก็อยากตั้งใจใช้มันให้เป็นประโยชน์ที่สุด เราคิดว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกแต่แค่ตอนนั้นเราคิดว่าของในห้องมันคงหายไปเอง จนทุกวันนี้ต้องล็อคกุญแจก่อนออกไปข้างนอก พออยู่ในห้องก็ล็อคข้างใน หนูระแวงไปหมดเลย
พูดกันตามตรง ตอนนี้หนูรู้สึกว่าตัวเองพังมาก มันไม่ใช่แค่เรื่องพ่อ แต่เรียนก็เหนื่อย ช่วงนี้เป็นช่วงสอบเข้า ม.4 หนูตั้งใจอ่านหนังสือ และปกติหนูเป็นเด็กแข่งศิลปะ หนูก็ตั้งใจซ้อม หนูอยากให้พ่อแม่ภูมิใจ แต่ที่หนูไปแข่งมาเมื่อปีที่แล้ว พ่อส่งมาแค่สติ้กเกอร์ตัวเดียว หนูรู้สึกว่าพ่อไม่ภูมิใจในตัวหนูเลย ไม่ใช่แค่ที่ส่งสติ้กเกอร์มาตัวเดียว แต่หลายครั้งที่เขาไม่เคยชมหนู มีแต่คำติให้กันตลอด หนูตั้งใจเรียน ไม่เคยเที่ยว บุหรี่ไฟฟ้าก็ไม่เคยคิดจะสูบ สอบได้ top 5 top 10 เสมอ แต่เขาก็ยังไม่ภูมิใจในตัวหนูเลย เขาบอกว่าหนูสันดานเสีย ตอนที่ทะเลาะกันหนูก็พิมพ์บอกพ่อว่าหนูอยากให้พ่อภูมิใจในตัวหนู พ่อพิมพ์กลับมาว่าไม่ต้องทำอะไรให้กู
ทุกวันนี้หนูเครียดมาก เครียดอยู่หลายเรื่องเลย เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน จนรู้สึกเหมือนข้างในมันหวิวตลอดเวลา ไปเรียนก็ไม่มีความสุขเหมือนเรียนให้ผ่านไปแต่ละวัน กลับบ้านมาก็กินข้าวแล้วก็นอน หนูเคยมีความคิดว่าอยากตาย ๆ ไปซะ จะได้ไม่ต้องเครียดอีก ถ้าหนูตายไปพ่อเขาจะรักหนูมากขึ้นรึป่าว หรือจะเกลียดหนูเหมือนเดิม ตอนนี้หนูอยากตัดขาดกับพ่อไป แต่ยังอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน
ทั้งหมดที่เล่ามาหนูอยากรู้ว่า อันนี้คือพฤติกรรมของคนเป็นพ่อที่มันปกติมั้ยคะ ขออภัยด้วยค่ะถ้าเล่ากำกวมหรือไม้ข้าใจ หนูไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
ปล.เหมือนพ่อหนูจะไม่ได้ทำงานประจำค่ะ , พ่อเคยติดยาค่ะ แต่ไม่รู้ว่ายังติดอยู่มั้ย
พ่อแบบนี้ปกติไหม
พอเราเริ่มโตก็เริ่มมีบัญชีธนาคาร คุณแม่จะโอนเงินก้อนให้เป็นเดือนให้เราไปจัดสรรเอาเอง พ่อก็ขอเงินเราค่ะ ทีแรกเราเชื่อใจพ่อเพราะพ่อเคยยืมแล้วคืนและมันก็เป็นยอดที่ไม่เยอะมาก แบบหลักสิบ แต่เขาเริ่มขอบ่อยขึ้น ขอทีละ 100 , 150 , 200 , 300 ,500 พอเราเริ่มไม่สะดวกใจจะให้ เขาก็จะหาเรื่องมาหลอกเราค่ะ หลอกว่าสั่งของมาไม่มีเงินจ่าย แต่สั่วมาแล้ว , พาแมวไปหาหมอ ไปฉีดวัคซีน ไปฝังอะไรไม่รู้ , หรือไม่ก็ ช่วงที่มีซ้อมละหนูกลับบ้านไม่ทันรถประจำ บางทีหนูก็ให้พ่อมารับ หรือตอนที่ต้องซ้อมเสาร์-อาทิตย์ หนูก็ให้พ่อไปรับ-ส่ง แต่หนูต้องจ่ายเงินค่ายน้ำมันให้พ่อครั้งละ 200 บางทีถ้าเอารถมอไซมารับก็ต้องโอนให้เขา 60 หนูเคยทะเลาะกับพ่อเรื่องที่ต้องจ่ายค่าน้ำมัน หนูก็พิมพ์ไปว่าพ่อประสาอะไรให้ลูกอายุ 14 จ่ายค่าน้ำมัน แล้วตอนกลับบ้านเขาก็พูดว่า พ่อประสากูนี่แหละ , ตอนจะขอยืมพ่อจะพิมพ์ดีมาก สุภาพ แต่ถ้าเราลืมโอนเมื่อไหร่ เขาก็จะด่าเราแรงมาก บอกว่าเรามันเนรคุณ ทรพี สันดานเสีย เขาบอกเขาจะยืมแต่ก็ไม่เคยคืน เงินที่เขายืมไป ยอดรวมตลอด 1-2 ปีก็เป็นหมื่นแล้ว
ช่วงที่เราเริ่มโต เราทะเลาะกับพ่อบ่อยมากแล้วมันรุนแรงทุกครั้ง เพราะว่าพ่อเป็นคนอารมณ์ร้อนมากค่ะ ตอนอายุ 14 พ่อโมโหเราเพราะเราหยิบถุงไข่พะโล้ไปกินคนเดียว ละบอกว่าเราแดกไม่เผื่อคนอื่น สันดาน
ระหว่างนั้นเราสังเกตุตลอดว่าเงินในกระเป๋าตังค์เราหายไปทุกวัน ทั้งแบงค์ทั้งเหรียญ มีอีกก็หายอีก ช่วงนั้นเราเลยไม่พกเงินสดเลยค่ะ ถ้าหายแค่ 10-20 ก็จะไม่อะไรหรอกนะคะ แต่บางทีหายไปเป็น 100-1,000 นอกจากเงินหาย ของบางอย่างของเราก็หายค่ะ ทีแรกเรามีคาลิมบาอยู่ 2 ตัว พ่อเรามาเคาะประตูและบอกว่าจะเอาคาลิมบาไปจูนเสียงและซ่อมให้ แต่เราดันไปเห็นเขาโพสต์ขายคาลิมบาของเราในเฟสค่ะ แล้วก็มีหนังสือที่เราซื้อมาตั้งใจจะอ่าน เขาก็เอาไปโพสต์ขายตามกลุ่มในเฟส เราเสียใจมากเพราะว่าทั้งคาลิมบาทั้งหนังสือ แม่เราซื้อให้ พอเราไม่ได้อยู่กับแม่ช่วงที่เรียนมันก็คิดถึง ของพวกนี้แม่ตั้งใจซื้อให้เรา เราก็อยากตั้งใจใช้มันให้เป็นประโยชน์ที่สุด เราคิดว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกแต่แค่ตอนนั้นเราคิดว่าของในห้องมันคงหายไปเอง จนทุกวันนี้ต้องล็อคกุญแจก่อนออกไปข้างนอก พออยู่ในห้องก็ล็อคข้างใน หนูระแวงไปหมดเลย
พูดกันตามตรง ตอนนี้หนูรู้สึกว่าตัวเองพังมาก มันไม่ใช่แค่เรื่องพ่อ แต่เรียนก็เหนื่อย ช่วงนี้เป็นช่วงสอบเข้า ม.4 หนูตั้งใจอ่านหนังสือ และปกติหนูเป็นเด็กแข่งศิลปะ หนูก็ตั้งใจซ้อม หนูอยากให้พ่อแม่ภูมิใจ แต่ที่หนูไปแข่งมาเมื่อปีที่แล้ว พ่อส่งมาแค่สติ้กเกอร์ตัวเดียว หนูรู้สึกว่าพ่อไม่ภูมิใจในตัวหนูเลย ไม่ใช่แค่ที่ส่งสติ้กเกอร์มาตัวเดียว แต่หลายครั้งที่เขาไม่เคยชมหนู มีแต่คำติให้กันตลอด หนูตั้งใจเรียน ไม่เคยเที่ยว บุหรี่ไฟฟ้าก็ไม่เคยคิดจะสูบ สอบได้ top 5 top 10 เสมอ แต่เขาก็ยังไม่ภูมิใจในตัวหนูเลย เขาบอกว่าหนูสันดานเสีย ตอนที่ทะเลาะกันหนูก็พิมพ์บอกพ่อว่าหนูอยากให้พ่อภูมิใจในตัวหนู พ่อพิมพ์กลับมาว่าไม่ต้องทำอะไรให้กู
ทุกวันนี้หนูเครียดมาก เครียดอยู่หลายเรื่องเลย เรื่องเรียน เรื่องเพื่อน จนรู้สึกเหมือนข้างในมันหวิวตลอดเวลา ไปเรียนก็ไม่มีความสุขเหมือนเรียนให้ผ่านไปแต่ละวัน กลับบ้านมาก็กินข้าวแล้วก็นอน หนูเคยมีความคิดว่าอยากตาย ๆ ไปซะ จะได้ไม่ต้องเครียดอีก ถ้าหนูตายไปพ่อเขาจะรักหนูมากขึ้นรึป่าว หรือจะเกลียดหนูเหมือนเดิม ตอนนี้หนูอยากตัดขาดกับพ่อไป แต่ยังอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน
ทั้งหมดที่เล่ามาหนูอยากรู้ว่า อันนี้คือพฤติกรรมของคนเป็นพ่อที่มันปกติมั้ยคะ ขออภัยด้วยค่ะถ้าเล่ากำกวมหรือไม้ข้าใจ หนูไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
ปล.เหมือนพ่อหนูจะไม่ได้ทำงานประจำค่ะ , พ่อเคยติดยาค่ะ แต่ไม่รู้ว่ายังติดอยู่มั้ย