เชื่อมั้ยว่าคำพูดพ่อแม่ ฆ่ า เราให้ตายทั้งเป็นได้ คำพูดก็เป็นความรุนแรงได้

อาจจะเรียบเรียงไม่เก่งนะคะ ภาษาไทยเกรด1ค่ะ

เรื่องของเราก็เกริ่นก่อนว่า มันเกิดจากตัวเราวางแผนการเงินไม่ดี คิดเอาง่ายไว้ก่อน
เราเปิดร้านขายของเล็กๆในตลาด แรกๆขายได้ดี แล้วเราซื้อของแบบจ่ายเงินสดมาขาย ทำให้เงินทุนไม่พอหมุนร้านในแต่ละวันเลยเลือกที่จะไปกู้ยืมเงินนอกระบบมาใช้หมุนร้าน ช่วง6 เดือนแรก ทุกอย่างก็ไปได้ดี ซื้อร้านประจำจนเค้าให้เครดิตบิลชนบิล พ่วงกับเป็นหนี้รายวัน พอของหมดก็ต้องเร่งหาเงินไปจ่ายเค้าตามนัดเพื่อรักษาเครดิต โดยที่ของที่มีก็ยังขายไม่หมด พอไม่มีเงินก็วนไปกู้นอกระบบมาใหม่อีก แต่ตอนนี้ เราพยายามตัดเงินนอกระบบออกโดยการลดยอดจ่ายในแต่ละวันลง แต่ด้วยความที่มันมีหลายเจ้าพร้อมกับของในร้านก็เริ่มหมด ทุนจะไปต่อก็ไม่มี ไม่อยากไปกู้นอกระบบอีก เลยได้บอกให้ทางพ่อกับแม่รู้ถึงปัญหาของร้าน ว่าช่วงนี้ของจะไม่มีขายนะ เราพยายามหาเครียอยู่ เรื่องหนี้เราคิดว่าเราผ่านได้

ปัญหาหลักๆของเราคือพ่อกับแม่ ที่จะคอยบ่น คอยด่า ด้วยคำพูดรุนแรง มีแต่คำว่า กุ . ไม่เคยใช้พ่อแม่กับเราเลย เรารู้สึกเป็นคนที่ทำผิดตลอดเวลาในสายตาของพ่อกับแม่ ถ้าเราไม่มีของขาย ก็จะพูดว่าทำไมไม่ซื้อของเข้าร้าน คอยกดดันให้เราต้องมีของแน่นร้าน ทั้งๆที่เราบอกว่า เราขอค่อยๆทำไปได้มั้ย มันเลยเป็นส่วนนึงที่เราต้องไปกู้นอกระบบมา ตอนนี้เราพยายามแก้ปัญหาแบบค่อยๆไป ก็ยังตามบ่น ตามด่า ( สั นด าน  กุไม่น่าให้เกิดมาเลย ทำอะไรก็ไม่เจริญหรอก) ผิดกับที่เวลาพูดกับน้องชายเรา จะแทนตัวเองว่าแม่ พ่อ เรียกน้องชายว่า น้องตลอด ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่อยากให้เราสำนึกผิดแบบไหน จะให้เรารู้สึกผิดแบบนี้ไปจนตา ย เลยรึเปล่า

ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนไม่รักลูกหรอก  อันนี้เราไม่เคยเชื่อเลยค่ะ เพราะเราคือผู้ถูกกระทำกดดันด้วยคำพูดมาตั้งแต่จำความได้