หนูควรทำยังไงดีคะ

​คือหนูรู้สึกแย่มากเลยค่ะเกี่ยวกับแม่ วันนี้แม่มาบอกหนูว่าแม่ฝัน ฝันว่าหนูหนีไปอยู่กับผู้ชาย แล้วแม่บอกว่าในฝันแม่ถามว่าทำไมถึงไป แล้วหนูตอบว่าอยู่บ้านทำแต่งาน แล้วแม่ก็มองหน้าหนูแบบจับผิด หนูก็เลยบอกแม่ว่าถ้าเราฝันแปลว่าเราคิดเรื่องนั้นซ้ำๆบ่อยๆ จนเก็บไปฝัน แล้วหนูก็ขำแล้วถามว่าหนูเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ แม่ก็บอกเออ หนูยิ้มแห้งใส่ ถึงเราจะยิ้มแต่มันรู้สึกแย่มากเลยค่ะ แม่ชอบดูมือถือหนู ดูทุกอย่าง แล้วแม่ชอบบอกว่าหนูวันๆ ทำเหมือนงานยุ่ง เหมือนงานเยอะ ทำตัวเหนื่อยเขาบอกว่าทำแค่งานบ้าน จะไปเหนื่อยอะไร สำหรับหนูมันก็เหนื่อยค่ะแต่พอทำบ่อยๆเราก็ชินกับมันไปแล้ว แต่ที่เหนื่อยคือคำพูดแม่มากกว่า หนูรู้สึกตัวเองไม่มีค่ามาก คำพูดแม่บ้างทีเหมือนหนูผิดไปหมด หนูเคยปรึกษาคุณครู เขาบอกแม่แค่มีความเครียด หนูก็เลยพยายามจะเข้าใจ แต่แม่เป็นคนพูดแรง แรกๆก็ไม่ค่อยแรงมาก หลังๆมันแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งคำหยาบ ด้อยค่า ถึงขั้นบอกจะจับหนูให้คนสติไม่ดี***อีกค่ะ หนูรู้สึกแย่มาก มากๆเลยค่ะ หนูว่าหนูก็ทำหน้าที่ลูกคนนึงได้สุดความสามารถแล้ว ช่วยงานบ้านทุกอย่าง ไม่ต้องคอยให้แม่บอก บางทีก็รู้สึกเหนื่อยที่ใจกว่าจะผ่านไปได้แต่ละวัน เสียใจมากเลยค่ะ หนูไม่รู้ว่าหนูควรทำตัวยังไง ควรจัดการความรู้สึกแบบไหนไก็แค่พยายามเข้าใจแต่สำหรับวันนี้หนูรับไม่ไหวเลยค่ะ เข้าห้องก็ร้องเลย มันสะสมจนหนูรับไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากให้ปิดเทอมผ่านไปเร็วๆแล้วค่ะ😞