สวัสดีครับเพื่อนๆในพันทิปผมอยากจะแชร์ประสบการณ์ชีวิตของผมตลอด19ปีว่าผมพบเจอกับอะไรมาครับ เริ่มเรื่องครอบครัวผมมีทั้งหมด4คน มีพ่อแม่ น้องชายและผม มีวันหนึ่งพ่อแม่ทะเลาะกันหนักมากถึงขั้นลงไม้ลงมือกันผมจำภาพเหตุการณ์ได้ดีเลยทะเลาะกันจนเสร็จแม่ผมหอบเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเรียบร้อยแม่อุ้มน้องชายไปด้วยและปล่อยให้ผมอยู่กับพ่อผม ผมอยากรู้มากเลยว่าทำไม่วันนั้นแม่ไม่พาผมไปด้วยลักษณะนิสัยพ่อ คือเหมือนเป็นโรคไบโพล่าเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตอนผมอยู่กับพ่อก็อดๆยากพ่อผมมีอาชีพทำนาเเละขนผักในตลาดตัวเมือง คือนิสัยพ่อผมช่วงเวลาทำนาเนี้ยจะไม่ไปทำงานที่ตลาดเลยอยู่กับนา จนนายจ้างในตลาดไม่อยากจ้างพ่อผมเลยมีอาชีพชาวนาถาวร จนมีวันหนึ่งแม่ผมได้มาหาผมและรับไปเลี้ยงดูแม่ผมได้สามีใหม่ที่จังหวัดไกล้เคียงผมก็ไปแม่อาชีพแม่คือค้าขายตามตลาดทั่วอำเภอ ตอนเช้าแม่เตรียมของตอนบ่ายก็ไปรับน้องที่โรงเรียน น้องผมห่างกับผมประมาณ3 ปี ช่วงนั้นน้องผมอยู่อนุบาล ส่วนผมอยู่ป.1 แม่ก็มารับน้องไปตลาดนัดด้วย ส่วนผมนะหรอหลังเลิกเรียนก็ปั่นจักรยานกลับ ระยะทางประมาณ10-15ได้ผมจำไม่ค่อยได้เพราะมันนานมากกลับมาถึงบ้านก็กินข้าวที่แม่เตรียมไวให้ นั่งกินข้าวคนเดี๋ยวดูการ์ตูนคนเดี๋ยวทำอะไรคนเดี๋ยวหมด จนผมมีเพื่อนเพื่อนชวนผมเข้าร้านเกมผมก็ไปเพราะว่าอยู่แต่บ้านมันก็หน้าเบื่อเพื่อนชวนไปตอน17.00กว่าๆมั้งผมก็ไป เกมมันทำให้ผมมีเพื่อนตลอดเลยช่วงนั้น หลังเลิกเรียนผมตรงดิ่งเข้าร้านเกมตลอดกลับอีกที่ก็2ทุ่มกว่าเลย แม่ผมจะกลับมาตอนช่วง3ทุ่มถึง4ทุ่มได้ ดำเนินชีวิตไปแบบนี้ประมาณ2ปี แม่กับพ่อใหม่ตัดสินใจกลับมาจังหวัดของแม่ผม มาอยู่บ้านยาย ยายผมมีลูกทั้งหมด5คน แม่ผมเป็นพี่สาวคนโตสุด แม่ผมก็มาอยู่บ้านยายแม่ผมก็ทำอาชีพเดิมๆคือค้าขายแต่ไม่ได้ไปตามตลาดนัดแต่ปักหลักอยู่ที่ๆหนึ่ง ผมก็ไม่ค่อยสนิทกับลูกยายสักเท่าไหร่หรอกเขาชอบแกล้งผมตีผม แต่ยกเว้นคนหนึ่งคือลูกคนสุดท้องของยายห่างกับผมประมาณ3ปีเราเล่นกันได้สนุกกัน จนผมขึ้นป.4 แม่ผมได้เสียไปเพราะขันเป็นพิษและเบาหวาน คือแม่ผมกำลังไปโรงพยาบาลเผื่อคลอดน้องหญิงคนละพ่อกับผม งานศพก็จัดตามสถานะสถานะทางบ้านของผมค่อนข้างจน ก็พยายามจัดไป และยายก็ได้เงินประกันจากที่แม่ผมเสียไป เงินประมาณ5แสนกว่าได้ ผมก็อยู่กับยายได้จนขึ้นป.5 ผมสังเกตุยายยายผมชอบให้ไปซื้อหมากฝรั่งแบบเป็นซองฟอยล์ตอนเด็กผมก็ไม่ค่อยรู้ความก็ไม่ซื้อให้เขาแล้วสังเกตตอนกลางคืนเขาไม่ยอมหลับยอมนอนพอโตขึ้นผมก็รู้ว่าเขาเสพยาม้าเขาก็เลี้ยงดูผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอกจนพ่อผมมารับผมตอนป 5 ไปเลี้ยงดูพ่อผมเพิ่งกลับมาจากชลบุรีนะผมก็ไปอยู่บ้านหลังเดิมพ่อผมก็ทำลักษณะนิสัยเหมือนเดิมผมก็ทนอยู่กับเขาได้จนขึ้นม. 1ตอนขึ้นม. 1 ผมขอให้เขาซื้อมอเตอร์ไซค์ให้ผมสักคันนึงมือสองเพื่อขับไปโรงเรียนเพราะว่ารถตู้แถวบ้านมันเต็มหมดแล้วแต่เขาไม่ยอมซื้อให้ผมเขาให้ผมปั่นจักรยานไปโรงเรียน 50 กิโล ผมก็รู้สึกว่าท้อมากเลยไม่อยากเรียนแล้วก็เลยออกมาหางานทำเด็กในวัยอายุ 13 14 ผมรู้สึกว่าทำงานมันเหนื่อยมากเลยในช่วงเวลานี้จนผมโดนไล่ออกจากงานก็คืองานในตลาดนั่นแหละงานขนผักผมก็กลับมาอยู่บ้านสัก 2-3 เดือนผมตัดสินใจบวชเรียนบวชเรียนในที่นี้มันก็เหมือนข้างนอกนะครับเรียนเหมือนข้างนอกแล้วในช่วงเวลาบวชเรียนพ่อผมก็มาหาผมตลอดผมให้ทั้งของกินทั้งเงินในระยะเวลา 4 ปีเงินนะน่ะเขาขอไปทำนาผมบอกเขาหลายครั้งแล้วว่าอย่าไปทำนามันขาดทุนเขาก็ไม่ยอมเขาดึงดันจะทำให้ได้ผมก็บอกเขาว่าปีนี้ผมจะช่วยปีสุดท้ายเพราะว่าอีก 2 ปีที่เหลือผมจะเก็บเงินไว้เพื่อในเรียนจบแล้วผมจะได้ไม่ทนออกไปหางานทำ จบ นี้คือชีวิตผมในวัย19 ผมทั้งขาดความอบอุ่นจากครอบครัว และขาดคนซัพพอร์ต แต่ผมยังยืนยัดจนมาถึงวันนี้ได้
ชีวิตของเด็กอายุ19ที่ต้องสู้