ไม่รู้ว่าเราจะตั้งกระทู้ชื่อว่าอะไรซึ่งเป็นชื่อแบบที่ทุกคนเห็น
ช่วงนี้เรากับแม่ ไม่ได้คุยกันเลยเรากับแม่ไม่ถูกกันถ้าให้ย้อนกลับไปคงเป็นเรื่องที่ผ่านมาไม่กี่เดือนที่แล้ว
เป็นเรื่องที่มีนักศึกษาจีนคนหนึ่งเป็นนักศึกษาจีนมหาวิทยาลัยที่มาแลกเปลี่ยนที่ไทย
แล้วเองเป็นแค่เด็กมัธยม ของเราเป็นคู่ที่สอนมหาลัยและสอนของเด็กมัธยมควบคู่ไปด้วย
อยู่มาวันนึงมีเด็กจีนมาที่เรือนไทยของฝั่งมัธยม มาฝึกเล่นดนตรีไทยซึ่งตัวอาจารย์เองไม่ได้สอน
แต่ให้เด็กมัธยมที่อยู่ในเรือนเป็นคนสอนแทนวิธีการเล่น ก่อนฉันออกจากเรือนไปฉันเห็นว่าเค้าตั้งวงกันกำลังสอนก่อนฉันไปฉันเห็นว่าเค้าตั้งวงกันกำลังสอนกันอยู่
หลังจากนั้นฉันก็ออกจากเรือนไปเพื่อไปหาอะไรกิน นึงก็เห็นว่าก็ยังฝึกเล่นเครื่องดนตรีนั้นปกติส่วนเพื่อนฉันก็เด็กคนอื่นๆ
จนกระทั่งถึงตอนเย็นแม่มารับฉันกับน้องแม่เดินเข้ามาในโรงเรียนมาถึงที่เรือน แม่ยืนอยู่หน้าเรือนแล้วเห็นเด็กจีนคนนั้นกำลังแม่ยืนอยู่หน้าเห็นกำลังเล่นดนตรีแม่ตะโกนเสียงดังว่า“อีหนูๆๆๆ!” เสียงดังมาก (ฟังภาษาไทยไม่ออก) แล้วพูดกับเด็กคนนั้นว่าต้องเล่นแบบนี้ๆ (แม่เล่นดนตรีไม่เป็น) ฉันกับน้องตกใจที่เห็นแม่ทำฉันกับน้องตกใจที่เห็นแม่ทำแบบนั้นจึงรีบบอกแม่ว่าหยุด
หลังจากนั้นเราก็มาคุยกันหลังใหม่แม่บอกว่าทำไมหลังจากนั้นเราก็มาคุยกันหลังใหม่แม่บอกว่าทำไมถึงทิ้งขว้างเด็กจีนแบบนั้นทำไมไม่ดูแลทำไมไม่สอนเขาซึ่งอธิบายพูดเชิงปกป้องน้องของฉันด้วย จริงๆเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันซะด้วยซ้ำจริงๆเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันซะด้วยซ้ำเพราะฉันเล่นเครื่องดนตรีไม่เป็นแต่ฉันก็พูดเพื่อไม่อยากให้น้องรู้สึกผิดหลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันในสิ่งที่เขาแค่คิดและเห็นเท่านั้นเพราะเขาอะไรต่อแช่งพวกเราถ้าไปต่างแดนขอให้โดนทิ้งขว้างไม่มีใครสนใจใยดี
หลังจากนั้นขับรถซิ่งนรกสุดสุดอยู่อยู่ก็เร่งคันเร่งแล้วก็เร่งไปจี้ตูดรถคันข้างหน้าแล้วก็เบรกให้หัวทิ่มแล้วก็จี้แล้วก็พอถึงทางที่ว่างปุ๊บเหยียบคันเร่งรถไปไวมากขวางข้างหน้าเค้าก็บีบแต่ประชดใส่พอถึงทางโค้งเค้าก็เลี้ยวโค้ง เฉดสีกับพื้นถนนจนเกิดเสียงดังเป็นอย่างนี้จนถึงบ้านเมื่อพ่อของฉันเห็นเหตุการณ์ที่แม่ขับรถเค้าก็ได้ถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะฉันพยายามจะอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นเขาก็ไล่ให้ให้เงียบและหลังจากนั้นฉันกับน้องก็โดนแม่เมิน เงียบใส่ไม่พูดด้วยแล้วแม่นำ เงียบใส่ไม่พูดด้วยแล้วแม่นำเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนของเขา เขาเล่าเหตุการณ์นั้นแต่บอกว่ารุมด่าเขาเขาเสียใจมากอะไรจึงได้แช่งส่งพวกฉันนั้นหลังจากนั้นพวกฉันจะเงียบ แม่ฉันเล่าให้เพื่อนเค้าฟังที่จริงแล้วที่พวกเราเงียบถ้าพูดต่อฉันกลัวว่าจะเกิดอันตรายอาจจะขับรถลงข้างทางหรือไปชนใครก็ได้เป็นคนที่อารมณ์ร้อนมาก
วันถัดมาพ่อฉันถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่งฉันจึงได้เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้เค้าฟังไปแล้วเล่าเหตุการณ์ที่แม่ขับรถอันตรายแบบนั้นให้เค้าฟังเค้ากลับพูดว่าดีน่าจะตายกันไปให้หมดเลย ฉันชอบและตกใจกับสิ่งที่เขาพูดออกมาเขาก็กลับติฉันที่ฉันพยายามไปอธิบายเพื่อให้แม่เข้าใจ
ผ่านเหตุการณ์นั้นมาอยู่อยู่แม่ก็กลับมาคุยกับพวกเราเหมือนเดิมไม่ถึงสัปดาห์
วันหนึ่งฉันแค่ไม่ให้เขาจุงฉันข้ามถนนแม่ขึ้นไปบนรถร้องไห้เสียใจ และเช่นเขานำ และเขานำเรื่องนี้ไปบอกกับเพื่อนอีกครั้งในแชทเพื่อนมีอยู่ประมาณมากกว่าสามถึงสี่คน ฉันก็ไม่รู้ว่าเพื่อนของเค้าแนะนำอะไรฉันก็ไม่รู้ว่าเพื่อนของเค้าแนะนำอะไรอีกแต่พ่อฉันมาคุยกับฉันว่าแม่เป็นห่วงฉันจึงได้จูงฉันข้ามถนนการที่ฉันทำแบบนั้นทำให้แม่เสียใจฉันจึงได้ไปขอโทษแม่แต่แม่ก็เหมือนฉันครั้งนี้ฉันสับสนว่าฉันควรทำตัวยังไง ฉันจึงตั้งสติใจเย็นๆแล้วต้มนมอุ่นอุ่นให้เค้ากินพร้อมเขียนจดหมายข้างล่างแก้วหวังว่าถ้าเค้ายกแก้วออกมาเค้าจะเห็นข้อความเป็นไปทางคาดเขาไม่กินนมของฉันแต่เค้าเห็นข้อความของฉันฉันรู้ว่าเค้าอ่านแต่เค้าขยำฉันจึงตั้งสติใจเย็นๆแล้วต้มนมอุ่นอุ่นให้เค้ากินพร้อมเขียนจดหมายแก้วหวังว่าถ้าเค้ายกแก้วออกมาเค้าจะเห็นข้อความเป็นไปทางคาดเขาไม่กินนมของฉันแต่เค้าเห็นข้อความของฉันฉันรู้ว่าเค้าอ่านแต่เค้าขยำข้อความของฉันทิ้งและทิ้งลงถังขยะฉันรู้ว่าถ้าฉันพูดกับเขาฉันฉันจึงเขียนข้อความจดหมายส่งไปให้เขาแบบนั้นแต่เค้าก็ยังไม่คุยกับฉันเหมือนเดิมถึงเวลาผ่านไปถึงนัดพบหมอจิตแพทย์ของฉันเค้าก็พาฉันไปแต่เขาไม่พูดกับฉันสักคำ ข้อความจดหมายส่งไปให้เขาแบบนั้นแต่เค้ากับฉันเหมือนเดิมถึงเวลาผ่านไปถึงนัดพบหมอก็พาฉันไปแต่เขาไม่พูดกับฉันเวลาจะพูดอะไรเค้าชอบฝากคนอื่นมาบอกฉันตลอดพอถึงที่โรงพยาบาลแล้วฉันได้หาหมอ ได้ปรึกษากับหมอเยอะกว่านี้อีกมากที่ฉันอยากจะเล่าแต่ฉันก็คงเล่าไม่หมดมันออกมาได้แค่นี้กับจิตแพทย์และจิตแพทย์ก็เรียกแม่ไปคุยแล้วบอกว่าทั้งคู่แสดงออกมาตรงกันข้ามกับความรู้สึกถ้ารู้สึกดีเมื่อไหร่ค่อยคุยกันหลังจากวันนั้น แม่ก็ไม่คุยกับฉันอีกเลย
ถึงจุดนี้นี่แหละความ สัมพันธ์ในครอบครัวเริ่มแย่ลงจากที่แม่ไม่ทำ สัมพันธ์ในครอบครัวเริ่มแย่ลงจากที่แม่ไม่ทำอะไรอยู่แล้วไม่ทำอะไรนั่งอยู่แต่ในมุมของตัวเองภาระบินผักให้พ่อของฉันหมดค่าเทอมและน้องก็พักให้พ่อฉันจ่ายค่าโทรศัพท์ของฉันคนเดียวก็พักให้พ่อฉันจ่ายค่าเทอมของฉันและน้องเค้าให้เหตุผลว่าเหนื่อยจะมา 10 กว่าปีแล้วจะพัก แม่ไม่เอาอะไรเลยถึงจนฉันรู้สึกสงสารพ่อมากและฉันก็ทำอะไร แม่ไม่เอาอะไรฉันรู้สึกสงสารพ่อมากและฉันก็ทำอะไรไม่ได้เรื่องที่ฉันเล่ามาทั้งหมดนี้ไม่ละเอียดเท่าไหร่เพราะความเป็นจริงเรื่องนี้มันมีรายละเอียดอีกมาก ฉันไม่รู้จะเล่ายังไงหมดให้โทรคุณเข้าใจเรื่องราวของฉันฉันแค่อยากออกมาระบายเพราะตัวฉันเองทำอะไรฉันไม่รู้จะเล่ายังไงหมดให้โทรเข้าใจเรื่องราวของฉันฉันแค่อยากออกมาระบายเพราะตัวฉันเองทำอะไรไม่ได้เลยและที่ฉันต้องมาพบจิตแพทย์เพราะแม่ไปชอบเอาเรื่องในครอบครัวไปปรึกษากับกลุ่มเพื่อนเนี่ยทางแชทแล้วฉันก็ไม่รู้ว่าอะไรกัน แต่ฉันรู้ว่าเพื่อนในกลุ่มแชทนั้นเชียร์ให้แม่ฉันหนีออกจากบ้านไปอยู่คนเดียวหรือก่อนหน้านั้นก็เอาฉันไปพบจิตแพทย์ ฉันแค่รู้สึกสับสนในตัวเองว่าฉันควรทำยังไงฉันแค่รู้สึกสับสนว่าฉันควรทำยังไงต่อจัดการความรู้สึกยังไงดี
ครอบครัวไม่อบอุ่น
ช่วงนี้เรากับแม่ ไม่ได้คุยกันเลยเรากับแม่ไม่ถูกกันถ้าให้ย้อนกลับไปคงเป็นเรื่องที่ผ่านมาไม่กี่เดือนที่แล้ว
เป็นเรื่องที่มีนักศึกษาจีนคนหนึ่งเป็นนักศึกษาจีนมหาวิทยาลัยที่มาแลกเปลี่ยนที่ไทย
แล้วเองเป็นแค่เด็กมัธยม ของเราเป็นคู่ที่สอนมหาลัยและสอนของเด็กมัธยมควบคู่ไปด้วย
อยู่มาวันนึงมีเด็กจีนมาที่เรือนไทยของฝั่งมัธยม มาฝึกเล่นดนตรีไทยซึ่งตัวอาจารย์เองไม่ได้สอน
แต่ให้เด็กมัธยมที่อยู่ในเรือนเป็นคนสอนแทนวิธีการเล่น ก่อนฉันออกจากเรือนไปฉันเห็นว่าเค้าตั้งวงกันกำลังสอนก่อนฉันไปฉันเห็นว่าเค้าตั้งวงกันกำลังสอนกันอยู่
หลังจากนั้นฉันก็ออกจากเรือนไปเพื่อไปหาอะไรกิน นึงก็เห็นว่าก็ยังฝึกเล่นเครื่องดนตรีนั้นปกติส่วนเพื่อนฉันก็เด็กคนอื่นๆ
จนกระทั่งถึงตอนเย็นแม่มารับฉันกับน้องแม่เดินเข้ามาในโรงเรียนมาถึงที่เรือน แม่ยืนอยู่หน้าเรือนแล้วเห็นเด็กจีนคนนั้นกำลังแม่ยืนอยู่หน้าเห็นกำลังเล่นดนตรีแม่ตะโกนเสียงดังว่า“อีหนูๆๆๆ!” เสียงดังมาก (ฟังภาษาไทยไม่ออก) แล้วพูดกับเด็กคนนั้นว่าต้องเล่นแบบนี้ๆ (แม่เล่นดนตรีไม่เป็น) ฉันกับน้องตกใจที่เห็นแม่ทำฉันกับน้องตกใจที่เห็นแม่ทำแบบนั้นจึงรีบบอกแม่ว่าหยุด
หลังจากนั้นเราก็มาคุยกันหลังใหม่แม่บอกว่าทำไมหลังจากนั้นเราก็มาคุยกันหลังใหม่แม่บอกว่าทำไมถึงทิ้งขว้างเด็กจีนแบบนั้นทำไมไม่ดูแลทำไมไม่สอนเขาซึ่งอธิบายพูดเชิงปกป้องน้องของฉันด้วย จริงๆเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันซะด้วยซ้ำจริงๆเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันซะด้วยซ้ำเพราะฉันเล่นเครื่องดนตรีไม่เป็นแต่ฉันก็พูดเพื่อไม่อยากให้น้องรู้สึกผิดหลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันในสิ่งที่เขาแค่คิดและเห็นเท่านั้นเพราะเขาอะไรต่อแช่งพวกเราถ้าไปต่างแดนขอให้โดนทิ้งขว้างไม่มีใครสนใจใยดี
หลังจากนั้นขับรถซิ่งนรกสุดสุดอยู่อยู่ก็เร่งคันเร่งแล้วก็เร่งไปจี้ตูดรถคันข้างหน้าแล้วก็เบรกให้หัวทิ่มแล้วก็จี้แล้วก็พอถึงทางที่ว่างปุ๊บเหยียบคันเร่งรถไปไวมากขวางข้างหน้าเค้าก็บีบแต่ประชดใส่พอถึงทางโค้งเค้าก็เลี้ยวโค้ง เฉดสีกับพื้นถนนจนเกิดเสียงดังเป็นอย่างนี้จนถึงบ้านเมื่อพ่อของฉันเห็นเหตุการณ์ที่แม่ขับรถเค้าก็ได้ถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะฉันพยายามจะอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นเขาก็ไล่ให้ให้เงียบและหลังจากนั้นฉันกับน้องก็โดนแม่เมิน เงียบใส่ไม่พูดด้วยแล้วแม่นำ เงียบใส่ไม่พูดด้วยแล้วแม่นำเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนของเขา เขาเล่าเหตุการณ์นั้นแต่บอกว่ารุมด่าเขาเขาเสียใจมากอะไรจึงได้แช่งส่งพวกฉันนั้นหลังจากนั้นพวกฉันจะเงียบ แม่ฉันเล่าให้เพื่อนเค้าฟังที่จริงแล้วที่พวกเราเงียบถ้าพูดต่อฉันกลัวว่าจะเกิดอันตรายอาจจะขับรถลงข้างทางหรือไปชนใครก็ได้เป็นคนที่อารมณ์ร้อนมาก
วันถัดมาพ่อฉันถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่งฉันจึงได้เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้เค้าฟังไปแล้วเล่าเหตุการณ์ที่แม่ขับรถอันตรายแบบนั้นให้เค้าฟังเค้ากลับพูดว่าดีน่าจะตายกันไปให้หมดเลย ฉันชอบและตกใจกับสิ่งที่เขาพูดออกมาเขาก็กลับติฉันที่ฉันพยายามไปอธิบายเพื่อให้แม่เข้าใจ
ผ่านเหตุการณ์นั้นมาอยู่อยู่แม่ก็กลับมาคุยกับพวกเราเหมือนเดิมไม่ถึงสัปดาห์
วันหนึ่งฉันแค่ไม่ให้เขาจุงฉันข้ามถนนแม่ขึ้นไปบนรถร้องไห้เสียใจ และเช่นเขานำ และเขานำเรื่องนี้ไปบอกกับเพื่อนอีกครั้งในแชทเพื่อนมีอยู่ประมาณมากกว่าสามถึงสี่คน ฉันก็ไม่รู้ว่าเพื่อนของเค้าแนะนำอะไรฉันก็ไม่รู้ว่าเพื่อนของเค้าแนะนำอะไรอีกแต่พ่อฉันมาคุยกับฉันว่าแม่เป็นห่วงฉันจึงได้จูงฉันข้ามถนนการที่ฉันทำแบบนั้นทำให้แม่เสียใจฉันจึงได้ไปขอโทษแม่แต่แม่ก็เหมือนฉันครั้งนี้ฉันสับสนว่าฉันควรทำตัวยังไง ฉันจึงตั้งสติใจเย็นๆแล้วต้มนมอุ่นอุ่นให้เค้ากินพร้อมเขียนจดหมายข้างล่างแก้วหวังว่าถ้าเค้ายกแก้วออกมาเค้าจะเห็นข้อความเป็นไปทางคาดเขาไม่กินนมของฉันแต่เค้าเห็นข้อความของฉันฉันรู้ว่าเค้าอ่านแต่เค้าขยำฉันจึงตั้งสติใจเย็นๆแล้วต้มนมอุ่นอุ่นให้เค้ากินพร้อมเขียนจดหมายแก้วหวังว่าถ้าเค้ายกแก้วออกมาเค้าจะเห็นข้อความเป็นไปทางคาดเขาไม่กินนมของฉันแต่เค้าเห็นข้อความของฉันฉันรู้ว่าเค้าอ่านแต่เค้าขยำข้อความของฉันทิ้งและทิ้งลงถังขยะฉันรู้ว่าถ้าฉันพูดกับเขาฉันฉันจึงเขียนข้อความจดหมายส่งไปให้เขาแบบนั้นแต่เค้าก็ยังไม่คุยกับฉันเหมือนเดิมถึงเวลาผ่านไปถึงนัดพบหมอจิตแพทย์ของฉันเค้าก็พาฉันไปแต่เขาไม่พูดกับฉันสักคำ ข้อความจดหมายส่งไปให้เขาแบบนั้นแต่เค้ากับฉันเหมือนเดิมถึงเวลาผ่านไปถึงนัดพบหมอก็พาฉันไปแต่เขาไม่พูดกับฉันเวลาจะพูดอะไรเค้าชอบฝากคนอื่นมาบอกฉันตลอดพอถึงที่โรงพยาบาลแล้วฉันได้หาหมอ ได้ปรึกษากับหมอเยอะกว่านี้อีกมากที่ฉันอยากจะเล่าแต่ฉันก็คงเล่าไม่หมดมันออกมาได้แค่นี้กับจิตแพทย์และจิตแพทย์ก็เรียกแม่ไปคุยแล้วบอกว่าทั้งคู่แสดงออกมาตรงกันข้ามกับความรู้สึกถ้ารู้สึกดีเมื่อไหร่ค่อยคุยกันหลังจากวันนั้น แม่ก็ไม่คุยกับฉันอีกเลย
ถึงจุดนี้นี่แหละความ สัมพันธ์ในครอบครัวเริ่มแย่ลงจากที่แม่ไม่ทำ สัมพันธ์ในครอบครัวเริ่มแย่ลงจากที่แม่ไม่ทำอะไรอยู่แล้วไม่ทำอะไรนั่งอยู่แต่ในมุมของตัวเองภาระบินผักให้พ่อของฉันหมดค่าเทอมและน้องก็พักให้พ่อฉันจ่ายค่าโทรศัพท์ของฉันคนเดียวก็พักให้พ่อฉันจ่ายค่าเทอมของฉันและน้องเค้าให้เหตุผลว่าเหนื่อยจะมา 10 กว่าปีแล้วจะพัก แม่ไม่เอาอะไรเลยถึงจนฉันรู้สึกสงสารพ่อมากและฉันก็ทำอะไร แม่ไม่เอาอะไรฉันรู้สึกสงสารพ่อมากและฉันก็ทำอะไรไม่ได้เรื่องที่ฉันเล่ามาทั้งหมดนี้ไม่ละเอียดเท่าไหร่เพราะความเป็นจริงเรื่องนี้มันมีรายละเอียดอีกมาก ฉันไม่รู้จะเล่ายังไงหมดให้โทรคุณเข้าใจเรื่องราวของฉันฉันแค่อยากออกมาระบายเพราะตัวฉันเองทำอะไรฉันไม่รู้จะเล่ายังไงหมดให้โทรเข้าใจเรื่องราวของฉันฉันแค่อยากออกมาระบายเพราะตัวฉันเองทำอะไรไม่ได้เลยและที่ฉันต้องมาพบจิตแพทย์เพราะแม่ไปชอบเอาเรื่องในครอบครัวไปปรึกษากับกลุ่มเพื่อนเนี่ยทางแชทแล้วฉันก็ไม่รู้ว่าอะไรกัน แต่ฉันรู้ว่าเพื่อนในกลุ่มแชทนั้นเชียร์ให้แม่ฉันหนีออกจากบ้านไปอยู่คนเดียวหรือก่อนหน้านั้นก็เอาฉันไปพบจิตแพทย์ ฉันแค่รู้สึกสับสนในตัวเองว่าฉันควรทำยังไงฉันแค่รู้สึกสับสนว่าฉันควรทำยังไงต่อจัดการความรู้สึกยังไงดี